گزارش پژوهشکده گراتان (Grattan Institute) می‌گوید، از آن‌جایی که کار طبیبان عمومی پیچیده‌تر شده است، آن‌ها بهرسیدگی نمی‌توانند و از ارائه خدمات لازم عاجز هستند.
سیستم فعلی چگونه کار می‌کند، چرا موثر نیست و چه چیزی باید تغییر کند؟
میدی‌کیر چیست و چگونه کار می‌کند؟
میدی‌کیر (Medicare)، سیستم جهانی مراقبت‌های بهداشتی آسترالیا، بخش یا کل هزینه‌های مراقبت‌های صحی ضروری آسترالیایی‌ها را پوشش می‌دهد.
دولت آسترالیا هزینه میدی‌کیر را از طریق 'مالیات میدی‌کیر' (Medicare levy) تأمین می‌کند که به عنوان بخشی از مالیات بر درآمد از آسترالیایی‌های شاغل اخذ می‌شود.
خدمات تحت پوشش میدی‌کیر شامل مراجعه به طبیب عمومی (جی‌پی) یا متخصص، آزمایش و اسکن و اکثر عمل‌های جراحی ضروری می‌شوند.
میدی‌کیر خدماتی چون حمل‌ونقل توسط آمبولانس، بیشتر خدمات طبابت دندان/دندانپزشکی، عینک و سمعک و جراحی‌های زیبایی را پوشش نمی‌دهد.
چرا دیگر موثر نیست؟
مطابق گزارش انستیتوت گراتان، مدل فعلی طبابت عمومی آسترالیا پاسخ‌گوی نیازهای متغیر بیماران نیست و طبیبان را تحت فشار، استرس و سرخوردگی قرار می‌دهد.
این گزارش می‌گوید که میزان مشکلات سلامت روانی و بیماری‌های مزمن پیچیده در طول سال‌ها افزایش یافته است، اما طبیبان عمومی نمی‌توانند در قالب ملاقات‌های ۱۵ دقیقه‌ای مراقبت‌های جامع و کاملی را به بیماران ارائه کنند.
افزون بر این، گزارش می‌گوید که طبیبان عمومی معمولاً از حمایت یک تیم گسترده‌تر برخوردار نیستند.
به گفته پژوهشکده گراتان، افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن طول عمر کوتاه‌تری دارند و سال‌های بیشتری از سلامتی و درآمد کمتری برخوردار هستند.
براساس گزارش، این موضوع اثرات خیلی شدیدتری بر آسترالیایی‌های فقیرتر دارد که دو برابر بیشتر از ثروتمندان در معرض ابتلا به انواع بیماری‌های مزمن قرار دارند.
چه باید تغییر کند؟
پژوهشکده گراتان در گزارش خود سه راه‌حل را برای «آوردن میدی‌کیر به قرن بیست‌ویکم» پیشنهاد می‌کند.
یکم، کلینیک عمومی باید به یک «ورزش تیمی» تبدیل شود و توصیه می‌کند که حداقل ۱۰۰۰ کادر صحی اضافی، مانند پرستار و فیزیوتراپیست، در کلینیک‌های عمومی فعال در جوامع با نیازهای بالای صحی استخدام شوند.
گزارش می‌گوید: «این امر در خارج از کشور معمول است و شواهد نشان می‌دهند که می‌تواند نتایج عالی داشته باشد.»
«آسترالیا باید موانع نظارتی و بودجه‌ای را که طبیبان عمومی را مجبور می‌کند به تنهایی کار کنند، از بین ببرد.»
دوم، مدل تمویل طبیبان از طریق میدی‌کیر باید نو شود. گزارش توصیه می‌کند که مدل جدید باید طوری طراحی شود که هزینه‌های قرارهای ملاقات را با یک بودجه انعطاف‌پذیر برای هر بیمار، مطابق سطح نیازهایش، با هم ترکیب کند تا از این طریق کلینیک‌های عمومی به مراقبت تیمی و وقف زمان بیشتر برای موارد پیچیده‌تر تشویق شوند.
سوم، نویسندگان گزارش می‌گویند که کلینیک‌های عمومی نیاز به یک چشم‌انداز روشن از سوی دولت دارند که بتوانند با «حمایت و پاسخ‌گویی» به آن دست یابند.
پیتر بریدون، نویسنده اصلی گزارش و مدیر برنامه صحت و مراقبت از سالمندان انستیتوت گراتان، گفت: «میدی‌کیر در چنگال یک بحران میان‌عمری قرار دارد.»
آقای بریدون افزود: «حکومت آلبانیزی ۲۵۰ میلیون دالر را در سال برای ترمیم میدی‌کیر کنار گذاشته است.»
«این پول می‌تواند توصیه‌های این گزارش را تمویل کند، پایه‌های سیستم مراقبت بهداشتی آسترالیا را ترمیم کند و یک میدی‌کیر جدید بسازد که برای دهه‌های آینده آماده است.»
