یک مرد چینایی داروهایی را که بیماری هپاتیت بی او را کنترل می‌کنند، به امید نگه داشتن خود و خانواده‌اش در آسترالیا متوقف کرده است.
پاول (مستعار) که نخواست هویتش فاش شود، از سال 2012 بدین‌سو، زمانی که با ویزه تحصیلی همراه با خانم و کودکانش به آسترالیا آمد، در شهر سیدنی زندگی کرده است.
کودکان او بیشتر در آسترالیا آموزش دیده‌اند و انگلیسی را همانند زبان اول شان صحبت می‌کنند.
پاول بعدها به معلمی رو آورد و برای ویزه اسپانسری کارفرما (زیرکلاس 186) درخواست داد تا خود و خانواده‌اش بتوانند برای همیشه در آسترالیا بمانند.
اما سال گذشته به او گفته شد که موفق به گذشتن از شرایط صحی حکومت برای مهاجران نشده، زیرا او بیماری هپاتیت بی دارد که احتمالاً آن را از مادرش به ارث برده و چنین پنداشته می‌شود که هزینه خدمات درمانی او روی دوش مالیه‌دهندگان بیش از اندازه خواهند بود.
او به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «من با این نتیجه خیلی احساس افسردگی می‌کنم... داروهای من کمتر از یک دالر در روز هزینه دارند».
«بزرگترین نگرانی من، کودکانم هستند، زیرا من هفت سال این‌جا بوده‌ام و آن‌ها در این‌جا آموزش دیده‌اند و من می‌دانم بازگشت به کشورم برایم خیلی سخت است».
براساس معیار صحی برنامه مهاجرت حکومت، متقاضیان اقامت دایمی آسترالیا نباید دارای بیماری یا شرایطی باشند که «احتمالاً نیاز به درمان صحی و خدمات اجتماعی داشته باشند» و منجر به گذاشتن «یک هزینه قابل توجه روی دوش جامعه آسترالیایی شوند».
در حال حاضر، «معیار هزینه قابل توجه» 40 هزار دالر است.
پروفیسر بنجامین کاوی (Benjamin Cowie)، طبیب و متخصص هپاتیت بی در دانشگاه ملبورن گفت هزینه داروی ضدویروس این بیماری در سال‌های اخیر افت شدیدی داشته است و قیمت آن در آسترالیا و چین حدوداً برابر است.
آقای کاوی به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «اگر دنبال خرید آن [داروها] به صورت خصوصی باشید، بدون هیچ‌گونه تخفیف دولتی، می‌تواند به ارزانی 30 دالر در ماه باشد. در حالی که حکومت تحت برنامه پی‌بی‌اس (طرح فواید دارویی)، برای عین دارو، پنج برابر آن می‌پردازد».
Professor Benjamin Cowie, a physician and expert in hepatitis B at the University of Melbourne, said the cost of antiviral medication has plummeted. Source: SBS News
پی‌بی‌اس (Pharmaceutical Benefits Scheme) سیستمی است که براساس آن حکومت بخشی از هزینه داروهای معینی را می‌پردازد تا مردم بتوانند به قیمت ارزانتری به آن‌ها دسترسی پیدا کنند.
اگر طبق گفته‌های داکتر کاوی داروی ضدویروس هپاتیت بی حدود 30 دالر در ماه هزینه داشته باشد، حتا اگر پاول 50 سال دیگر عمر کند، هزینه مجموعی داروی او تنها به 18 هزار دالر می‌رسد.
تنها راه
پس از دریافت خبر عدم موفقیت در شرایط صحی، پاول در ماه فبروری به داکترش گفت می‌خواهد دارویی را که از 2006 بدین‌سو استفاده می‌کرد، متوقف کند، به این باور که هزینه این دارو چیزی است که او را از تکمیل کردن شرایط صحی بازداشته است.
او اکنون منتظر نتایج معایناتش است که شاید خوشبختانه نشان دهند شش او بدون گرفتن داروها نیز به خوبی کار می‌کند، به این امید که این نتایج منجر به تغییر تصمیم اداره مهاجرت شود.
پاول گفت: «تنها یک راه وجود دارد؛ اگر بتوانم به آن‌ها ثابت کنم که اگر من داروها را متوقف کنم و بعد ششم هنوز به خوبی کار می‌کند و بار ویروسی پایین و خوب است، بعدش شاید آن‌ها روی درخواست من تجدید نظر کنند».
اما با وجود این امید، بابت صحتش نگران است.
افزایش رد درخواست ویزه به خاطر هپاتیت بی
داکتر کاوی میگوید مسأله رد درخواست ویزه به دلیل هپاتیت بی تنها در پنج سال گذشته بالا آمده است.
به گفتۀ او، پیش از آن متقاضیان ویزه تنها ملزم به معاینه عفونت ناشی از بیماری و گزارش دادن آن به حکومت بودند و بر اقامت شان تأثیری نداشت.
اما یک سخنگوی وزارت داخله میگوید هیچ‌گونه تغییری در شرایط صحی مهاجرت به وجود نیامده که سبب افزایش موارد رد ویزه شده باشد.
عفونت‌های مزمن ویروسی مانند هپاتیت بی هم در قوانین آسترالیا و هم در کنوانسیون‌های بین‌المللی معلولیت شمرده می‌شوند.
وزارت داخله میگوید نمی‌خواهد در مورد افراد مشخص ابراز نظر کند، اما طرفدار توقف دارو بدون مشوره با متخصص صحی نیست.
