به گزارش اس‌بی‌اس نیوز، بیش از ۱۲ پناهنده‌ای که در حال حاضر تحت پوشش برنامه پردازش منطقه‌ای آسترالیا قرار دارند، تا پایان سال به عنوان بخشی از توافق اسکان مجدد بین آسترالیا و نیوزیلند به نیوزیلند فرستاده می‌شوند.
نیوزیلند در توافقنامه‌ای که در ماه مارچ سال جاری، نُه سال بعد از ارائه پیشنهاد آن، به امضا رسید، موافقت کرد که طی سه سال آینده سالانه ۱۵۰ پناهنده را که در بازداشتگاه فرامرزی آسترالیا در نارو به‌سر می‌برند یا به طور موقت به داخل آسترالیا منتقل شده‌اند، در خاک خود اسکان دهد.
مطابق معلوماتی که به دست اس‌بی‌اس نیوز رسیده، مقامات نیوزیلندی با ۱۴ نفر آن‌ها مصاحبه کرده‌اند و روند تصمیم‌گیری در مورد انتقال نخستین گروه در حال انجام است. انتظار می‌رود نخستین گروه این پناهندگان تا پایان سال ۲۰۲۲ وارد نیوزیلند شوند.
به گزارش اس‌بی‌اس نیوز، پناهندگانی که در نیوزیلند اسکان داده می‌شوند، اجازه سکونت در آسترالیا را نخواهند داشت.
ذکی حیدری، فعال حقوق بشر از سازمان عفو بین‌الملل گفت که هرگونه تأخیر در رسیدگی به پرونده و مصاحبه با متقاضیان تنها به درد «۱۰ سال شکنجه» آن‌ها در بازداشتگاه‌های فراساحلی آسترالیا اضافه می‌کند.
نیوزیلند در سال ۲۰۱۲ به آسترالیا پیشنهاد داد که حاضر است سالانه ۱۵۰ نفر را از بازداشتگاه‌های فراساحلی آسترالیا واقع در نارو و پاپوا گینه نو اسکان دهد، اما حکومت پیشین ائتلاف تا ماه مارچ امسال از پذیرش این پیشنهاد خودداری کرد.
آقای حیدری گفت که بسیاری از پناهندگان «محبوس» در این جزایر «حتا توانایی انجام پنج دقیقه مصاحبه را ندارند» و باید قبل از انجام مصاحبه‌های ویژه اسکان مجدد که "ساعت ها طول می کشد" در آسترالیا تحت درمان قرار گیرند.
او گفت: «ما از حکومت آسترالیا می‌خواهیم که آن‌ها را به این‌جا بیاورد و درمان لازم را برای شان فراهم سازد. و وقتی آن‌ها به اندازه کافی صحتمند شدند، می‌توانند تصمیم بگیرند که در کدام کشور احساس امنیت می‌کنند.»
در همین حال، یک سخنگوی وزارت امور داخله آسترالیا گفت که پناهندگان ساکن در نارو در «بازداشت» نیستند و «همه آن‌ها در داخل جامعه نارو زندگی می‌کنند و از آزادی کامل تردد و حق کار برخوردار هستند.»
او افزود: «افراد تشویق می‌شوند تا از گزینه‌های مهاجرتی موجود، مانند اسکان مجدد در کشور ثالث در ایالات متحده، نیوزیلند یا کانادا استفاده کنند، یا داوطلبانه به کشور خود یا کشور دیگری که حق ورود به آن را دارند، برگردند و نارو یا آسترالیا را در اسرع وقت ترک کنند».
موضع نیوزیلند در مورد پناهندگان در مقایسه با استرالیا چگونه است؟
عباس نظری که در سال ۲۰۰۱ بعد فرار از افغانستان در نیوزیلند مستقر شد، گفت که در نحوه برخورد آسترالیا و نیوزیلند با پناهندگانی که به دنبال حمایت دایمی هستند، «تفاوت‌های فاحشی» وجود دارند.
آقای نظری و خانواده‌اش ۲۰ سال قبل از دست طالبان فرار کردند. آن‌ها که با یک قایق ماهی‌گیری چوبی کوچک راه آسترالیا را در پیش گرفته بودند، توسط یک کشتی باربری نارویژی به نام «ام‌وی تمپا» در اقیانوس هند از حالت غرق شدن نجات داده شدند.
در واکنش به این موضوع که به «ماجرای تمپا» شهرت یافت، جان هاورد، نخست‌وزیر پیشین آسترالیا دستور داد تا نیروهای ویژه ارتش وارد کشتی شوند. آقای هاورد بعداً راهکاری موسوم به «راه‌حل اقیانوس آرام» را معرفی کرد که به موجب آن، پناهجویان به جای آسترالیا به نارو منتقل می‌شدند و در آن‌جا به درخواست‌های پناهندگی آن‌ها رسیدگی می‌شد.
در آن زمان هلن کلارک، نخست‌وزیر سابق نیوزیلند، با آقای هاورد تماس گرفت و گفت که نیوزیلند به ۱۵۰ پناهجوی نجات‌یافته توسط کشتی تمپا پناهندگی می‌دهد.
آقای نظری در یک نشست ویژه در مورد اسکان مجدد پناهندگان در ملبورن گفت: «لحظه‌ای که از تمپا در نیوزیلند و آسترالیا یاد می‌کنم، دو واکنش کاملاً متفاوت وجود دارد.»
او افزود: «در نیوزیلند، این یک لحظه غرورآفرین است. در حالی که وقتی در آسترالیا آن را یاد می‌کنید، بسیاری از مردم سر خود را تکان می‌دهند.»
آقای نظری گفت، سیاست‌گذاران آسترالیایی به پناهندگان به عنوان یک بار دوش مالی نگاه می‌کنند، نه افرادی که می‌توانند به کشور خدمت کنند.
او افزود: «هیچ‌کس نمی‌خواهد پناهنده باشد. هیچ‌کس نمی‌خواهد هویت، دوستان، سرزمین و فرهنگ، روابط و همه آنچه را که می‌شناسد، رها کند.»
