حکومت فدرال یک‌شنبه‌شب اعلام کرد مشروط به این‌که قبل از شروع 'عملیات مرزهای مستقل' در اواخر ۲۰۱۳ وارد آسترالیا شده باشند.
حزب کارگر اصرار دارد که این تصمیم برای تمام ۳۱ هزار نفری که در مراحل مختلف فرایند پناهندگی موقت قرار دارند، از جمله آن‌هایی که هنوز تصمیم نهایی درباره شان گرفته نشده، مسیری به اخذ شهروندی فراهم می‌کند.
پناهندگان شامل این تصمیم پس از دریافت ویزه دایمی اجازه خواهند داشت آزادانه به خارج از کشور سفر کنند، از پرداختی‌های سنترلینک مستفید شوند، تحصیل کنند و اعضای خانواده خود را برای آمدن به آسترالیا حمایت/اسپانسر کنند.
با این حال، حکومت گفته است حدود ۲۵۰۰ نفری که ویزه‌های موقت آن‌ها لغو یا رد شده، اجازه نخواهند داشت برای ویزه دایمی درخواست دهند و از آن‌ها انتظار دارد «داوطلبانه آسترالیا را ترک کنند».
اما جانا فاوِرو، مدیر مرکز منابع پناهجویان (ASRC)، هشدار داد که سرنوشت ۱۲ هزار نفری که در زمان حکومت سابق ائتلاف مستحق پناهندگی شناخته نشده‌اند، همچنان نامشخص است.
خانم فاورو سیستم رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی حکومت ائتلاف را یک «فرآیند شکست‌خورده» نامید که به گفته او، «در تقابل» با متقاضیان قرار گرفته بود.
جانا فاورو خواستار وضاحت درباره سرنوشت ۱۲ هزار پناهجوی دیگر شده است. Credit: Supplied
«من می‌دانم افراد زیادی بودند که امید داشتند خودشان را در این اعلام ببینند. بنابراین، در حالی که ۱۹ هزار نفر خیلی خوشحال شده‌اند، درباره ۱۲ هزار نفر دیگر سرگردانی بیشتر وجود دارد.»
خانم فاورو از تصمیم حکومت برای پایان دادن به بی‌سرنوشتی دارندگان ویزه‌های پناهندگی موقت به عنوان یک پیشرفت «بزرگ» استقبال کرد، اما از حزب کارگر خواست که یک گام فراتر برود و با تعدیل قانون مهاجرت، ویزه‌های حفاظت موقت را به کلی از بین ببرد.
اما کارگر می‌گوید که این تصمیم زمینه دریافت اقامت دایمی را برای تمام ۳۱ هزار نفری که در مراحل مختلف اخذ ویزه حفاظت موقت قرار دارند، فراهم می‌کند.
اندروز جایلز، وزیر مهاجرت، روز دوشنبه گفت: «کاری که اعلام ما انجام می‌دهد این است که شرایط همه این افراد را در نظر می‌گیرد، از جمله تعداد زیادی از آن‌ها که در ۱۰ سال هنوز تصمیم ابتدایی در مورد آن‌ها اتخاذ نشده است.»
آقای جایلز افزود: «[این کار] به شیوه‌ای [انجام خواهد شد] با روند قانونی مطابقت دارد که اساساً به این برمی‌گردد: ما معتقدیم افرادی که در نهایت مستحق پناهندگی شناخته می‌شود، باید اجازه ماندن داشته باشند.»
'افسردگی مدام'
عبیدالله ماهِک، پناهنده افغان، همیشه می‌خواست در کشور خود بماند و «برای مردم افغانستان کار کند»، اما پس از آن‌که توسط طالبان هدف قرار گرفت، شرایط ماندن برای «غیرقابل تحمل» شد و بار سفر بست.
آقای ماهک از سال ۲۰۱۵ که پس از گذراندن یک سفر دریایی «وحشت‌ناک» به آسترالیا رسید، از خانواده خود که اکنون در یک کشور ثالث به‌سر می‌برند، جدا بوده است.
او گفت: «می‌توانید بدبختی، دل‌شکستگی، رنج و درد جدایی را تصور کنید. اگر بر روی جاده تف کنید، سر از بازداشتگاه مهاجرت در می‌آورید. به این اندازه ترسناک است.»
«من هرگز باور نمی‌کردم و فکر نمی‌کردم تا یک میلیون سال دیگر در شرایطی قرار بگیرم که حقوق بشری خودم پایمال شود و نتوانم کاری انجام دهم، حتا نتوانم صدایم را بلند کنم.»
عبیدالله محک می‌گوید که طالبان شرایط را برای او «غیرقابل تحمل» ساخته بودند و مجبور شد کشورش را ترک کند.
«فرصت‌های زیادی را از دست دادم. این منجر به افسردگی، استرس و اضطراب مداوم و احساس شکست و طرد شدگی شده است.»
«من رویاها، بلندپروازی‌ها و اهداف و مقاصد زیادی در زندگی داشتم. همه آن‌ها به معنای واقعی کلمه از دسترس من خارج بودند.»
بشنوید:
زکی حیدری یکی از ۱۹ هزار پناهنده‌ای است که از این تصمیم حکومت نفع می‌برند.
13:00
«طبق اطلاعاتی که به دست می‌آورم، آن‌ها باید بتوانند [به آسترالیا بیایند]. اما چقدر قرار است طول بکشد؟ خدا می‌داند. اگر روند به همین کُندی باشد، باید منتظر بمانم تا ویزه‌ام را بگیرم ... [و] تقریباً فرصت زندگی برای من از دست رفته است.»
مخالفت سیاسی
کارن اندروز، وزیر سابق امور داخله، روز دوشنبه حزب کارگر را متهم به «تضعیف» عملیات مرزهای مستقل کرد و از حکومت خواست که تضمین بدهد این اقدام باعث افزایش قاچاق انسان نمی‌شود.
اما نخست‌وزیر آنتونی آلبانیزی این ادعا را به‌شدت رد کرد و تاکید کرد کسانی که از این تصمیم نفع می‌بردند، خیلی قبل از شروع عملیات مرزهای مستقل آمده بودند.
آقای آلبانیزی اظهار داشت که او «دقیقاً» همان سیاستی را تطبیق می‌کند که حزب کارگر در انتخابات اتخاذ کرده بود، که شامل وعده لغو ویزه‌های پناهندگی موقت نیز می‌شد.
آقای آلبانیزی می‌گوید که به تعهدات انتخاباتی حزبش پابند می‌ماند. Source: AAP / Mark Baker/AP
مایک پزولو، رییس دبیرخانه وزارت داخله، تأکید کرد که تعهد حکومت برای بازگرداندن قایق‌های حامل پناهجویان بدون تغییر باقی مانده است.
آقای پزولو گفت: «هرکسی که قصد سفر با قایق غیرمجاز به آسترالیا را کند، توقیف می‌شود و به کشور مبدأ یا در صورت امکان قانونی به کشور خودش بازگردانده می‌شود یا به کشور دیگری منتقل می‌شود.»
او افزود: «تقریباً نُه سال از آخرین مورد قاچاق موفقانه انسان به آسترالیا می‌گذرد... عملیات مرزهای مستقل برای مقابله با قاچاق دریایی انسان و حفظ امنیت جانی در دریا ادامه دارد.»
