سهیل نصیری در سال ٢٠٠٩ در حال گشت‌زنی با نیروهای بریتانیایی مستقر در ولایت هلمند افغانستان بود که در انفجار یک ماین جاسازی شده هر دو پای خود را از دست داد.
این سرباز سابق ارتش افغانستان که اکنون، پس از نزدیک به ۱٢ سال، تلاش دارد با پاهای مصنوعی جدید خود دوباره راه رفتن یاد بگیرد، وحشت و ویرانگری جنگ را خوب می‌داند.
آقای نصیری به اس‌بی‌اس پشتو می‌گوید، در افغانستان برای افرادی که در وضعیت او قرار داشتند، «حمایتی» وجود نداشت، بنابراین تصمیم گرفت در خارج پناهنده شود.
او یکی از شش ورزشکار معلول افغان بود که در سال ٢٠۱٨ به نمایندگی از افغانستان در مسابقات شکست‌ناپذیر (Invictus Games) سیدنی اشتراک کردند و در 
اما با وجود بهبود وضعیت زندگی شخصی‌اش در آسترالیا، تصمیم اخیر نخست‌وزیر اسکات موریسن و رییس جمهور ایالات متحده جو بایدن مبنی بر خروج نیروهای نظامی شان از افغانستان تا ۱۱ سپتامبر ٢٠٢۱ را اقدامی «بی‌شرمانه» و «رفاقت نیمه‌راه» توصیف می‌کند.
سهیل نصیری در حال حاضر در آسترالیا زندگی می‌کند. Source: SBS Pashto
آقای نصیری می‌گوید: «افغان‌ها با زمان دشواری روبه‌رو هستند. آن‌ها مشکلات اقتصادی دارند، یتیم و بیوه دارند».
او می‌افزاید: «آن‌ها اعضای خانواده خود را هنگام کار با ناتو از دست داده‌اند. امروز ایالات متحده و ناتو آن‌ها را تنها رها کرده‌اند، هرچند ایالات متحده و ناتو برای آن‌ها صلح نیاوردند و امنیت نیست».
«افغان‌ها، به خصوص آن‌هایی که در کنار ناتو و ایالات متحده در برابر طالبان و دولت اسلامی (داعش) جنگیدند، یتیم و بیوه از خود جا گذاشته‌اند، معلول شده‌اند و اکنون آن‌ها تنها رها خواهند شد».
رییس جمهور بایدن هفته گذشته در یک سخنرانی تلویزیونی اعلام کرد، زمان آن رسیده که به «طولانی‌ترین جنگ آمریکا» که جان نزدیک به ٢٤٠٠ سرباز امریکایی و ده‌ها هزار افغان را گرفته، پایان داده شود.
آقای بایدن گفت که ایالات متحده به هدف اولیه خود که سرکوب گروه جهادی مجری حملات ۱۱ سپتامبر ٢٠٠۱ به برج‌های دوقلو در نیویورک بود، دست یافته و اصرار کرد که خروج نظامی این کشور از افغانستان «عجولانه» نیست.
در پی آن، نخست‌وزیر موریسن نیز اعلام کرد که نیروهای آسترالیایی همزمان امریکایی‌ها به دو دهه حضور نظامی خود در افغانستان پایان خواهند داد.
اما آقای نصیری هراس دارد که خروج نظامی غرب راهِ براندازی دولت کنونی و کنترل دوباره طالبان بر افغانستان را باز کند.
سهیل نصیری که در ٢٠۱٨ به نمایندگی از افغانستان در مسابقات شکست‌ناپذیر (Invictus Games) اشتراک کرده بود، در آسترالیا پناهنده شد. Source: SBS Pashto
او می‌گوید: «من شکی ندارم که طالبان بر خواهند گشت، زیرا آن‌ها از حمایت اطلاعاتی کشورهای همسایه برخوردار هستند که می‌خواهند آن‌ها را به پیروزی برسانند».
«وقتی ما مبارزه و جنگ خود را شروع کردیم، فکر کردیم از شر طالبان خلاص می‌شویم، اما حالا فکر می‌کنیم ایالات متحده و ناتو مانند مار دوسر هستند، نمی‌توانیم بفهمیم دوست اند یا دشمن».
«افغان‌ها در مدت ٢٠ سال شانه به شانه ناتو و ایالات متحده جنگیدند، و هزاران نفر کشته دادند، اما امروز بدون کدام مشورت و صلح، آن‌ها افغان‌ها را به دست طالبان و دولت اسلامی رها می‌کنند».
آقای نصیری به‌تازگی عملیات پیوند پای مصنوعی را پشت سر گذاشته و اکنون سعی دارد به کمک یک فیزیوتراپیست دوباره راه رفتن یاد بگیرد.
اما نسبت به سرنوشت همرزمان خود که بدون حمایت با خشم و عطش انتقام طالبان روبه‌رو هستند، نگران است.
نیروی دفاعی آسترالیا در ماه فبروری امسال اعلام کرد که به بیش از یک‌هزار افغانی که در کنار نیروهای آسترالیایی در افغانستان کار کرده، اقامت داده شده است، اما به گزارش اس‌بی‌اس پشتو، تعداد زیادی از آن‌ها هنوز در زادگاه جنگ‌زده خود باقی مانده‌اند.
عبدالولی احمدزی (چپ) و سهیل نصیری در حال تمرین راه رفتن با پاهای مصنوعی شان Source: SBS
آقای نصیری می‌گوید: «من ترس دارم که افغان‌هایی که در کنار ناتو و ایالات متحده جنگیدند، صدمه بسیاری خواهند دید. اگر تغییری بیاید، آن‌ها بیشترین صدمه را متقبل می‌شوند».
«گروه‌هایی هستند که سلاح به دست می‌گیرند و مدعی هستند که اگر طالبان با آن‌ها به توافق نرسند، علیه آن‌ها می‌جنگند که این منجر به یک جنگ داخلی خواهد شد».
