نیل پارا در اول ماه آگوست در اعتراض به بلاتکلیفی خود و هزاران پناهنده و پناهجوی هم‌سرنوشتش، از شهر بالارات در ایالت ویکتوریا با پای پیاده عازم سیدنی شد و روز یک‌شنبه (۱۰ سپتامبر) به دفتر نخست‌وزیر آنتونی آلبانیزی رسید.
نیل سال‌ها پیش به همراه همسر و فرزند خردسالش از سریلانکا به مالزیا فرار کرد و بعد از چهار سال زندگی در آن‌جا سوار قایقی به مقصد آسترالیا شد.
قایق حامل او و خانواده‌اش در ماه آگوست ۲۰۱۲ وارد آب‌های آسترالیا شد و سپس مطابق سیاست فراساحلی حکومت، به بازداشتگاه جزیره کریسمس منتقل شدند.
خانواده پارا قبل از این‌که در سپتامبر ۲۰۱۳ در بالارات ساکن شوند، چندین ماه را در بازداشتگاه‌های فراساحلی و داخلی آسترالیا، از جمله در داروین و دندینانگ، سپری کردند.
پیاده‌روی ۱۰۰۰ کیلومتری
نیل می‌گوید که سرنوشت خود و خانواده‌اش، و همچنین هزاران پناهنده دیگری که در بلاتکلیفی ویزه در آسترالیا به‌سر می‌برند، انگیزه این پیاده‌روی ۱۰۰۰ کیلومتری بود.
او بعد از طی کردن این فاصله در مدت ۴۰ روز در حالی که اعضای خانواده، دوستان و حامیانش به استقبال ایستاده بودند، به دفتر محلی نخست‌وزیر آلبانیزی رسید.
او گفت: «می‌بینم که این‌جا هستم، ایستاده، زنده و سرپا هستم، پس واقعاً خوشحالم که دوباره خانواده‌ام را می‌بینم و با آن‌ها یک‌جا می‌شوم.»
وکیل نیل پارا تأیید کرد که وزیر مهاجرت هفته اواخر هفته گذشته به او و اعضای خانواده‌اش ویزه دایمی داده است. Source: SBS
به گفته کارینا فورد، وکیل مهاجرتی او، اندرو جایلز، وزیر مهاجرت، با استفاده از اختیارات قانونی خود به نیل و خانواده‌اش ویزه دایمی اعطا کرده است.
او گفت: «ما مشتاقانه منتظریم که کار کنیم، نه پیاده‌روی. بچه‌هایم می‌توانند رویاهای خود را دنبال کنند.»
دختر نیل، نیواش، ضمن افتخار به دستاورد پدرش گفت: «متوجه شدم که چه تعداد از کودکان به دلیل داشتن موقعیت‌های مشابه یا بسیار بدتر، از والدین خود جدا هستند. فقط امیدوارم آن جمعیت هزاران نفری نیز مانند ما پایان خوشی داشته باشند.»
زندگی با حمایت جامعه
نیل پارا به همراه همسرش سوگا و سه فرزندشان Source: Supplied / Neil Para
این برنده جایزه 'بهترین همسایه' ۲۰۲۰ شبکه همسایگی 'نکست‌دور آسترالیا' (Nextdoor Australia) قبل از آغاز سفرش به اس‌بی‌اس گفت: «ما از هر فرصتی برای داوطلب شدن استفاده می‌کنیم».
او افزود: «از آن‌جایی که اجازه نداریم انگلیسی بیاموزیم، به این وسیله توانستیم انگلیسی خود را بهبود بخشیم. با گوش دادن و آمیختن با جامعه، کلاً در آن مدغم شدیم.»
به گفته نیل، اگر کمک و همکاری جامعه بالارات نبود، او و خانواده‌اش نمی‌توانستند مخارج شان را تأمین کنند.
او گفت: «خانواده من به خاطر سخاوت جامعه بالارات زنده است. ما مدی‌کیر نداریم، مراقبت درمانی نداریم، کمک‌هزینه زندگی نداریم، هیچ‌چه نداریم. جامعه بالارات با هم یک‌جا شدند که کمک کنند. آن‌ها قبض‌ها و کرایه خانه ما را پرداخت می‌کنند.»
پناهندگان و پناهجویانی که قبل از ۱ جنوری ۲۰۱۴ با قایق وارد به آسترالیا آمده‌اند، با قوانین متفاوتی در زمینه رسیدگی به درخواست پناهندگی شان مواجه بودند و گزینه‌های محدودی برای دریافت ویزه دایمی داشتند.
پارا یکی از حدود ۳۰ هزار نفری است که در دسته 'پرونده‌های میراثی' قرار گرفته‌اند.
بر افراد شامل این گروه یک ممنوعیت کلی اعمال شد که از رسیدگی به درخواست پناهندگی آن‌ها جلوگیری می‌کرد، مگر این‌که وزیر مهاجرت طبق صلاحدید شخصی خود کسی را از این ممنوعیت مستثنا کند.
کمیسیون حقوق بشر آسترالیا در سال ۲۰۱۹ در گزارشی گفت که این مجموعه قوانین تعهدات حقوق بشری آسترالیا را نقض می‌کنند.
