ان هالندز، کمیشنر ملی کودکان می گوید برای رسیدگی به بحران توقیف جوانان آسترالیایی که امنیت کودکان را به خطر می اندازد و به اندازه کافی از خانواده ها حمایت نمی کند و بە اصلاحات فوری ضرورت وجود دارد.
کمیشنر هالندز در سخنرانی اصلی خود در مراسم افتتاح هفته ملی حمایت از کودکان در کانبرا بە روز دوشنبه گفت: مسائلی که در حال حاضر در زندانهای جوانان در آسترالیای غربی، تاسمانیا و قلمرو شمالی افشا شده است، نشان می‌دهد که حکومت امنیت و رفاه کودکان را در اولویت قرار نمی‌دهند. به ویژه آنهایی که با فقر و محرومیت زندگی می کنند.
"بحران جاری در عدالت جوانان یک شکست سیستماتیک ملی در حمایت از کودکان و نوجوانان است.“
او گفت: "سیاست‌ها و سیستم‌های خدماتی در ارائه خدمات و حمایت‌های مورد نیاز کودکان و خانواده‌هایشان به شکست مواجه اند، که این منجر به ورود بیشتر کودکان به سیستم‌های حمایتی و قضایی ازاطفال و جوانان می‌شود." او خواستار اصلاحات فوری در چندین ادارات حکومتی شد.
کمیشنر هالندز گفت که کودکان آسیب‌پذیر و خانواده‌هایشان ده ها سال توسط حکومت های فدرالی و ایالتی ناامید و غمگین شده‌اند و پیشنهادات کلیدی توسط تحقیقات مختلف و کمیسیون‌های سلطنتی اجرا نشده است.
بر خلاف بسیاری از کشورهای توسعه یافته دیگر، آسترالیا وزیر اطفال ندارد وهم برنامه ملی برای رفاه کودکان وجود ندارد. همچنان ما گروه کاری و یا رهبری برای رسیدگی به این کمبودها نداریم که اینها همه موانعی برای رسیدگی به رفاه و امنیت کودکان است."
برخلاف بسیاری از کشورهای توسعه یافته دیگر، آسترالیا هیچ برنامه ملی برای رفاه کودکان وهمچنان وزیر برای کودکان ندارد.کمیشنر ملی کودکان ان هالندز.
کمیشنر هالندز گفت که شواهد بین‌المللی نشان می‌دهد که به کار گیری یا پا درمیانی جامعه بهترین راه برای محافظت و حمایت از کودکان است، حکومت ها در سراسر کشور صدها میلیون دالر را برای حمایت از اطفال مصرف میکنند اما ورود بیشتر اطفال و جوانان به توقیف، این را واضح میسازد که آنها در این زمینه کار نکرده اند.
“سیستم‌های صحی، آموزش و خدمات اجتماعی ما پراکنده است و برای کودکان و خانواده های شان که در شرایط نا مساعدی قرار دارند مناسب نیست. بسیاری از این خانواده ها به صورت مستقیم برایم از نا امیدی شان در مورد عدم دسترسی به خدمات اولیه حمایتی گفته اند.“
“کشوری که به اطفال شان ارزش قایل شود بسیار کوشش میکند تا سرمایه گذاری را در این راستا زیادتر و زودتر انجام دهد. و سیستم های ابتدایی حمایتی را به صورت مجدد طراحی کند تا در زندگی اطفال سکتگی بوجود نیاید. اطفال زیادی در آسترالیا فقر و بی خانمانی را تجربه میکنند. ما به یک رویکرد ملی هماهنگی نیاز داریم تا علل بنیادی آسیب ها را بر اطفال بررسی کند و این یک نیاز فوری است.“
“این برای ما کافی نیست که به فرزندان و نواسه های خود اهمیت دهیم. ما باید مراقب همه کودکان باشیم و شرایطی را ایجاد کنیم که کودکان را ایمن و سالم نگه دارد.“
