حسینا دوست‌یار می‌گوید هرچند از سقوط ولایت‌ها مطلع بود، اما وقتی به سوی کابل می‌رفت، انتظار نداشت زندگی یک‌شبه زیر و رو شود.
او به اس‌بی‌اس دری می‌گوید: «اصلاً من در شهر مزار شریف زندگی می‌کردم و همان‌جا مصروف کار و زندگی بودم و در یک نهاد کار می‌کردم ... همراه با شوهرم به خاطر مسایل وظیفه‌ای به طرف کابل سفر کردیم.»
«درباره این‌که بعضی از ولایات سقوط می‌کردند، معلومات داشتیم، اما باز هم امید داشتیم که چنین اتفاقی نمی‌افتد و ما زندگی خود را به روند عادی آن پیش می‌بریم.»
اما بعد از گذشت سه روز از سفرش به کابل، همه‌چیز زیر و رو شد؛ رییس جمهور از کشور فرار کرد و جنگجویان طالبان پیروزمندانه وارد پایتخت شده بودند.
خانم دوست‌یار برای سازمان 'اندیشه‌وران' کار می‌کرد. این سازمان که در زمینه «ارتقای ظرفیت جوانان و ترویج فرهنگ مدارا» فعالیت می‌کرد، با دانشگاه موناش در ملبورن آسترالیا همکاری داشت.
دانشگاه موناش در شرایط دشوار آن روزها به پاس این ارتباط و همکاری دست یاری دراز کرد و توانست جمعی از کارمندان آسیب‌پذیر سازمان اندیشه‌وران را از افغانستان خارج کند.
خانم دوست‌یار می‌گوید، پیش از این تصویری «تاریک» از آسترالیا داشت و هرگز تصور نمی‌کرد که روزی در این کشور زندگی یا تحصیل کند.
او می‌گوید بعد از سقوط کابل از دفتر کارش به او تماس گرفتند که آسترالیایی‌ها مایلند تعدادی از آن‌ها را به آسترالیا ببرند.
او می‌افزاید: «از طریق دفتر به ما تماس گرفتند که چنین فرصتی ایجاد شده که دوستانی از آسترالیا با ما تماس گرفته و خواسته‌اند که معلومات همکاران به آن‌ها داده شود، می‌خواهند یک تعداد همکاران ما را از کشور خارج کنند، چون این‌ها در خطر هستند. اگر شما علاقه‌مندی دارید، می‌شود که معلومات تان را به ما روان کنید تا ما بتوانیم شما را کمک بکنیم.»
«و من هم معلوماتی را که آن‌ها خواسته بودند را برای شان فرستادم، اما امید این نبود که به این زودی بتوانیم از کشور خارج شویم.»
او می‌گوید در جریان دو شبانه‌روزی که تلاش می‌کردند خود را به ورودی میدان هوایی کابل نزدیک کنند، شاهد صحنه‌های دلخراشی از «ظلم» طالبان بر مردم بوده و چندین بار از تصمیم خود منصرف شده است.
آن‌ها در ۲۴ام آگست بعد از تلاش دو شبانه‌روزی توانستند وارد میدان هوایی کابل شوند و از آن‌جا با پروازهای نجات آسترالیا به دبی منتقل شدند.
بعد سپری کردن ۱۰ روز در دبی، راهی آسترالیا شدند و به کمک دانشگاه موناش در ملبورن ساکن شده‌اند.
او می‌گوید: «و خوشبختانه ما توانستیم بعد از دو شبانه‌روز کوشش و تلاش داخل میدان شویم و در آن‌جا با عساکر آسترالیایی یک‌جا شدیم. مدت ده روز در دبی بودیم و بعد از آن توانستیم که طرف آسترالیا بیاییم.»
«همین که داخل طیاره شدیم و همین که به آسترالیا رسیدیم، زندگی کاملاً تغییر کرد و فعلاً بسیار خوش هستیم و به این گپ باور داریم که نصیب و قسمت بوده که ما را این‌جا رسانده است.»
آسترالیا در جریان عملیات تخلیه ۴۱۰۰ نفر را با پروازهای نظامی از افغانستان خارج کرد که نزدیک سه هزار تن آن‌ها اتباع افغانستان و بقیه شهروندان آسترالیا و کشورهای دیگر بودند.
خانم دوست‌یار می‌گوید: «از وقتی که این‌جا آمده‌ایم، زندگی کاملاً تغییر کرده است... دوستان افغان بسیاری در این‌جا پیدا کرده‌ایم که بسیار لطف می‌کنند و با ما همکاری می‌کنند، چون ما تازه این‌جا آمده‌ایم و زیاد بلدیت نداریم... و همچنان دولت بسیار توجه دارد و خوشبختانه توجه و حمایت پوهنتون موناش را هم با خود داریم که زندگی را برای ما بسیار آسان ساخته است.»
«آن تصویری که از آسترالیا داشتم کاملاً تغییر کرده است و بسیار دوست دارم که همین‌جا زندگی کنم.»
خانم دوست‌یار که تا مقطع لیسانس در افغانستان تحصیل کرده بود، اکنون قصد دارد به کمک دانشگاه موناش تحصیلات خود را در مقطع ماستری ادامه بدهد.
«خوشبختانه این‌ها زمینه تحصیل را هم برای ما فراهم ساخته‌اند ... و فعلا قرار است ماستری خود را در پوهنتون موناش آغاز کنم.»
