نکات کلیدی
- اگر با حیوانات آسیب‌دیده یا بیمار روبه‌رو شدید، هرچه زودتر با خدمات نجات حیات وحش در محل خود تماس بگیرید.
- هنگام کمک به حیوان آسیب‌دیده یا بیمار، ایمنی خود و حیوان را در نظر بگیرید.
- طبیبان حیوانات/دامپزشکان پس از ارزیابی و درمان حیوان آسیب‌دیده یا بیمار، آن را برای مراقبت و توان‌بخشی به مراقبان ویژه حیات وحش می‌سپارند.
آسترالیا خانه برخی از متنوع‌ترین و جذاب‌ترین گونه‌های جانوری جهان، از جمله کانگوروها، والابی‌ها، وامبت‌ها، پوسوم‌ها، بقه‌ها، پرندگان، مارها و حیوانات آبزی است.
گونه‌های حیات وحش بسته به جای زندگی شما در آسترالیا فرق می‌کنند. متأسفانه، گاهی اوقات این حیوانات دچار بیماری می‌شوند یا توسط وسایل نقلیه و زیرساخت‌ها مجروح می‌شوند یا در بلایای طبیعی چون آتش‌سوزی و سیل آسیب می‌بینند.
اگر هنگام سفر یا کاوش به یک حیوان زخمی یا بیمار بر می‌خورید، دانستن این‌که چگونه می‌توانید به صورت بی‌خطر به آن کمک کنید و از کجا کمک تخصصی بخواهید، اهمیت فراوانی دارد، زیرا با این کار به حیوان مذکور فرصت زندگی دوباره می‌دهید.
تانیا بیشاپ، طبیب/دامپزشک حیات وحش
هنگام رانندگی در آسترالیا، دیدن حیات وحش از داخل موتر، به خصوص در مناطق روستایی و به‌ویژه در سپیده‌دم و غروب که حیوانات بیشتر در حرکت هستند، غیرعادی نیست.تانیا بیشاپ
او می‌گوید: «اگر در بیرون در حال کمپینگ یا کاوش هستید، شانس زیادی برای مواجهه با حیوانات وحشی وجود دارد، و هرچه ساکت‌تر باشید، احتمال دیدن آن‌ها بیشتر است.»
با دیدن حیوانات زخمی یا مریض، دنبال کمک تخصصی بگردید
نزدیک شدن به حیات وحش زخمی یا بیمار، به‌ویژه گونه‌های بزرگتری مانند کانگوروها، وامبت‌ها یا کوالاها، می‌تواند دشوار باشد. داکتر بیشاپ توصیه می‌کند که در اسرع وقت دنبال کمک تخصصی بگردید.
به گفته او، برای رسیدگی هرچه بهتر به حیوانات زخمی و بیمار، با یکی از مراجع زیر تماس بگیرید:
- طبیب حیوانات/دامپزشک محلی
- محیط‌بانان شهرداری محل
- سازمان نجات حیات وحش در ایالت یا قلمرو مربوطه
- خط کمکی مراقبت از حیات وحش
او می‌گوید، اپ‌های مخصوصی برای تلفون‌های همراه وجود دارند که شما را با یک سازمان نجات در محل وصل می‌کنند. همچنین می‌توانید با جست‌وجوی آنلاین، شماره‌های این مراجع را پیدا کنید.
یک موش کانگورویی تحت درمان در سازمان خدمات اطلاعات، نجات و آموزش حیات وحش (WIRES)
داکتر بیشاپ تصریح می‌کند: «به‌خصوص اگر یک حیوان وحشی را در کنار جاده پیدا می‌کنید، بسیار مهم است که موترتان را در یک مکان امن و قابل دید پارک کنید و مطمئن شوید خودتان در یک موقعیت امن قرار دارید. به یاد داشته باشید که حیوانات وحشی مجروح می‌ترسند و سعی می‌کنند از خود دفاع کنند.»
مهم است که به هر گونه حیوان وحشی تا حد امکان ساکت و آرام نزدیک شوید تا امکان استرس آن‌ها را کاهش دهید. در صورت امکان و مصئون بودن، حیوان را با یک حوله یا پارچه بپوشانید، زیرا این کار تا حدودی شدت گرما و استرس حیوان را تسکین می‌دهد، اما راه تنفس آن را نبندید و در اسرع وقت درخواست کمک کنید.تانیا بیشاپ
داکتر بیشاپ توصیه می‌کند که اگر با یک کیسه‌دار مرده روبه‌رو می‌شوید- گونه‌های پستانداری که بچه‌های خود را در کیسه حمل می‌کنند- مانند کانگوروها، والابی‌ها، وامبت‌ها و پوسوم‌ها، در صورت امکان، کیسه حیوان را بررسی کنید که بچه‌ای در آن نباشد.
او می‌افزاید: «فقط در صورتی بچه را از کیسه خارج کنید که به وضوح مو داشته باشد. اگر مو نداشته باشد، باید توسط یک مراقب متخصص از کیسه خارج شود، زیرا در آن مرحله معمولاً دهان آن به پستانک وصل است و برداشتن آن می‌تواند آسیب جدی به آن وارد کند. مهم است که بچه در یک محیط تاریک و گرم نگهداری شود و در اسرع وقت به دست مراقب سپرده شود، زیرا بچه حیوان هنگام از دست دادن مادر خود آسیب‌های زیادی را متحمل می‌شود و در صورت استرس بیشتر ممکن است به آسانی تلف شود.»
در وسیله نقلیه خود بسته کمک‌های اولیه حیات وحش حمل کنید
به گفته داکتر بیشاپ، بسته کمک‌های اولیه حیات وحش می‌تواند متشکل از وسایل بسیار ساده خانگی باشد:
- یک حوله ضخیم قدیمی که نخ‌های سست یا شُل نداشته باشد تا پنجه‌های حیوان در آن گیر کنند
- یک جعبه کاغذی/کارتن یا جعبه حمل حیوانات خانگی
- دستکش باغبانی ضخیم
- بالش برای بچه یتیم حیوان
یک والابی جوان که به خاطر شکستگی پا در شفاخانه حیات وحش سازمان خدمات اطلاعات، نجات و آموزش حیات وحش (WIRES) تحت درمان قرار دارد.
داکتر بیشاپ می‌گوید، داکتران حیات وحش آسیب‌دیده یا بیمار را معاینه می‌کنند و شانس بازگشت آن‌ها به طبیعت را از طریق توان‌بخشی و مراقبت‌های تخصصی ارزیابی می‌کنند. حیوانات وحشی از درمان شدن توسط داکتر دوباره به مراقبان حیات وحش سپرده می‌شوند و بسته به شرایط شان از یک هفته یا یک سال یا بیشتر تحت مراقبت می‌مانند.
مورگان فیلپات یک مراقب حیات وحش است که برای سازمان خدمات اطلاعات، نجات و آموزش حیات وحش (WIRES) کار می‌کند و بیش از یک دهه است که از حیوانات وحشی مجروح و بیمار مراقبت کرده است.
او می‌گوید: «ما به عنوان مراقب در تلفون‌های خود پیامی دریافت می‌کنیم که ما را از نجات مطلع می‌سازد. و سپس عموماً ما با آن فرد عضو جامعه تماس می‌گیریم و جزئیات بیشتری می‌خواهیم و از آن‌جا دست به کار می‌شویم. این حیوانات واقعاً باید برای ارزیابی خیلی سریع به داکتر برده شوند.»
