«Ως Έλληνες, δε δικαιολογούμαστε να αγνοούμε ή να λησμονούμε την ένδοξη πορεία τους, καθώς αυτή είναι στενά συνδεδεμένη με την πρόσφατη ιστορία της φιλτάτης πατρίδος μας. Από τη Λήμνο ως την Κρήτη και από την Πελοπόννησο ως τη Μακεδονία, και αλλού, το αίμα των Αυστραλών και Νεοζηλανδών στρατιωτών μίγνυται με των προγόνων μας σε κοινές θυσίες για την υπεράσπιση των πανανθρώπινων ιδεωδών», τονίζει ο προκαθήμενος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στην Αυστραλία.
Το πλήρες μήνυμά του έχει ως ακολούθως:
Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίουγια την Ημέρα των ANZACs
Καθώς διανύουμε μία περίοδο ταραχώδη, όπου ο κόσμος μας αντιμετωπίζει σωρεία προκλήσεων και πολλές αβεβαιότητες, η σημερινή ημέρα προσφέρεται ως ευκαιρία να σταθούμε και να αναλογιστούμε το μεγαλείο της ιστορίας που σμιλεύεται από ψυχές γενναίες και ενάρετες, από τις ψυχές εκείνων που παλεύουν για τη δικαιοσύνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αντί να προτιμούν την ασφάλεια της σιωπής και της αδράνειας.
Πράγματι, ένα τέτοιο μεγαλείο ενσαρκώνουν οι άνδρες και οι γυναίκες ANZACs, οι οποίοι δεν ήταν απλώς μέλη ενός στρατιωτικού σώματος. Ήταν άνθρωποι αφοσιωμένοι σε υψηλά ιδανικά, για την υπεράσπιση των οποίων αγωνίστηκαν με πνεύμα αυτοθυσίας, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα και τις οικογενειακές τους εστίες.
Archbishop Makarios Credit: Greek Orthodox Archdiocese of Australia
Ως Έλληνες, δε δικαιολογούμαστε να αγνοούμε ή να λησμονούμε την ένδοξη πορεία τους, καθώς αυτή είναι στενά συνδεδεμένη με την πρόσφατη ιστορία της φιλτάτης πατρίδος μας. Από τη Λήμνο ως την Κρήτη και από την Πελοπόννησο ως τη Μακεδονία, και αλλού, το αίμα των Αυστραλών και Νεοζηλανδών στρατιωτών μίγνυται με των προγόνων μας σε κοινές θυσίες για την υπεράσπιση των πανανθρώπινων ιδεωδών.
Ειδικά για όσους έλκουμε την καταγωγή μας από τη μεγαλόνησο Κρήτη, η μνήμη των ANZACs είναι ιερή. Τον Μάιο του 1941, τότε που το νησί μας δεχόταν την εισβολή των δυνάμεων της ναζιστικής Γερμανίας, οι ήρωες ANZACs πολέμησαν με σθένος στο πλευρό των γιαγιάδων και των παππούδων μας, όχι μόνο για την Κρήτη, αλλά για όλα όσα αντιπροσωπεύει η Ελευθερία.
Τους οφείλουμε επομένως απεριόριστη ευγνωμοσύνη, και το ελάχιστο καθήκον μας είναι να κρατήσουμε τη μνήμη τους ζωντανή, μεταφέροντας την πολύτιμη κληρονομιά τους στις επόμενες γενιές.
Σήμερα, καθώς υποκλινόμαστε με σεβασμό στη μνήμη τους, ας υποσχεθούμε ότι δε θα μείνουμε μόνο στα λόγια. Ότι θα έχουμε ως πυξίδα στην πορεία μας τις αξίες για τις οποίες εκείνοι αγωνίστηκαν. Ότι δε θα σωπαίνουμε μπροστά στην αδικία. Ότι δε θα διστάζουμε να υπερασπιζόμαστε τους αδύναμους. Και, τέλος, ότι δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να ξεχαστούν οι ANZACs. Διότι η μνήμη των ηρώων δεν είναι απλώς ένα κεφάλαιο του παρελθόντος· είναι ένα φως που μας κατευθύνει στα σωστά μονοπάτια του μέλλοντος.
MESSAGE
of His Eminence Archbishop Makarios of Australiafor ANZAC Day
As we journey through a turbulent period, in which our world faces a multitude of challenges and uncertainties, today offers us a valuable opportunity to pause and reflect on the greatness of history that is shaped by courageous and virtuous souls, by those who fight for justice and human dignity rather than seeking the comfort of silence and inaction.
Indeed, such greatness is embodied by the men and women of the ANZACs, who were not merely members of a military force. They were individuals devoted to high ideals, for which they fought with a spirit of self-sacrifice, thousands of kilometres away from their homeland and their families.
As Greeks, we have no excuse to ignore or forget their glorious path, for it is closely intertwined with the recent history of our beloved homeland. From Lemnos to Crete, from the Peloponnese to Macedonia, and beyond, the blood of Australian and New Zealand soldiers mingled with that of our ancestors in common sacrifices for the defence of universal ideals.
Especially for those of us who trace our roots to the great island of Crete, the memory of the ANZACs is sacred. In May 1941, when our island faced the invasion of Nazi Germany, the heroic ANZACs fought valiantly alongside our grandparents—not only for Crete, but for everything that Freedom represents.
We therefore owe them our boundless gratitude, and the least we can do is keep their memory alive, passing their precious legacy on to future generations.
Today, as we bow with reverence before their memory, let us promise that we will not remain merely in words but that we will have as our guiding compass the values they fought for; that we will not remain silent in the face of injustice; that we will not hesitate to defend the weak. And finally, that we will never allow the ANZACs to be forgotten. For the memory of heroes is not just a piece of history; it’s a light that leads us towards the right direction for the future.
