Πρόκειται για την αδελφή Καλλινίκη (Κοραλία Χρηστίδη), η οποία ήταν η πρώτη Ελληνορθόδοξη μοναχή που χειροτονήθηκε στην Αυστραλία. Είχε αφιερώσει την ζωή της στη στήριξη των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία.
Η υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Penny Sharpe, δήλωσε ότι «οι νέες αυτές γαλάζιες πλακέτες εκπροσωπούν ένα ζωντανό μωσαϊκό ιστοριών», και πρόσθεσε:
«Από ατρόμητους ακτιβιστές, σπουδαίους αθλητές και πρωτοπόρες γυναίκες, μέχρι γεγονότα που μας ενώνουν όλους, αυτές οι πλακέτες αποτυπώνουν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων και των στιγμών που έχουν υφάνει τη μοναδική πολιτιστική κληρονομιά της Νέας Νότιας Ουαλίας. Προτρέπω όλους να ανακαλύψουν αυτές τις γαλάζιες πλακέτες – είτε εξερευνώντας μια γειτονιά του Σύδνεϋ είτε ταξιδεύοντας στην περιφέρεια. Αποκαλύπτουν ιστορίες που θα σας εκπλήξουν, θα σας εμπνεύσουν και θα σας συνδέσουν, διδάσκοντάς μας την πλούσια ιστορία της Πολιτείας μας».
Δήλωση έκανε και ο ελληνικής καταγωγής υπουργός Πολυπολιτισμού Steve Kamper αναφέροντας τα εξής: «Οι γαλάζιες πλακέτες αποτελούν μια εξαιρετική πρωτοβουλία για να θυμόμαστε τα σημαντικά πρόσωπα και τους τόπους που άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα στην κοινωνία μας. Η Κοραλία Χρηστίδη χειροτονήθηκε επίσημα από τον Ελληνορθόδοξο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας ως αδελφή Καλλινίκη. Η φιλανθρωπία της και η προσφορά της στην εγκατάσταση νέων μεταναστών στην Αυστραλία άφησαν μια βαθιά κληρονομιά, όχι μόνο για την ελληνική παροικία αλλά και για ολόκληρη την πολυπολιτισμική μας κοινωνία».
Ποια ήταν η αδελφή Καλλινίκη
Στο στιγμιότυπο η αδελφή Καλλινίκη ασπάζεται το Ευαγγέλιο από τα χερια του τότε Αρχιεπισκόπου, μακαριστού Ιεζεκιήλ. Δίπλα του διακρίνεται ο πρωτοπρεσβύτερος π. Χρήστος Βέργος, ο οποίος επί δεκαετίες ήταν ιερατικώς προϊστάμενος στον Ναό των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο Λίβερπουλ του Σύδνεϋ. Source: Supplied
Σύμφωνα με το βιογραφικό, που προώθησε το υπουργείο, η Κοραλία Χρηστίδη (Καλλινίκη) είχε γεννηθεί στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 14 Σεπτεμβρίου 1907.
Εκεί πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της, μαθαίνοντας άπταιστα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, αραβικά και αγγλικά.
Μετά την αποφοίτησή της από το σχολείο, έφυγε από το Κάιρο για την Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει οδοντιατρική. Λίγο μετά την άφιξή της, γνώρισε τον σύζυγό της, Οδυσσέα Σταυρόπουλο, και απέκτησε τον μοναχογιό της, τον Αλέξανδρο.
Αν και τα πρώτα της χρόνια ήταν αφιερωμένα στην οικογένεια, η ζωή της Κοραλίας άλλαξε ριζικά με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1939.
Άρχισε να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της στη Χριστιανική Αδελφότητα της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, συνεργαζόμενη στενά με τον Ερυθρό Σταυρό για τη στήριξη των Συμμάχων και την παροχή τροφίμων στους δοκιμαζόμενους Αθηναίους.
Ενώ για πολλούς η επιστροφή στην κανονικότητα μετά τον πόλεμο ήταν αναμενόμενη, για την Κοραλία αυτή η εμπειρία αποτέλεσε την αρχή μιας δια βίου αφοσίωσης στην προσφορά.
Τα επόμενα χρόνια συνέχισε το εθελοντικό της έργο μέσω εκκλησιαστικών συμβουλίων και Χριστιανικών Αδελφοτήτων, ενώ συμμετείχε και σε επισκέψεις με άλλες γυναίκες σε ορφανοτροφεία, σανατόρια και φυλακές.
Η έλευση στην Αυστραλία
Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα οδήγησε την Κοραλία και την οικογένειά της στη δύσκολη απόφαση να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους το 1947 και να μετοικήσουν στο Σύδνεϋ, για να ενωθούν με τον πατέρα και τις τρεις αδελφές της.
Θέλοντας να διατηρήσει την επαφή με την ελληνική της ταυτότητα, αφιερώθηκε στην εκκλησία και την παροικία, παρακολουθώντας τις θείες λειτουργίες κάθε Κυριακή και ξεκινώντας ιεραποστολικό έργο.
Η φιλανθρωπική της δράση σύντομα έγινε επίκεντρο της ζωής της. Επισκεπτόταν τακτικά νοσοκομεία και άλλα ιδρύματα υγειονομικής περίθαλψης, βοηθώντας παράλληλα οικογένειες που αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες.
Αναγνωρίζοντας τον καθοριστικό ρόλο της εκκλησίας στην ελληνική παροικία, ίδρυσε αυτό που έγινε γνωστό ως «Φιλανθρωπικός Σύλλογος Κυριών Χριστιανικής Αλληλεγγύης- Charitable Christian Ladies’ Society’», ενώ δίδασκε και Θρησκευτικά σε δημοτικά και γυμνάσια.
Source: Supplied
Η παρακαταθήκη της
Το 1971, η Κοραλία δέχθηκε πρόταση από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, μακαριστό Ιεζεκιήλ, να ακολουθήσει τον μοναχισμό. Αποδέχθηκε την πρόσκληση και χειροτονήθηκε επίσημα την 1η Μαΐου 1971 στον Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Redfern, του Σύδνεϋ Εκεί έλαβε το μοναχικό της όνομα, Καλλινίκη, και έγινε η πρώτη Ελληνορθόδοξη μοναχή στην Αυστραλία.
Για τα επόμενα δέκα χρόνια, η Αδελφή Καλλινίκη συνέχισε με αφοσίωση το κοινοτικό της έργο. Υποδεχόταν πλοία με μετανάστες στο λιμάνι του Σύδνεϋ, προσφέροντας συμβουλές για την εγκατάσταση, μοιράζοντας ρούχα και παραπέμποντάς τους σε ιατρικές και άλλες αναγκαίες υπηρεσίες.
Η Αδελφή Καλλινίκη απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 1985. Η φιλανθρωπία και η κοινωνική της προσφορά βοήθησαν να μειωθεί το αίσθημα αποξένωσης και πολιτισμικού σοκ που ένιωσαν πολλοί Έλληνες μετανάστες στην πορεία εγκατάστασης και ενσωμάτωσής τους. Το έργο της αναγνωρίστηκε ακόμη και από τη βασίλισσα της Αγγλίας, η οποία της απέστειλε ευχαριστήρια επιστολή.
Η ανακοίνωση της πολιτειακής κυβέρνησης:
Η Εργατική Κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Chris Minns με ενθουσιασμό ανακοινώνει 16 νέους παραλήπτες της γαλάζιας πλακέτας, αποκαλύπτοντας αξιοθαύμαστες ιστορίες που έχουν διαμορφώσει την πλούσια ιστορία της Πολιτείας μας.
Μεταξύ των προσώπων, γεγονότων και ορόσημων που αναγνωρίζονται στον τρίτο γύρο αυτού του δημοφιλούς προγράμματος πολιτιστικής κληρονομιάς περιλαμβάνονται το πρώτο καρναβάλι Koori Knockout και εμβληματικές μορφές της Αυστραλίας όπως ο παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνης του θεάματος Peter Allen και η πρωτοπόρος Ολυμπιονίκης Fanny Durack, η πρώτη γυναίκα που κέρδισε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην κολύμβηση.
Ο νέος αυτός γύρος τιμά επίσης τον Malcolm Cole, ιθαγενή ακτιβιστή και καλλιτέχνη που ηγήθηκε της πρώτης πορείας των Αβορίγινων στο Mardi Gras, καθώς και τη Louisa Lawson, σημαντική μορφή του φεμινιστικού κινήματος, του αγώνα για το δικαίωμα ψήφου και του εργατικού συνδικαλισμού, γνωστή ως «η Μητέρα του Δικαιώματος Ψήφου στη Νέα Νότια Ουαλία».
Ανακοινώνεται επίσης ο νικητής της πρώτης κατηγορίας «Λαϊκής Επιλογής», μετά από ψηφοφορία του κοινού για οκτώ υποψηφιότητες του προηγούμενου γύρου. Το ντεμπούτο των Weet-Bix, ενός εμβληματικού στοιχείου της αυστραλιανής πρωινής κουλτούρας, έλαβε τις περισσότερες ψήφους, τιμώντας ένα προϊόν που συνεχίζει να αγγίζει διαχρονικά γενιές ολόκληρες.
Επιλεγμένες από 184 δημόσιες υποψηφιότητες και αξιολογημένες από την Αρχή Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΝΝΟ (Heritage NSW) και ανεξάρτητους ιστορικούς, αυτές οι νέες πλακέτες προστίθενται στις 49 που έχουν ήδη ανακοινωθεί – από το Waverley ως την Wagga Wagga και από το Beecroft ως το Broken Hill. Κάθε πλακέτα αποτελεί πρόσκληση για να ανακαλύψουμε τις άγνωστες ιστορίες που μας ενώνουν σε όλη την Πολιτεία.
Η Εργατική Κυβέρνηση του κ. Minns δεσμεύεται να προστατεύει, να αποκαθιστά και να αναδεικνύει την πολιτιστική κληρονομιά, προωθώντας τη σε ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού.
