Ο ορισμός της παιδικής παχυσαρκίας, διαφέρει από αυτόν των ενηλίκων, όπως είναι φυσικό, λόγω της φυσικής ανάπτυξης.
Για τους ενήλικες, η αξιολόγηση, συνήθως, εναπόκειται στην απλή εξίσωση ύψους-βάρους.
Για τα παιδιά, η εξίσωση αυτή είναι πιο περίπλοκη, βάσει και άλλων παραγόντων, όπως για παράδειγμα, η εθνοτική καταγωγή.
Ενδεικτικά, πάντως, ένα παιδί ηλικίας 7 ετών, θα πρέπει να ζυγίζει 22 κιλά.
Μεταξύ, 27-28 κιλά, ένα παιδί θεωρείται υπέρβαρο, και ο,τιδήποτε παραπάνω, θεωρείται παχύσαρκο.
Αντίστοιχα, ένα περίπου κανονικό βάρος για την ηλικία των 12 ετών, είναι 42 κιλά.
Εκτός από τις άμεσες συνέπειες του υπερβολικού βάρους για ένα παιδί, όπως το bullying και η αδυναμία του να πάρει μέρος, πιο ενεργά, σε αθλοπαιδιές, προβληματικές είναι οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για την υγεία του στην ενηλίκωση.
Η παιδική παχυσαρκία, επίσης, μπορεί να οδηγήσει στην πολύ νεότερη εμφάνιση διαβήτη τύπου 2, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, για τις μελλοντικές αρνητικές επιδράσεις στην υγεία αυτού του ατόμου.
Πώς, όμως, αντιμετωπίζεται η παιδική παχυσαρκία, και ποιοι μπορεί να είναι οι κοινωνικοί παράγοντες που τη δημιουργούν και τη συντηρούν;
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη, πληκτρολογώντας στο ειδικό σύμβολο, πάνω από την κεντρική φωτογραφία.
