Την ερχόμενη Κυριακή 6 Φεβρουαρίου, διεξάγονται οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας.
LISTEN TO
«Γιατί διαφωνώ με τη σημερινή διοίκηση»: Ο Θόδωρος Μάρκου ανοίγει τα χαρτιά του
SBS Greek
02/02/202210:46
Τα τελευταία 24ωρα υπάρξαν σημαντικές εξελίξεις στις προσπάθειςς για την κατάρτιση ενωτικού ψηφοδελτίου.
Ο Θόδωρος Μάρκου είναι ο αντιπρόεδρος της Κοινότητας και υποψήφιος στις επόμενες εκλογές για μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο.
Σε δήλωσή του, που έστειλε στο SBS Greek, ενημερώνει ότι οι συνομιλίες με τον νυν πρόεδρο του οργανισμού, Βασίλη Παπαστεργιάδη, για την κατάρτιση κοινού ψηφοδελτίου δεν καρποφόρησαν.
Ο κ. Μάρκου μιλώντας στο SBS αναφέρεται στις διαφορές που τον χωρίζουν με την σημερινή διοίκηση του οργανισμού, οι οποίες, όπως υποστηρίζει, φαίνεται πως είναι αγεφύρωτες.
Πρόσφατα συνυπόγραψε με 12 συνυποψήφιους και συνυποψήφιες μια προγραμματική διακήρυξη, η οποία παρατίθεται παρακάτω και αναφέρθηκε στο τι χρειάζεται για να αλλάξει στην Κοινότητα.
Μίλησε για λάθη που έγιναν στην περίοδο της προεδρίας Παπαστεργιάδη.
Πατήστε Play στην κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε την συνέντευξη με τον Θόδωρο Μάρκου
Αναλυτικά η δήλωση που έστειλε στο SBS ο Θόδωρος Μάρκου
«Είμαι στη δυσάρεστη θέση να σας ενημερώσω ότι οι συνομιλίες μας με το Βασίλη Παπαστεργιάδη για την κατάρτιση κοινού ψηφοδέλτιου δεν καρποφόρησαν.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο Κώστας Καραμάρκος, με απέραντη εμπειρία στην ελληνική και αυστραλιανή πολιτική ζωή, δεν είναι κατάλληλος για το ΔΣ. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι η Μένη Χριστοφάκη, πρώην εκδότρια της αγγλόφωνης έκδοσης του “Νέου Κόσμου”, καθηγήτρια και πρώην δημοτική σύμβουλος Brunswick, δεν έχει τα κατάλληλα προσόντα για το ΔΣ.
Το βρίσκω απίστευτο να αποκλείεται ο αρχιτέκτονας Κώστας Στεφανίδης, ο μόνος υποψήφιος που προέρχεται από τον χώρο των Ελλαδιτών, δηλαδή των νεοφερμένων Ελλήνων. Θεωρώ απαράδεκτη τη μη αποδοχή του Ηλία Διακολαμπριανού και της Ανίτας Φιλοπούλου, ατόμων με πολύχρονη πολυπολιτισμική δραστηριότητα στον ευρύτερο αυστραλιανό χώρο…
Και, τέλος, πώς να δεχθώ την απόρριψη του Άγγελου Μακρυγιώργου, ενός νέου ανθρώπου, τελειόφοιτου Πολιτικών Επιστημών, εργαζόμενου σε πολιτικό γραφείο με καθημερινή δραστηριότητα στον τομέα μετανευστικών υποθέσεων και πολιτικού ασύλου.
Η μη αποδοχή αυτών των ατόμων με αναγκάζει να αποσυρθώ από τυχόν κοινό ψηφοδέλτιο με τον Βασίλη. Μαζί με τα προαναφερόμενα άτομα, καθώς και άλλους φίλους και συνοδοιπόρους, θα διεκδικήσω για μια ακόμη φορά απλώς μια θέση στο ΔΣ.
Μια θέση στην Κοινότητα στην οποία έχω προσφέρει πάνω από 20 χρόνια εθελοντικής εργασίας, ιδιαίτερα στο χώρο της εκπαίδευσης. Θα αφήσω σε άλλους να πουν αν η συμβολή μου στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση ήταν θετική ή αρνητική.
Διεκδικώ, για μια ακόμα φορά, μια θέση στο ΔΣ της Κοινότητας όπου και ο αδελφός μου, ο Κώστας Μάρκος, προσέφερε ακόμη περισσότερα χρόνια υπηρεσίας. Και τολμώ να πω ότι αν αυτός δεν ήταν εκεί δεν θα υπήρχε σήμερα Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στη Μελβουρνη.
Θέλω να δω την εκλογή ενός ΔΣ που θα λαμβάνει υπόψιη του τα μέλη της Κοινότητας.
Δεν μπορώ να δεχθώ ένα μελλοντικό ΔΣ που δεν θα έχει την τόλμη να παίρνει θέση σε σημαντικά ζητήματα, μόνο και μόνο για να μην δυσαρεστήσει μερικούς.
Δεν μπορώ να είμαι σε ένα μελλοντικό ΔΣ που αρνείται το διάλογο, τη διαφορετικότητα, τον πλουραλισμό.
Οι αδερφοί Μάρκου, όπως μας αποκαλούν κάποιοι καλοθελητές, δραστηριοποιούμαστε στα κοινά από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Άρχικά με το φοιτητικό κίνημα και αργότερα με την Κοινότητα. Δικαιολογημένα θα έλεγε κάποιος ότι ζούσαμε στο κτίριο της Κοινότητας… Εκατοντάδες συνεδριάσεις στο κτίριό της, είτε για το NUGAS (National Union of Greek Australian Students) είτε για την Επιτροπή Εορτασμού του Πολυτεχνείου και, αργότερα, για την Κοινότητα. Ήμασταν παρόντες στις ΓΣ των ΔΣ Παπασάββα, Κατσιμαντάκου, Φουντά και Αργυρόπουλου, που είχαν το όραμα να αγοράσουν το οικόπεδο όπου στεγάζεται σήμερα το Alphington Grammar και το οικόπεδο στο Bulleen, που φέτος μας απέφερε 11,48 εκατομμύρια. Ας μην ξεχνάμε αυτούς τους Κοινοτικούς ηγέτες…
Εγώ και ο αδελφός μου στην κυριολεξία γεννηθήκαμε στο Lonsdale St, στο τότε Νοσοκομείο Βασίλισσα Βικτώρια που βρισκόταν μόλις 200 μέτρα από την Κοινότητα.
Βαπτιστήκαμε και παντρευτήκαμε στις κοινοτικές εκκλησίες. Ο πατέρας μου Θανάσης ήταν μέλος της Κοινότητας από το 1956 και μέχρι που άφησε την τελευταία του πνοή το 2008. Ο θείος μου ο Γιώργος, 92 ετών σήμερα, συνεχίζει να είναι μέλος της Κοινότητας από τότε που πάτησε το πόδι του στην Αυστραλία, το 1959, και η μητέρα μου στα 90 της το ίδιο, καθώς και η θεία μου Θεοδούλα και ο θείος μου Παύλος. Δεν τους γράψαμε αυτούς τους ανθρώπους ως μέλη χθες…
Κοινοτικοί μέχρι το κόκκαλο όλη η φάρα μας… Και έτσι θα παραμείνουμε.
Ο Κοινοτικός θεσμός πάνω απ’ όλα. Και αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι παλεύουμε για τους πολλούς και όχι για τους λίγους. Εμείς είμαστε αυτοί που αποφασίζουμε για την τύχη μας. Όχι άλλοι.
Και γι’ αυτό την Κυριακή που έρχεται θα ζητήσω για μια ακόμα φορά την ψήφο σας.
Ένας πολύ καλός φίλος από τη δεκαετία του 1980, ο Στέλιος Κουρμπέτης , αφιέρωσε την τότε πανεπιστημιακή του διατριβή στη μαμά και στην γιαγιά του “Που πάντα μας ψήφιζαν όχι γιατί ποτέ μας πίστεψαν, αλλά γιατί μας αγαπούσαν”…
Στη δική μας την περίπτωση ελπίζω να μας ψηφίσετε γιατί μας πιστεύετε».
