Τα εσωτερικευμένα στερεότυπα και τα πολιτιστικά ταμπού είναι ορισμένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην στήριξη των ατόμων με αναπηρία στις μεταναστευτικές κοινότητες.
«Ακόμα και αν γνώριζαν ότι υπήρχαν τέτοιες μορφές υποστήριξης, [τα άτομα με αναπηρία] ήταν απίθανο να έχουν πρόσβαση σε αυτές, επειδή ένιωθαν ντροπή», δήλωσε στο SBS Examines η Βανέσα Παπασταύρου, εθνική διευθύντρια του προγράμματος «Speak My Language» για άτομα με αναπηρία.
«Ανάμεσα στους φροντιστές οικογενειών με άτομα με αναπηρία, περιόριζαν επίσης το άτομο με αναπηρία από κοινωνικές δραστηριότητες ή εμπειρίες, επειδή φοβόντουσαν πολύ ότι θα αντιμετώπιζαν στιγματισμό από άλλα μέλη της κοινότητας».
Ο Mark Tonga, μετανάστης από τα νησιά Φίτζι, δήλωσε ότι οι φίλοι από την κοινότητά του, άρχισαν να τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά μετά τον τραυματισμό του που τον άφησε με τετραπληγία.
«Οι άνθρωποι φρικάρουν επειδή δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν», δήλωσε.
Ωστόσο, τονίσε ότι δεν είναι ο τραυματισμός του αυτός που τον κρατάει πίσω, αλλά η έλλειψη προσβασιμότητας.
Ο κόσμος έχει αναπηρία. Εμείς δεν έχουμε αναπηρία.
«Όταν έχεις ένα κτίριο, και έχεις ανθρώπους στο κτίριο που λένε: τα άτομα με αναπηρία δεν θα μπουν εδώ μέσα. Ε, λοιπόν, βάλτε μια ράμπα ... και θα μπούμε μέσα!».
Ένα άλλο εμπόδιο για τους μετανάστες με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις υγείας είναι οι προϋποθέσεις για την υγεία των μεταναστών.
Πρόκειται για ένα μέτρο του πόσο θα κόστιζαν οι ιατρικές ανάγκες κάποιου στην αυστραλιανή κοινότητα.
Η πράκτορας μετανάστευσης Dr Jan Gothard ισχυρίζεται ότι οι προϋποθέσεις αυτές αποτελούν διάκριση.
«Κάνει το άτομο με αναπηρία να αισθάνεται αποκλεισμένο ή περιθωριοποιημένο», δήλωσε.
«Στέλνει επίσης ένα μήνυμα στην κοινότητα ότι τα άτομα με προβλήματα υγείας και αναπηρίας, αποτελούν στην πραγματικότητα βάρος για την κοινότητα».
Αυτό το επεισόδιο του SBS Examines εξετάζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες με αναπηρία στην Αυστραλία.
