این در حالی است که قانون موسوم به مدیوک که مربوط به انتقال پناهجویان بیمار از مراکز بازداشت برون مرزی استرالیاست بزودی در مجلس سنای استرالیا مورد بررسی قرار خواهد گرفت چرا که دولت فدرال استرالیا در پی لغو آن است.
در حالی که جنجال در مورد این قانون ادامه دارد، یکی از پناهجویانی که برای درمان به استرالیا منتقل شده است از تجربیات خود می گوید.
شقایق که ۳۳ سال سن دارد دو روز پس از این که از مرکز بازداشت ویلاوود در سیدنی آزاد شد، شروع به مصرف داروهای ضد افسردگی کرد، کاری که در چهار و نیم سال حضورش در مرکز بازداشت برون مرزی در جزیره نارو و همچنین در جزیره کریسمس در برابر آن مقاومت کرده بود.
وی در گفتگو با SBS گفت: "من آنقدر افسرده بودم که خیلی گریه می کردم. وقتی بیرون آمدم (از مرکز ویلاوود) احساس می کردم به چیزی نیاز دارم."
وی در اواخر ژوئن ۲۰۱۷ از نارو به استرالیا منتقل شده بود تا تحت درمانی قرار گیرد که در نارو ممکن نبود و هنوز در سیدنی زندگی می کند.
شقایق می گوید درمانی که در سیدنی دریافت کرده است خوب بوده است ولی اشاره می کند در مدتی که در مرکز ویلاوود بوده است با وی مثل یک مجرم رفتار می شده است.
شقایق پس از انتقال و درمان در آسترالیا، ویزه موقت دریافت کرده است. Source: SBS News
بررسی مدیوک
این هفته، مجلس سنا احتمالا بحث و گفتگو در مورد قانون مدیوک که در ماه فوریه به تصویب رسیده بود را آغاز می کند.
این قانون به پزشکان اختیارات بیشتری در مورد انتقال پناهجویان بیمار از مراکز بازداشت برون مرزی به استرالیا داده است.
پیتر داتون وزیر کشور استرالیا می گوید بسیاری از پناهجویان و پناهندگان از این قانون سوء استفاده می کنند و ادعا می کند برخی از آنها "آموزش می بینند" که چطور خودزنی کنند تا به استرالیا منتقل شوند.
اکثر افرادی که برای درمان به استرالیا منتقل شده اند دچار مشکلات روانی هستند.
شقایق یکی از صدها پناهجویی است که پس از انتقال پزشکی به استرالیا، همچنان در این کشور باقی مانده است.
در حالی که شرایط این افراد پس از انتقال به استرالیا ممکن است بهتر از مراکز بازداشت برون مرزی باشد، اما سردرگمی که دارند، دسترسی به حقوق محدود و خطر برگردانده شدن به نارو عواملی هستند که آنها را تحت فشار قرار می دهند.
مرکز بازداشت برون مرزی در جزیره مانوس در ماه جاری میلادی تعطیل شد.
شقایق که اکنون بیش از دو سال است که در استرالیا بوده است می گوید زندگی در سیدنی برای او از زندگی در مرکز بازداشت برون مرزی سخت تر است.
وی می گوید: "اکثر اوقات در تختم هستم. هیچ کاری نمی کنم ولی با این وجود اکثر اوقات خسته ام."
شقایق می گوید نمی تواند به کشور خود که در سال ۲۰۱۳ از آن فرار کرده است برگردد.
وقتی از وی پرسیده می شود دوست دارد در استرالیا بماند و یا در آمریکا اسکان پیدا کند می گوید ترجیح می دهد به آینده فکر نکند.
وی می گوید: "چون هر وقت که به چیزی فکر می کنم و کمی امید وجود دارد، آنها (دولت استرالیا) آن را می شکند. ترجیح می دهم همین طور ادامه بدهم و به آینده فکر نکنم."
فقط عده کمی برمی گردند
یکی از شکایت های اصلی دولت در مورد قانون مدیوک این است که این قانون فاقد ساز و کارهای لازم برای برگرداندن بیماران و بستگان آنها به مراکز بازداشت برون مرزی است و بهمین دلیل اکثر بیمارانی که برای درمان از جزایر نارو و مانوس به استرالیا منتقل می شوند حتی پس از درمان همچنان در استرالیا می مانند. اما این ادعایی است که طرفداران قانون مدیوک آن را رد می کنند.
طبق اعلام وزارت کشور استرالیا، از یک هزار و ۳۴۳ نفری که از نوامبر ۲۰۱۲ تا ۳۱ جولای امسال از نارو و مانوس برای درمان به استرالیا برگشتند، فقط ۲۸۲ نفر پس از درمان به مراکز بازداشت برون مرزی برگشتند.
افرادی که این مطلب را می خوانند و به حمایت نیاز دارند می توانند از طریق شماره تلفن ۱۳۱۱۱۴ با مرکز لایف لاین تماس بگیرند.
