یکی از قدیمی ترین معبدهای فعال چینی در استرالیا در جایی واقع شده که انتظارش را ندارید. این معبد در شهر بندیگو قرار دارد. جامعه چینی یکی از موثرترین عوامل در شکل گیری شهر بندیگو در شمال ملبورن رشد آن در دوران اوج اکتشاف طلا در استرالیا بود.
این شهر توسط اولین ساکنان چینی اش در دهه 1850 Dai Gum San نامیده شد که به معنی «کوه بزرگ طلا» است. چینی ها استرالیا را هم «کوه طلای درخشان» می خواندند. بیشتر این ساکنان چینی اولیه، شهر خود در استان Canton در جنوب چین را که امروزه Guangdong نامیده می شود ترک کرده و از زندگی فلاکت بار به خاطر ظهور تریاک، محصولات اروپایی و شورشهای سیاسی به استرالیا پناه آورده بودند.
این مهاجران که اغلب بازرگان و کارگر معدن بودند، معابد و بازارهای چینی را در شهر و اطراف آن ساختند. اما به خاطر تفاوت ظاهری آشکارشان که شامل ظاهر، زبان، غذا و سبک زندگی متفاوت بود مردم منطقه آنها را دوست نداشتند. روش های متفاوت استخراج معدن هم چیزی بود که باعث نفرت دیگر کارگران معدن از همکاران چینیشان شد.
این کارگران مهاجر از استخراج معادن کوارتزی پر سود منطقه منع شده بودند و تنها اجازه داشتند که طلای رسوبی را با ظرف از آبگیرها و خاک اطراف آنها که قبلا توسط کارگران اروپایی کاوش شده بود، جمع آوری کنند. دشمنی بین دو گروه در دهه 1850 و با اعلام تعرفه ده پوندی برای کارگران چینی بالا گرفت. هدف از این کار محدود کردن تعداد کارگران معدن چینی بود که از چین راهی ویکتوریا بودند. در نتیجه این کار، شانزده هزار کارگر چینی بیش از چهارصد کیلومتر را پیاده از طریق ساوت استرالیا به ویکتوریا پیمودند تا به معادن طلای ویکتوریا برسند. این فرآیند با اعلام تعرفه از سوی ساوت استرالیا در سال 1857 متوقف شد. در اوایل دهه 1860، جمعیت چینی های شهر بندیگو اوج گرفت و به 1200 نفر رسید، یعنی یک پنجم جمعیت شهر در آن زمان.
اگرچه برخورد با چینی ها در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بد بود، اما هر وقت که از آنها برای کمک به خیریه های محلی دعوت می شد، سخاوتمندانه کمک می کردند. این مشارکت چینی ها در خیریه ها راهی شد برای ارتباط دو جامعه ناهمخوان محلی و مهاجر. در این دوران هر وقت صحبت از کمک به خیریه می شد، چینی ها نخستین داوطلبان بودند.
بدین ترتیب دوران طلایی چینی های بندیگو آغاز شد. ساکنان چینی شهر با هدف جذب افراد بیشتر به نمایشگاه Easter بندیگو که اکنون فستیوال Easter نامیده می شود و جمع آوری پول برای خیریه های محلی، مالیاتی را بر خود وضع کردند. در سال 1882 توانستند آنقدر پول جمع کنند که بتوانند صد جعبه لباس حریر زربافت را وارد کنند که در حال حاضر به عنوان بهترین مجموعه لباس های Guangdong در دنیا به شمار می رود.
بعد نماد خوش اقبالی آمد که با نام لونگ یعنی اژدها و سان لونگ یعنی اژدهای جدید شناخته می شد. لونگ که اکنون جزء میراث ثبت شده تاریخی استرالیاست، در جشن فدریشن در سال 1901 به نمایش در آمد. سان لونگ در سال 1969 در هنگ کنگ ساخته شد و وقتی در سال 1970 برای اولین بار در معرض دید قرار گرفت، یکی از درازترین اژدها های سلطنتی در دنیا بود که طول آن به شصت متر می رسید.
در سال 1976 وقتی که جامعه چینی ملبورن تصمیم گرفت که اژدهای بزرگتری بگیرد، بندیگویی ها تصمیم گرفتند که به طول سان لونگ اضافه کنند. به همین دلیل سان لونگ با طولی بیش از صد متر، شش هزار پولک، نود هزار آینه و سی هزار مهره تسبیح مانند دارد. هر دو اژدها در حال حاضر در موزه Golden Dragon بندیگو در معرض بازدید عموم قرار دارند.
این موزه که در سال 1991 در بندیگو افتتاح شد، پایگاهی برای فعالیت جامعه چینی است و در آن بانک اطلاعاتی شامل بیش از 44 هزار نام، تاریخچه خانوادگی و عکس نگهداری می شود. یک چایخانه سنتی چینی و یک مجموعه ارزشمند از سکه های چینی هم در این موزه به نمایش در آمده است.
اما به اعتقاد کارشناسان، بزرگترین نماد جامعه چینی بندیگو، رژه سالانه فستیوال ایستر بندیگو است. هر سال بیش از هزار نفر در صفوف منظم به سبک چینی رژه می روند که حداقل هفتصد نفر از آنها اوزی های خردسال هستند. چینی های استرالیا در آن روز، همه می خواهند چینی باشند و جامعه محلی هم به این خواسته آنها احترام گذاشته و آن را می پذیرد.
شما هم می توانید از شهر بندیگو و موزه و فستیوال چینی آن بازدید کنید و از زیبایی های این شهر تاریخی لذت ببرید.
