مدل های درآمد پایه جهانی (UBI) نشانگر آن است که پول دادن به همه افراد در استرالیا هرگز ارزان نخواهد بود.
اما کارشناسان می گویند این مفهوم که از دهه ۱۸۰۰ وجود داشته است، ایده های مفیدی در مورد سیاست هایی ارائه می دهد که می تواند به کاهش فشارهای مالی مردم در طول تورم فزاینده و فشارهای ناشی از هزینه های رو به رشد زندگی کمک کند.
درآمد پایه جهانی (UBI) اساساً پرداختی است از طرف هر ایالت به هر خانوار بدون هیچ گونه محدودیتی، مانند «سود سهام» از «سهام‌دار» بودن در جامعه.
این نوع پرداختی به برخی اجازه می دهد کار نکنند، اما برخی دیگر باید کار کنند و مالیات های زیادی از محل درآمد خود بپردازند.
طرفداران این ایده استدلال می کنند که چنین پرداختی یک شبکه ایمنی در سطح جامعه فراهم می کند، از کارگران در برابر از دست دادن شغل خود به دلیل خودکارسازی روزافزون کار محافظت می کند و منجر به برابری بیشتر در جامعه می شود.
این نیز گفتنی است که این ایده از حمایت گسترده ای برخوردار است.
طبق نظرسنجی استرالیایی «نگرش های اجتماعی» در سال مالی ۲۰۲۰-۲۰۱۹ ، ۵۱ درصد از استرالیایی ها موافق یک درآمد پایه جهانی هستند. اما چالش های زیادی وجود دارد که بزرگترین آنها یافتن پول برای پرداخت آن است.
یک «درآمد پایه جهانی» در استرالیا چگونه کار می کند؟
بن فیلیپس، دانشیار مرکز تحقیقات اجتماعی و روش‌های دانشگاه ملی استرالیا، به SBS News گفت که مدل درآمد پایه‌ای که او هزینه آن را محاسبه کرده است «بسیار گران» بود.
این مدل نشان می‌دهد که هر فرد بزرگسال در استرالیا سالانه ۲۷ هزار و ۶۰۰ دلار به خانه می‌برد. این عدد تقریباً برابر با حقوق بازنشستگی سنی کنونی در کشور است. پرداخت این پول به معنای پایان دادن به برخی از پرداخت‌هایی از جمله پرداخت‌های مراقبت از کودک و خانواده نیست که باید همچنان ادامه یابد.
او گفت: «اگر این مدل به طور کامل انجام شود، هزینه‌های رفاهی را از حدود ۱۴۰ میلیارد دلار در سال به احتمالاً بیش از ۵۵۰ میلیارد دلار در سال افزایش می‌دهد.»
دکتر فیلیپس گفت که این نوع هزینه کردن یک گزینه زنده نیست و او به جای آن به روز رسانی سیستم رفاهی کنونی را توصیه می کند.
او گفت: «شما باید به دنبال دوبرابر کردن مالیات بر درآمد شخصی باشید».
وی افزود: «بنابراین اگر نرخ مالیات فعلی شما مثلاً ۳۰ سنت در هر دلار بود، به ۶۰ سنت در دلار تبدیل می‌شود. ممکن است مجبور باشید GST را از ۱۰ درصد به ۲۵ درصد بر روی همه چیز افزایش دهید.»
در سال ۲۰۱۸، ریچارد دی ناتالی، رهبر وقت حزب سبزها، در مقاله ای سیاست درآمد پایه جهانی را برای استرالیا اعلام کرد و پیشنهاد کرد که برای اطمینان از کفایت این ایده، برنامه ای بین ۲۰ هزار تا ۴۰ هزار دلار در سال ضروری است.
در آن زمان نیک مک کیم، سخنگوی خزانه داری حزب سبزها از اظهار نظر درباره این مقاله خودداری کرد.
کشورهای دیگر چگونه درآمد پایه جهانی (UBI) را آزمایش کرده اند؟
به موجب یک برنامه آزمایشی جدید که در این ماه در انگلستان اعلام شده است ۳۰ گیرنده این نوع از پرداخت‌ها قرار است به مدت دو سال حدود ۲۸۰۰ دلار در ماه دریافت کنند.
دکتر اسپایز بوچر مدیر آزمایشگاه درآمد پایه استرالیا گفت که تعداد زیادی از این برنامه های آزمایشی و علاقه مجدد به این موضوع در طول همه گیری کووید-۱۹ بار دیگر مطرح شده اند.
او گفت: «اگر این برنامه های آزمایشی کارا نبودند، بار دیگر مطرح نمی شدند».
از سپتامبر ۲۰۲۲، ایرلند برنامه ای را آزمایش می کند که در آن به ۲۰۰۰ هنرمند دستمزدی در حدود ۵۲۵ دلار در هفته می دهد تا آنها بتوانند بدون تمرکز بر یک کار روزانه، بر ساخت موسیقی، شعر و هنرهای تجسمی تمرکز کنند.
این پرداختی ربطی به دارایی های فرد دریافت کننده ندارد، بنابراین شرکت کنندگان در آن ممکن است هنوز واجد شرایط پرداخت های رفاهی اجتماعی دیگر باشند و همچنان می توانند از کار خود درآمد دیگری کسب کنند.
تروی هندرسون، یکی از مدیران آزمایشگاه درآمد پایه استرالیا، گفت که این می تواند اثرات فراوان و مثبتی برای بقیه جامعه داشته باشد.
آیا این ایده مشکلات تورم را حل می کند؟
دکتر هندرسون گفت افزایش هر نوع کمک اجتماعی می تواند تأثیر بسیار مهمی بر افرادی که در شرایط فعلی در فقر زندگی می کنند داشته باشد.
وی افزود: «من فکر می‌کنم این بحث که ما باید درآمد پایه جهانی را در رابطه با بحران هزینه زندگی در نظر بگیریم، بحث قابل توجهی است، زیرا حتی وقتی تورم را تجزیه می‌کنید، شاهد آن هستیم که بیشترین افزایش قیمت‌ها برای کالاهای اصلی، یعنی چیزهایی که مردم به صورت روزمره به آنها نیاز دارند، با این موضوع در ارتباط بوده است».
