بندیکوت ها یک گونه به شدت در معرض خطر از کیسه داران استرالیایی هستند. این حیوانات در برابر حیوانات شکارچی غیر بومی استرالیا از جمله روباه ها به شدت آسیب پذیرند.
اما اخیرا گروهی از با همکاری دانشگاه تاسمانیا موفق به یافتن یک راه حل عالی برای حفاظت از آنها شدند. آنها برای حفاظت از بیست بندیکوت رها شده در منطقه اسکیپتون (Skipton) ویکتوریا، دو سگ بزرگ را تربیت کردند. این سگ ها طوری آموزش داده شده اند که توجهی به بندیکوت ها نمی کنند و آنها را به حال خودشان وا می گذارند. آقای دیوید ویلیامز، هماهنگ کننده سگ های محافظ در باغ وحش استرالیا به استرالین اسوشیتد پرس (Australian Associated Press) و : «ما این سگ ها را طوری آموزش داده ایم که بندیکوت ها را به حال خود بگذارند و در عوض آنها را آموزش داده ایم که مراقب یک گله گوسفند باشند. این سگ ها مستقیما با بندیکوت ها ارتباط ندارند، چون این کیسه داران زندگی انفرادی و شبانه دارند و بنابراین گله تشکیل نمی دهند. در عوض گوسفند ها گله تشکیل می دهند و در منطقه حفاظت شده اسکیپتون، گوسفند ها می توانند از علف تغذیه کنند و بندیکوت ها هم در چمنزار ها زندگی می کنند و این سه گونه می توانند این زیستگاه را با هم تقسیم کنند».
به گزارش وب سایت باغ وحش ویکتوریا، سگ های آموزش دیده از نژاد مارما (Maremma) هستند که اولین بار در ایتالیا به وجود آمدند و قرن ها از آنها برای مراقبت از دامها استفاده شد.
در استرالیا از این سگ ها برای حفاظت از پنگوئن ها در وارنامبول (Warrnambool) استفاده شد و موفقیت آن پروژه سبب شد که استفاده از آنها در پروژه های بعدی نیز مورد توجه قرار گیرد.
بندیکوت ها تنها در نقاط حفاظت شده و عاری از وجود روباه ها زندگی می کنند و در سرزمین اصلی استرالیا منقرض شده اند. پروژه های متعدد باز گرداندن این حیوانات به طبیعت در جریان است، اما ممکن است که هنوز برخی از این حیوانات طعمه شکارچیان شوند.
که سگ های محافظ از سن خیلی کم طوری آموزش داده شدند که به بندیکوت ها کاری نداشته باشند و در عوض با گوسفندها ارتباط برقرار کنند. دکتر کوئتسی اضافه کرد: «این سگ ها حیوانات خانگی عالی ای نیستند. آنها دوست دارند که کاری داشته باشند. آنها سگ هایی بزرگ، پشمالو و زیبا هستند، اما چیزی را به وجود می آورند که به آن «چشم انداز ترس» می گوییم. این سگ ها گونه ای شکارچی هستند که از روباه ها بزرگترند. این امر لزوما آمدن روباه ها به این نقطه را متوقف نمی کند، اما بودن این سگها، آنها را محتاط تر می کند و آنها برای پیدا کردن غذا در این نقطه توقف نمی کنند».
اگر ده بندیکوت نر و ده بندیکوت ماده شروع به زاد و ولد کنند، این به معنی موفقیت این پروژه است.
بندیکوت ها که وزنی حدود ۷۵۰ گرم دارند، زمانی در این منطقه روزگاری خوبی داشتند. حفره هایی که این حیوانات در خاک ایجاد می کنند باعث سلامت خاک و پخش شدن بذرهای گیاهان می شود. بنابراین بازگشت این حیوانات به طبیعت منطقه، باعث بهبود پوشش گیاهی آن نیز خواهد شد.
