همان گونه که انسان ها زبان ها مختلف را فرا می گیرند، جانوران نیز رفتارهای مهم برای ادامه زندگی و تولید مثل را از حیوانات مسن تر و با تجربه تر فرا می گیرند. در این میان، آوازهای پرندگان هم از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.
به گزارش کانورسیشن (Conversation)، کاهش تنوع زیستی به معنی کاهش جمعیت بسیاری از حیوانات و پراکندگی نامتوازن آنهاست. این مساله بر توانایی حیوانات جوان تر برای یادگیری مهارت های اساسی تاثیر می گذارد.
اما نتایج یک پژوهش جدید که توسط دانشمندان می دهد که پرندگان ریجنت هانی ایتر(regent honeyeater) یکی از آسیب پذیرترین جانوران از این نظر هستند. در گروه های جمعیتی سالم این پرندگان، آواز پرنده بالغ نر پیچیده و طولانی است. اما در جاهایی که گروه های خیلی کوچکی از این پرندگان زندگی می کنند، این آواز کم رنگ تر می شود و در بسیاری مواقع پرندگان آوازهای دیگر گونه ها را یاد گرفته اند. متاسفانه این مساله، جذابیت پرندگان نر را برای پرندگان ماده کمتر می کند و می تواند نهایتا به انقراض کامل آنها بیانجامد.
دین اینگورسن (Dean Ingwersen) از موسسه بردلایف استرالیا (BirdLife Australia) هم در این باره : «استعداد تقلید صدای پرندگان هانی ایتر همواره یک عمل عمدی محسوب می شد و یکی از نظریه ها درباره آن این بود که آنها صدای دیگر پرندگان را تقلید می کردند تا به نحوی قاطی آنها شوند و کمتر مورد حمله واقع شوند».
گروه پژوهشی برای انجام پروژه مستقیما مطالعه آوازها را شروع نکرد، آنها می باید اول این پرندگان را پیدا می کردند. دکتر راس کریتز (Ross Crates)، بوم شناس دانشگاه ملی استرالیا و یکی از پژوهشگران این پروژه که به بی بی سی گفت: «این پرندگان چنان کمیاب هستند و منطقه ای که در آن پخش شده اند چنان گسترده است – شاید ده برابر مساحت بریتانیا – که ما گویی دنبال یافتن سوزنی در کاهدان بودیم».
در طول انجام مطالعه آقای کریت دریافت که این پرندگان آوازهای عجیب و غریبی می خواندند، تا جایی که آوازشان اصلا شبیه آواز هانی ایترها نبود و انگار گونه دیگری بودند.
نتایج این پژوهش مشخص کرد که آواز طبیعی این پرندگان در دوازده درصد جمعیت آنها به کلی از بین رفته است. دکتر سو ان زولینگر (Sue Anne Zollinger) که متخصص روش های ارتباطی حیوانات از دانشگاه منچستر متروپولیتن (Manchester Metropolitan) در بریتانیاست که این مطالعه اهمیت این مساله را مشخص کرد که همانطور که کودکان انسانها به تجربه های زبانی متفاوت برای یادگیری نیاز دارند تا بتوانند در بزرگسالی درست صحبت کنند، پرندگان آوازخوان هم دقیقا همین گونه هستند.
گروه پژوهشی به دنبال آزمایش یافته های خود در یک برنامه تولید مثل این پرندگان در قفس هستند که توسط انجمن حفاظت تارونگا (Taronga Conservation Society) انجام می شود. در این پروژه، پرندگان جوان در معرض صداهای ضبط شده پرندگان نر بالغ قرار می گیرند و گروه پژوهشی هم اکنون دو پرنده نر وحشی را هم که از طبیعت گرفته شده اند به نزدیکی قفس پرندگان جوان آورده تا آنها آوازهای جدیدی را به پرندگان جوان یاد دهند و نهایتا بتوان پرندگان جوان را با مهارت های کافی جفت یابی در طبیعت رها کرد.
