در کتابی تاریخی که در سال 1887 توسط William Withers نوشته شده است، آمده است که فرماندار وقت ویکتوریا، Henry Barkly یک بطری شیشه ای را زیر بنای نمادین کاشفان مشهور Robert Burke و William Wills دفن می کند.
این بنای یادبود که از آن در این کتاب نامبرده شده، در مرکز شهر زیبای بالارات واقع شده است، اما مورخان مطمئن نبودند که این داستان درست بوده یا نه و اینکه کپسول سال 1863 هنوز در آن مکان باقی مانده یا نه. تا اینکه در می سال 2011، شورای شهر بالارات تصمیم گرفت تا مکان را حفاری کند.
صدها نفر از جمله نخست وزیر وقت ایالت ویکتوریا تِد بِیلیو دور بنایِ فواره ای یادبود جمع شدند تا تیم حفاری را تماشا کنند که طی سه ساعت سنگها را سوراخ کردند و تراشیدند.
یکی از اعضای شورای شهر بالارات، Samantha McIntosh می گوید که واقعا کسی نمی دانست که آنجا چه چیزی هست. ممکن بود واقعا هیجان انگیز باشد، ولی از سوی دیگر می توانست واقعا خجالت آور باشد. ولی احتمال دیدن گوشه ای از درب یک بطری شیشه ای بین سنگها، اینقدر هیجان انگیز بود که شور و شوق بسیار زیادی بین مردم ایجاد کرده بود.
برای حفاری، یک تیم به سرپرستی تاریخدان ویکتوریایی David Bannear کار را شروع کرد و نهایتا یه بطری شکسته جوهر را به همراه بریده هایی از روزنامه ها و تعدادی سکه بسیار گرانبها در آن پیدا کردند. بر اساس تخمین او، ارزش این اشیاء بیش از پنجاه هزار دلار استرالیا بود.
حدود صد و پنجاه سال، بطری در یک حفره زیر فواره محفوظ ماند. روی آن لایه های محکمی از گرانیت و مرمر قرار داشت. دیوید که همانطور که اشاره شد، سرپرستی تیم حفاری را به عهده داشت معتقد است که این لایه محکم سنگی عامل مهمی بوده که در طول این زمان طولانی کپسول دزدیده نشده است. به اعتقاد او این سنگهای محکم در کنار فراموشی تاریخی از وجود این بطری، عامل حفظ آن برای این زمان طولانی بوده است.
بین اشیاء ارزشمندی که در این حفاری کشف شد، دو سکه طلا و تعداد زیادی سکه نقره و مس مربوط به زمان دفن بطری پیدا شد. سکه های طلا، همه در شرایط پس از ضرب و کاملا نو و سالم بودند ولی سکه های مس خیلی بد آسیب دیده بودند ولی طرح و چهره های روی سکه ها هنوز قابل مشاهده بود.
سکه های طلا در سیدنی ضرب شده بودند و تعداد زیادی از آنها در اطراف بالارات و ویکتوریا پیدا نمی شد، چون بیشتر طلای استخراج شده از معادن مستقیما به انگلستان فرستاده می شد.
این بطری، همان بطری ای نبود که در سال 1863 دفن شده بود. بطری سال 1863، در سال 1867 از آنجا برداشته شد و با نسخه به روز شده ای از روزنامه Star جایگزین شد. یک طومار پوستی بسیار آسیب دیده هم که گمان می رود حامل یادداشتی بود در میان کاغذها پیدا شد.
سکه های پیدا شده در این اکتشاف بررسی شد و در موزه طلای بالارات به نمایش در آمد.
اما برک و ویلس که بودند؟ کاشفان مشهور، Robert O’Hara Burke و William John Wills در سال 1861 کوشیدند که برای نخستین بار از جنوب تا شمال استرالیا را طی کنند. سفر آنها توسط Royal Society of Victoria سازماندهی شد وآنها در دوران تب طلا، یعنی دوران ثروت و توسعه ویکتوریا، به دنبال زمین و منابع جدید آب راهی شمال شدند. سفر آنها، یکی از پر هزینه ترین سفرهای اکتشافی تاریخ استرالیا شد. مسیری که این دو کاشف قصد طی کردن آن را داشتند، تا پیش از آن هرگز پیموده نشده بود و اساسا بخش مرکزی و شمالی استرالیا خالی از سکنه سفیدپوست و کاملا ناشناخته بود. آنها در مجموع پنج هزار کیلومتر را پیمودند و هفت نفر از اعضای گروه کشته شدند و تنها یک نفر زنده ماند. مرگ آنها هم بسیار هزینه بر بود و برای ساخت بنای یادبود آنها شصت هزار پاوند خرج شد. این سفر اکتشافی اولین سفر از این نوع بود که در آن از شتر استفاده شد و بیش از بیست شتر به همراه تیم اعزام شدند تا افراد و ابزار آنها را حمل کنند و حتی ساربانان هم از خارج از استرالیا آورده شدند. سفر نافرجام این دو مرد در بیابانهای کویینزلند با مرگ غم انگیز آنها به خاطر گرسنگی به پایان رسید.
فواره بالارات، یکی از دو بنای یادبودی است که به یاد این دو کاشف بزرگ بنا شده است. بنای دیگر مقبره ای خالی است که در Castlemaine ویکتوریا بنا شده است. به اعتقاد مورخان، تاریخ بالارات با سفر جاه طلبانه این دو کاشف پیوند خورده است. پدر ویلیام به عنوان پزشک در معادن طلای بالارات خدمت کرد و بسیاری از نوادگان او هنوز در آن منطقه زندگی می کنند. حتی در روزی که کپسول زمان پیدا شد، تعدادی از بستگان او در میان جمعیت بودند و این بسیار هیجان انگیز بود.
دیوید، که همانطور که اشاره شد، سرپرست تیم اکتشاف بود، سکه های کشف شده را هدیه ای می داند از سوی ساکنان گذشته بالارات به مردم امروز این شهر تا از گذشته شهر و دوران طلایی آن در هیجان کشف طلا بیشتر بدانند. حفاری های زیادی در استرالیا برای یافتن نشانی از گذشتگان انجام شده، ولی پیدا کردن کپسول زمان بالارات، شور و شوق متفاوتی ایجاد کرد و همواره در یادها خواهد ماند.
پس از آن دانش آموزان بالاراتی کپسول زمان جدیدی تهیه کرده و آن را جایگزین کپسول قبلی کردند. کپسول جدید از آمریکا وارد شد و از موادی بسیار خوب تهیه شده که قرار است محتویات جدید را دست کم تا صد سال آینده حفظ کند. در این کپسول جدید، تعدادی سی دی و حافظه USB قرار دارد. حال سوال این است که آیا آیندگان قادر به استفاده از این اطلاعات دیجیتال خواهند بود؟ شما چه فکر می کنید؟
اگر گذرتان به بالارات افتاد و از کنار فواره یادبود گذشتید، به یاد داشته باشید که پیامی برای استرالیای سال 2111 در یک کپسول زمان در زیر آن قرار گرفته است.
