شصت هزار سال پیش، هنگامی که وومبت هایی به اندازه کرگدن، اکیدناهای غول پیکر و کانگوروهای گوشتخوار در استرالیا پرسه می زدند، مردمان بومی تازه در حال ورود به سواحل این سرزمین بودند.
به گزارش ای بی سی، نتایج پژوهش جدید مرکز شورای تحقیقات استرالیا در زمینه ارتقای تنوع زیستی و میراث استرالیا مسیرهایی را نشان می دهد که احتمالاً توسط بومیان باستان هنگام حرکت در سرتاسر قاره، از کیمبرلی تا تاسمانیا پیموده شده است.
پروفسور کوری بردشاو (Corey Bradshaw) )یکی از محققانی است که از این مسیرها نقشه برداری کرده است. "ما نه تنها می خواستیم نحوه رسیدن مردمان بومی را به اینجا بفهمیم، بلكه واقعا می خواستیم بدانیم که وقتی آنها به اینجا رسیدند، چه كردند."
این مدل ها داده های گوناگون در حوزه های باستان شناسی، مردم شناسی، بوم شناسی، ژنتیک، اقلیم شناسی و آب را جمع آوری کرده و اطلاعات به دست آمده را برای یافتن مسیرهای محتمل در سراسر کشور تجزیه و تحلیل می کنند.
مدل های موجود این فرضیه را مطرح می کنند که استرالیایی های اولیه حدود شصت هزار سال پیش در سواحل وسترن استرالیا، در حوالی منطقه کیمبرلی، سکونت یافته و در کمتر از حدود شش هزار سال پیش، در سراسر کشور، از منتهی الیه مناطق گرمسیر شمالی تا جنوبی ترین مناطق تاسمانیا مستقر شدند.
به گفته پروفسور بردشاو این یکی از اولین رویدادهای مهم مهاجرت به خارج از آفریقا، در کل تاریخ بشر امروزی است. به نظر می رسد که مردم احتمالاً در طی ده تا پانزده هزار سال، مهاجرت را از آفریقا آغاز کرده و سپس ناگهان خود را در استرالیا یافتند.
آقای بردشاور در ادامه گفت: "این فقط با توجه به فناوری موجود در آن زمان قابل توجه است و ما هم در مورد سکونت صحبت می کنیم، نه فقط عبور و مرورهای تصادفی."
به عقیده پروفسور بردشاو، دلایل مشخصی در مورد شباهتهای زیاد بین بزرگراه های عظیم و بزرگراه ها و مسیرهای مالروی فعلی استرالیا وجود دارد.
"این واقعیت که آنها با چنین سرعتی سرتاسر این قاره را درنوردیده و چنین روابط طولانی مدتی را برقرار می کنند، نشان می دهد که بله، تاریخ شفاهی ده ها هزار ساله وجود داشته است. به نظر می رسد بزرگراه های عظیمی که از برخی مدل ها به دست آمده اند، با بسیاری از مسیرهای مالروی قدیمی و خطوط تجاری بومی که مثلاً از قرن نوزدهم می شناسیم، مطابقت دارد."
به گزارش وبسایت دانشگاه فلیندرز، این مدل به محققان این امکان را می دهد تا بفهمند انسانهای اولیه چه چیزهایی را مشاهده کرده اند. از جمله این عوامل، به ویژه می توان به برجستگی های زمین در یک چشم انداز نسبتاً مسطح، ظرفیت فیزیولوژیکی افراد، سختی زمین و در دسترس بودن آب اشاره کرد.
شون اولم (Sean Ulm)، استاد برجسته و مدیر جانشین مرکز شورای تحقیقات استرالیا از دانشگاه جیمز کوک، توضیح می دهد که: "استرالیا نه تنها خشک ترین، بلکه مسطح ترین قاره پرجمعیت کره زمین است. تحقیقات ما نشان می دهد که برجستگی چشم اندازها و منابع آب برای حرکت و زنده ماندن مردم در این قاره موضوعی حیاتی محسوب می شده است. در بسیاری از جوامع بومی، اعتقاد بر این است که ویژگی های چشم اندازها توسط موجودات اجدادی ایجاد شده و ماحصل یک رویا است. هر مسیر، تپه، رودخانه، ساحل و منبع آبی با تأکید بر روابط صمیمی بین انسانها و مکان، در افسانه های جوامع نامگذاری و حک شده است. چشم اندازها، به معنای واقعی کلمه، با زندگی مردم و تاریخچه آنها تنیده شده است. به نظر می رسد که قدمت روابط بین مردم و سرزمین احتمالاً به اولین ساکنان این قاره باز می گردد."
پروفسور لینت راسل(Lynette Russell) از مرکز شورای تحقیقات استرالیا، که به طور مستقیم در این مطالعه مشارکت نداشته : "این مدل سازی، زیرساخت هایی را برای مطالعات دقیق محلی و منطقه ای ایجاد می کند تا به شکل قابل توجهی با دانش بومی، مردم نگاری، سوابق تاریخی، تاریخ شفاهی و بایگانی های موجود همگام شوند. قواعد اصولی توصیف شده، حتی در خصوص سوالاتی در مورد چگونگی وقوع اولین مهاجرت انسانها به خارج از آفریقا و چگونگی سکونت مردم در بقیه نقاط کره زمین هم اعمال می شود. چنانچه عوامل آب و هوایی منجر به مهاجرت های گسترده ای شده باشند، این مساله حتی ممکن است برای آینده بشریت هم پیامدهایی به دنبال داشته باشد. یادگیری از کسانی که از بیش از شصت هزار سال پیش در ساهول (Sahul) یعنی قاره واحد دوران باستان شامل استرالیا، نیوگینی و تاسمانیا حضور داشته اند، به ما کمک می کند تا الگوهای مهاجرتی را در آینده پیش بینی کنیم.”
