حفظ دی ان ای و نمونه بافت های حیوانات به جای حفظ پوست و استخوان آنها به تنهایی، روشی است که در پژوهش های آینده موزه ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
ملبورن نخستین شهر استرالیاست که در موزه آن، نمونه های گونه های جانوری وحشی در مخازن نیتروژن مایع نگهداری خواهد شد. به گزارش Australian Geographic، بانک زیستی حیات وحش استرالیا با نام Ian Potter در موزه ملبورن، بیش از نیم میلیون نمونه جانوری را برای مدت زمان طولانی حفظ خواهد کرد. این نمونه ها شامل جنین ها، تخم ها و اسپرم ها برای برنامه های تولید مثل در اسارت هم خواهد بود.
بر اساس اطلاعات موجود در وبسایت موزه های ویکتوریا، در سال 2014، بنیاد Ian Potter مبلغ پانصد هزار دلار به مناسبت پنجاهمین سال تاسیس موزه ویکتوریا به این سازمان اهدا کرد تا صرف توسعه بانک زیستی حیات وحش استرالیا و ساخت یک آزمایشگاه جدید تحقیقات ژنتیک در موزه ملبورن شود.
این هدیه سخاوتمندانه در امتداد کمک های مستمر بنیاد Ian Potter به تحقیقات ژنتیک در موزه ویکتوریاست. در سال 2002، این بنیاد بودجه ای برای ایجاد تاسیسات DNA در موزه ملبورن اختصاص داد. این مبلغ برای به روز کردن مداوم تجهیزات هم مورد استفاده قرار گرفت تا این تاسیسات از فناوری های روز دنیا عقب نمانند. مدیر بنیاد Ian Potter، Charles Goode گفت که این بانک زیستی، هدیه ای به نسل های آینده است و در زمانی که گونه های جانوری استرالیا در معرض خطر فزاینده تغییرات آب و هوایی، گسترش شهرها و نابودی زیستگاه هاست، این بانک حفظ این گونه ها را بیمه می کند.
چنین کتابخانه ای برای حفظ دی ان ای گونه های در معرض خطر و یا منقرض شده ضروری است به این امید که بتوان روزی در آینده آنان را به طبیعت بازگرداند. موزه ها با استفاده از این برنامه می توانند مواد ژنتیکی را هم ذخیره کنند تا بتوانند به کمک آنها، رابطه تکاملی جانوران را مطالعه کرده و کشف گونه های جدید را تایید کنند. دکتر Joanna Sumner مدیر منابع ژنتیک موزه گفت که مقایسه توالی در نمونه ها می تواند برای تعیین چگونگی ارتباط آنها با هم مورد استفاده قرار گیرد. این نوع از مطالعه توالی در بررسی روابط تکاملی، توضیح گونه های جدید و مشاهده تفاوت گونه ها مورد استفاده قرار می گیرد.
به طور سنتی روش cryopreservation برای ذخیره سازی نمونه ها در فریزر و دمای منفی هشتاد درجه سانتیگراد مورد استفاده قرار می گیرد. در این دما، فرآیندهای شیمیایی که باعث تخریب بافت ها می شوند کند می شوند اما با گذشت زمان رفته رفته کیفیت خود را از دست می دهند. روش جدید در موزه تاریخ طبیعی لندن هم مورد استفاده قرار می گیرد و در آن نمونه ها در دمای منفی 180 درجه سانتیگراد ذخیره می شوند. در این دما احتمالا کلیه واکنش های شیمیایی متوقف می شوند. دمای این مخازن بسیار پایینتر از فریزرهای برقی است و بنابراین نمونه ها می توانند همیشه باقی بمانند.
این مخازن نمونه ها در برابر خطر قطع شدن احتمالی برق نیز حفظ می کنند. نمونه ها می توانند یک هفته بدون اضافه کردن نیتروژن مایع جدید در دمای بسیار پایین باقی بمانند. بیش از چهل هزار نمونه موزه های ویکتوریا تاکنون به تاسیسات جدید موزه ملبورن منتقل شده اند. این موزه در حال حاضر یکی از بزرگترین مجموعه های بافت پرندگان را دارد که شامل نمونه هایی از پرندگان منقرض شده از قسمت هایی از پاپوآنیو گینی هم می شود.
موزه نمونه هایی از سرپایان مانند اکتاپوس و اسکوئید هم دارد. این تاسیسات برنامه هایی برای تولید مثل گونه های در معرض خطر نیز دارد و موزه به همکاری باغ وحش ها پروژه حفاظت از اسپرم ها، تخم ها و جنین ها در دست اجرا دارد تا زمانی که برای تلقیح مصنوعی آماده شوند.
Dermot Henry، مدیر بخش علمی موزه می گوید که این بانک زیستی برای حفظ گونه ها بسیار حیاتی است چون با داشتن آن می توان اطمینان حاصل کرد که ژن ها و نمونه های لازم برای تولید مثل حیات وحش استرالیا برای مدت زمانی طولانی حفظ می شوند.
به گفته Joanna، احتمال اینکه این ژن ها در آینده مورد استفاده قرار بگیرند بسیار زیاد است و ممکن است این اتفاق به سرعت رخ دهد. فناوری به سرعت در حال پیشرفت است و هدف موزه این است که وقتی فناوری های جدید امکان استفاده از این نمونه ها را فراهم کرد، آنها در دسترس و قابل استفاده باشند.
