نتایج یک تحقیق جدید نشان می دهد بسیاری از مهاجران سالمند و خانواده های آنها برای دسترسی به خدمات ارائه شده به سالمندان در استرالیا، نیاز به راهنمایی و حمایت بیشتری دارند چرا که دیجیتالی شدن پروسه تقاضا برای دسترسی به این خدمات، کار را برای بسیاری از آنها دشوار کرده است.
این تحقیق نشان می دهد کسب اطلاعات لازم در مورد نحوه و شرایط بهره مندی از این خدمات، برای بسیاری از مهاجران سالمند استرالیا سخت تر از هر زمان دیگری شده است.
تمرکز روی ارائه اطلاعات به صورت آنلاین و پایین بودن سطح سواد دیجیتالی در بسیاری از مهاجران سالمندی که تازه وارد استرالیا می شوند باعث ایجاد این شرایط شده است.
نتایج این تحقیق در گزارشی تحت عنوان "پرداختن به تنوع: خدمات مراقبت از سالمندان برای گروه های جدید و در حال ظهور"
(Dealing with Diversity: Aged care services for new and emerging groups) ارائه شده است و موانعی که مهاجران سالمند برای دسترسی به این خدمات پیش روی خود دارند را مورد بررسی قرار می دهد.
برخی از این موانع همان موانع قدیمی و سنتی از جمله موانع زبانی، فرهنگی و انزوای هستند ولی اخیرا مشکل نداشتن سواد دیجیتالی کافی نیز به آن اضافه شده است.
پرفسور جان مک کلوم (John McCallum) رییس مرکز ملی سالمندان استرالیا (National Seniors Australia) که پژوهشگر ارشد تهیه کننده این گزارش بوده است می گوید ورود دولت و مراکز ارائه دهنده خدمات مربوط به سالمندان به فضای آنلاین زندگی را برای بسیاری از مهاجران جدید سخت تر کرده است.
وی می گوید: " تفاوتی که ایجاد شده این است که در سال ۱۹۹۰ هیچ کسی به IT، کامپیوتر و موبایل اشاره نمی کرد، اما در سال ۲۰۱۸ همه به کامپیوتر ، IT و سیستم My Aged Care اشاره می کنند. بهمین دلیل یک مساله بزرگ مربوط به سواد دیجیتالی برای جوامع جدید و در حال شکل گیری که می خواهند از سالمندان خود مراقبت کنند ایجاد شده است."
برای برخی از مهاجران جدید، تکنولوژی یک مقوله کاملا جدید است.
استفاده از تکنولوژی برای افرادی که بخشی از عمر خود را در اردوگاه های آوارگان سپری کرده اند می تواند بسیار سخت باشد.
پرفسور مک کلوم می گوید: "جلوی رشد این افراد از هر لحاظ گرفته شده بوده است. برخی از آنها قبل از رسیدن به اینجا حتی موبایل ندیده بوده اند و وقتی آن را می بینند می پرسند این چیست؟ چطور از این استفاده می کنید؟ در اغلب اوقات چنین افرادی خلاءهای آموزشی دارند و باید خو را برسانند."
النی بردد ساموئل (Elleni Bereded-Samuel) مدیر برنامه توسعه توانمندی افرادی که پیشینه های فرهنگی و زبانی مختلفی دارند در مرکز Australian Unity می گوید مهاجرانی که نمی توانند به این خدمات دسترسی پیدا کنند دچار مشکل می شوند.
خانم ساموئل می گوید: "آنها دچار انزوا می شوند و اکثرشان دچار مشکلات پزشکی، بیماری های مزمن مانند دیابت و بیماری های قلبی می شوند. آنها زمانی که در کشور خود بودند این مشکلات را نداشتند. آنها یک زندگی اجتماعی داشتند که به دلیل ورود به یک سرزمین جدید، کشور جدید، زبان جدید و فرهنگی جدید از آنها گرفته شده است."
وی می گوید برخی از گروه های ارائه دهنده خدمات به مهاجران در تلاش برای کمک به حل این مشکل هستند.
یکی از این گروه ها، گروه مشورتی Australian Unity CALD Alliance Advisory Group است.
خانم ساموئل می گوید: "ما توانستیم به سالمندان کمک کنیم تا کارت سالمندان خود را دریافت کنند. و این برای آنها خیلی مهم است چرا که بسیاری از آنها در انزوا بودند چون نمی توانستند برای دیدن اعضای خانواده و دوستان خود به نقاط دیگر بروند ولی با داشتن این کارت می توانند سفرهای ارزانتری از یک نقطه شهرشان به نقطه دیگر داشته باشند."
پرفسور مک کلوم می گوید ارائه کمک ها به سالمندان و افرادی که از آنها مراقبت می کنند توسط مراکز محلی بسیار ضروری است.
وی می گوید: "رفع موانع زبانی و فرهنگی نیازمند تلاشی بی وقفه است، تا بتوان با این افراد تا جای ممکن به زبانشان و به طوری که از لحاظ فرهنگی قابل قبول باشد ارتباط برقرار کرد. بنابراین شهرداری های محلی و مردم محلی نقش عمده ای در این زمینه دارند. این حوزه ای است که باید روی آن کار کنید و اطلاعات را به آنها برسانید."
این گزارش از دولت می خواهد که به افرادی که تازه وارد استرالیا می شوند کمک کند تا مهارت های دیجیتالی را بیاموزند.
این گزارش همچنین خواهان دسترسی سریعتر این افراد به خدمات ترجمه شفاهی شده است.
پرفسور مک کلوم می گوید هر کسی باید توان مالی لازم برای سپری کردن دوران سالمندان به طور مناسب را داشته باشد.
وی می گوید: "آنها چه ثروتمند باشند، چه فقیر، چه آسیایی باشند و چه استرالیایی، باید با آنها به طور منصفانه برخورد شود. و من فکر می کنم ما باید بیشتر در مورد جوامع جدید و در حال ظهور فکر کنیم تا تمام تلاش خود را کنیم تا آنها نیز به طور منصفانه از این خدمات بهره مند شوند. به هر حال آنها نیز در استرالیا پذیرفته شده اند و شهروند استرالیا شده اند. آنها حق دارند همان سطح از دسترسی به این خدمات را داشته باشند که دیگران دارند. من فکر می کنم این خیلی مهم است. این یک مساله حقوق بشر است."
