بررسی سیستم مهاجرت استرالیا نشان داد که این سیستم خراب است و محیطی برای سواستفاده از آن ایجاد می‌کند. این گزارش که توسط کلر اونیل وزیر کشور منتشر شد، بیان می‌کند که این سیستم به اهداف روشن‌تری نیاز دارد.
خانم اونیل سیستم فعلی را به عنوان یک کابوس بوروکراتیک توصیف می‌کند.
او می‌گوید: «سیستم ما کند و به شکل دیوانه‌کننده‌ای پیچیده است. این پیامدهای واقعی برای کیفیت برنامه مهاجرت ما دارد. ما صدها دسته و زیرمجموعه ویزا داریم. آنقدر پیچیده که اگر من برای شما نموداری می‌کشیدم، شبیه یک کاسه درهم اسپاگتی می‌شد.»
در مجموع، هیئت بررسی، پیشنهاد اصلاح ۳۸ سیاست را به دولت ارائه کرد. مارتین پارکینسون، رییس سابق وزارت نخست وزیر و کابینه، هیئت کارشناسی را رهبری کرد.
او می‌گوید که تغییرات اساسی نیازمند تعهد بلندمدت است.
او گفت: «این مستلزم تعهد چند ساله دولت است. این سیستم بسیار بزرگ، بسیار گسترده و بسیار پیچیده است و به اصلاح سیاست نیاز دارد.»
در واکنش به بررسی، خانم اونیل دو تغییر سیاست را تایید کرد و از چندین تغییر پیشنهادی خبر داد.
یکی از بزرگترین تغییرات، افزایش حداقل مبلغی‌ست که کارفرمایان برای حمایت یا «اسپانسرشیپ» یک مهاجر باید پیشنهاد کنند. این تغییر از اول جولای رخ می‌دهد.
این میزان که به عنوان آستانه درآمد مهاجرت موقت شناخته می‌شود از ۵۳هزار دلار به ۷۰هزار دلار می‌رسد.
خانم اونیل هشدار می‌دهد که اگر آستانه بالاتر باشد، نیروهای ماهر جوان‌تر از چرخه حذف می‌شوند. او می‌گوید که استرالیا به دلیل عدم افزایش این درآمد، از جذب نیروهای ماهر محروم شده است.
دولت آلبانیزی همچنین قصد دارد سیستم مهاجرت را به سه سطح تقسیم کند.
سطح اول شامل شغل‌های مربوط به نیروهای بسیار ماهر است که می‌تواند به سرعت تغییر کند. سطح میانی یک مسیر مهارتی اصلی است که بر افراد با درآمد متوسط تمرکز دارد، هدف آخرین سطح هم حل مشکلات مربوط به کمبودهای مزمن نیرو کار در بخش‌هایی با دستمزد کمتر است.
برای تمرکز به یک روند مرتبط با داده، همه این شغل‌ها از طریق آژانش شغل و مهارت استرالیا فهرست می‌شوند.
میشل اونیل، رئیس شورای اتحادیه های کارگری استرالیا (ACTU) از این رویکرد مبتنی بر مدارک استقبال کرده است.
اگرچه دقیقاً مشخص نیست که سیستم جدید چه زمانی اجرا می شود، دولت اصرار دارد که قصد دارد در سریع ترین زمان ممکن آن را اجرایی کند.
