نکات مهم
- یک پژوهش جدید که دانشگاه آدلاید آن را انجام داده است در واقع نخستین بینش واقعی را در مورد اینکه چه افرادی در استرالیا اجاره می دهند، چرا اجاره می دهند و املاکی که اجاره می کنند در چه شرایطی قرار دارد را ارائه کرده است.
- پروفسور بیکر که هدایت این پژوهش را بر عهده دار می گوید بین ۲۰ تا ۲۵ درصد از کل خانه های استیجاری در زمستان واقعاً به سختی گرم می شد و بیش از یک چهارم خانه های استیجاری با مشکل «کپک» (mould) مواجه بودند.
رویای بزرگ استرالیایی ها همواره صاحب خانه شدن بوده است.
اما قیمت های سرسام آور مسکن، رکود دستمزدها و تغییرات سبک زندگی به این معنی است که این رویا دیگر برای بسیاری از استرالیا تحقق پیدا نمی کند.
پروفسور اما بیکر (Emma Baker) مدیر مرکز استرالیایی تحقیقات مسکن در دانشگاه آدلاید است.
او می گوید: «مفهوم اجاره دیگر به معنای آن نیست که ممکن است برای مدتی در یک خانه اجاره ای زندگی کنید، و سپس مالک خانه خود شوید».
او پژوهشی را برای تولید نخستین و بزرگترین مجموعه داده در مورد واقعیت ها پیرامون اجاره نشینی در استرالیا رهبری کرده است.
این تیم حدود ۱۵ هزار پاسخ نظرسنجی را از مستاجران خانه های دولتی و خصوصی جمع آوری کرده است تا دریابند که چه کسی اجاره می دهد، چرا اجاره می دهد، و املاکی که اجاره می کنند در چه شرایطی است.
او گفت: «آنچه که یافتیم طیف گسترده ای از درآمدها بود. بنابراین موضوع فقط مردمی نیست که خانه اجاره می کنند، زیرا مجبور هستند، بلکه بسیاری از مردم هستند که در خانه های اجاره ای زندگی می کنند زیرا می خواهند. به عنوان مثال آنها می خواهند نزدیک به مدارس بچه هایشان زندگی می کنند یا اینکه آنها می خواهند در یک منطقه زیباتر زندگی کنند».
پروفسور بیکر می گوید با آنکه او در حین انجام این پژوهش انتظار اختلافات در هر یک از ایالت ها و قلمروهای استرالیا را داشت، اما بسیاری از مشکلات گزارش شده توسط مستاجران در سراسر استرالیا یکسان بود.
در این میان، شرایط برخی از املاک، برای پژوهشگران بسیار نگران کننده بود.
به گفته پروفسور بیکر بین ۲۰ تا ۲۵ درصد از کل خانه های استیجاری در زمستان واقعاً به سختی گرم می شد و بیش از یک چهارم خانه های استیجاری با مشکل «کپک» (mould) مواجه بودند.
لئو پترسون راس، مدیر عامل اتحادیه مستاجران در ایالت نیو ساوت ولز است.
او گفت: «سه مشکل بزرگی که ما همواره با آنها به ویژه در خصوص اجاره دهندگان خصوصی سر و کار داریم عبارتند از اخراج، تعمیرات و زمانی است که صاحبخانه تهدید به اجرا وثیقه می کند».
او می گوید قوانین اجاره در استرالیا در کنار فقدان مسکن در دسترس و مقرون به صرفه به معنی عدم تعادل قدرت بین مستاجران و صاحبخانه ها است.
این نکته ای است که لورا ولف در تقریباً ۱۵ سال اجاره نشینی خود آن را تجربه کرده است.
او که قادر به خرید خانه در ملبورن نبود، در چندین ملک اجاره ای در شمال شهر زندگی می کرد و اغلب مجبور به نقل مکان می شد زیرا صاحبخانه می خواست خانه را بفروشد یا قیمت را افزایش دهد.
اما پر استرس ترین مصیبت او زمانی رخ داد که او و شریک زندگی اش از کسی که می شناختند خانه ای را اجاره کردند.
به گفته او هیچ سیستم گرمایشی یا سرمایشی در داخل ملک نصب نشده بود تا زمانی که لورا و شریکش موافقت کردند نیمی از هزینه آن را بپردازند. او می گوید این ترتیب به مدت پنج سال به خوبی انجام شد.
اما ناگهان صاحبخانه تصمیم می گیرد خانه را بفروشد.
صاحبخانه آنها فقط ۳۰ روز به آنها فرصت داد تا از خانه خارج شوند.
این تجربه انگیزه اصلی لورا و شریک زندگی اش بود که پول کافی برای خرید یک خانه در منطقه ویکتوریا را با هم جمع کردند.
لئو پترسون راس می گوید واضح است که حداقل استانداردها برای اینکه چه کسی می تواند ملکی را اجاره کند و شرط اجاره آن باید در سراسر کشور برداشته شود.
او اگرچه می گوید که این امر مستلزم تغییری بزرگ در نحوه رویکرد سیاست مسکن در استرالیا است.
پروفسور اما بیکر نیز خوشبین است که استرالیا در حال حاضر در مسیر ایجاد برخی تغییرات قدم بر می دارد.
او امیدوار است که مجموعه داده های شرایط مسکن اجاره ای استرالیا در اطلاع رسانی بهتر سیاست ها، حمایت جامعه و هزینه های زیرساختی در جهت بهبود این امر، ارزشمند باشد.
