تنفس استوار و ضربان ریتمیک کفش‌های کتانی که روی یک مسیر بتونی داغ فرود می‌آیند؛ این صدای آلیرا جنینگز هنگام دویدن برای جانش است.
این زن بومی استرالیایی با برخی از بدترین انواع دیابت در جهان مواجه است، موضوعی که برای او به شدت اهمیت دارد.
او در این رابطه گفت: «این در تمام اعضای ابوریجینال خانواده من وجود دارد. پدربزرگ و مادربزرگ من، خواهر و برادر مادربزرگم و پدرم دیابت دارند. من هم قرار بود نفر بعدی باشم، اما آن را شکست دادم.»
آلیرا جنینگز می‌گوید با دویدن توانسته از ابتلا به دیابت نوع ۲ جلوگیری کند، موضوعی که می‌توانست بسیار متفاوت باشد.
او توضیج داد: «من همیشه دونده نبودم. تقریبا ۱۱۰ کیلو داشتم و وقتی مادربزرگم را به دلیل دیابت از دست دادم، متوجه شدم که نباید زندگی را تلف کرد.»
آلیرا ۲۷ ساله بود که شروع به دویدن کرد. یک سال بعد در سال ۲۰۱۴ او با کمک خیریه به ماراتن نیویورک سفر کرد.
او که به عنوان یک ورزشکار انفرادی پا به میدان گذاشت، اکنون دو بار در ماراتن نیویورک و همچنین رویدادهای برلین، لندن و توکیو شرکت کرده است.
اکنون آلیرا در راه خود به بوستون است تا عنوان اولین زن بومی که هر شش ماراتن بزرگ جهان را دویده، به نام خود ثبت کند.
چارلی ماهر اولین مرد بومی بود که این عنوان را داشت.
او گفت: «ما فقط دوست داریم کارهایی انجام دهیم که تاثیر می‌گذارند و به دیگران کمک می‌کند تا بهتر و سالم‌تر باشند. من به آنچه که او در بوستون قرار است به دست آورد بسیار افتخار می‌کنم، همه ما او را تماشا خواهیم کرد.»
او می‌گوید که سرعت دویدن اهمیت ندارد، بلکه علت دویدن مهم است و برای آلیرا علت، تشویق مردم به بهبود سلامتیشان است.
مردم بومی و جزیره نشین تنگه تورس تقریبا چهار برابر بیشتر از غیر بومیان استرالیایی در معرض ابتلا به دیابت هستند.
در قلمرو شمالی، افراد ۲۰ تا ۲۹ ساله تا ۲۶ برابر بیشتر از همان گروه سنی در بقیه استرالیا در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند.
پروفسور ژاکلین هیوز متخصص کلیه و محقق بالینی در دانشگاه فلیندرز گفت: «وقتی به خانواده‌های دیگر، به ویژه خانواده‌های بومی و جزیره‌‌نشین تنگه تورس نگاه می‌کنیم، دیابت یک بیماری بزرگ است.»
در حالی که آلیرا در حال خداحافظی با خانواده‌اش در یک کافه محلی بود، الن لودویگ، پدر آلیرا از چگونگی تغییر زندگی دخترش ابراز خوشحالی می کند.
