دانشمندان با استفاده از سکوت برقرار شده به خاطر همه گیری بیماری کووید-۱۹، فرصتی برای مطالعه زبانی یک گونه کمیاب از دلفین ها یافته اند.
دلفین های بورونان (Burrunan) در دریاچه های گیپسلند (Gippsland Lakes) و منطقه پورت فیلیپ بی در ویکتوریا زندگی می کنند.
به گزارش ، به خاطر همه گیری بیماری، تعداد قایق ها در دریاچه های گیپسلند کمتر شده است و در نتیجه صدای محیطی در این دریاچه ها هم کمتر است.
دانشمندان برای اولین بار یک سامانه پایش آکوستیک صدا در دریاچه های گیپسلند مستقر کرده اند تا صدای این دلفین ها را گوش کنند.
کیت راب (Kate Robb) از بنیاد پستانداران دریایی (Marine Mammal Foundation) گفت که او پیشاپیش چیزهای زیادی از گوش دادن به این صداها آموخته است.
دکتر راب گفت: «دلفین ها طیفی از صدا ها را ایجاد می کنند. حباب درست کردن، جیر جیر کردن، جیغ زدن، سوت زدن و خر خر کردن. هر کدام از این صداها می تواند به یک رفتار مربوط باشد و این پدیده با عنوان «طیف آکوستیک» شناخته می شود. ما روی قایق تصاویر مربوط به رفتارهای دلفین ها را ضبط می کنیم و در همان زمان ابزارهای ضبط صدا در زیر آب، صداهای مربوط به این رفتارها را ضبط می کنند. وقتی اینها را کنار هم می گذاریم، صداها و رفتارها کنار هم قرار می گیرند و ما دنبال ارتباط آنها می گردیم».
خانم راب اضافه کرد که گروه پژوهشی تاکنون توانسته اند برخی از این صداها را ترجمه کنند. او گفت: «دلفین ها یک نوع صدای وز وز ایجاد می کنند که اکولوکیشن نامیده می شود ]یعنی تعیین محل با استفاده از پژواک صدا[. آنها از این روش برای یافتن غذا استفاده می کنند. بنابراین ما دریافتیم که این صدا به غذا مربوط است».
دکتر راب و گروهش می توانند هر دلفین را تنها با دیدن قیافه اش تشخیص دهند. در این پژوهش مشخص شد که ظاهرا هر دلفین نام خود را دارد. دکتر راب گفت: «ما در حال یادگیری درباره امضای سوتی دلفین های بورونان هستیم. یعنی همانطور که اسم من کیت است، دلفین ها هم روش خود را برای گفتن نام های خود دارند. این امضای سوتی نوعی روش احوال پرسی است، البته ما نمی خواهیم رفتارهای انسانی را به جانوران نسبت دهیم. اما وقتی ما رفتار خاصی را می بینیم، می توانیم در انتظار چنین صدایی باشیم که خود نوعی زبان است، اما به این معنی نیست که معنای دقیق آن «سلام، چطوری؟» است. سعی می کنیم تا امضای سوتی هر کدام از دلفین های گله دریاچه های گیپسلند را تعیین کنیم».
زندگی اجتماعی پیچیده یک دلفین
دکتر راب گفت که او انتظار دارد که زبان مربوط به رفتارها از جمله غذا خوردن و جفت گیری را یاد بگیرد. دلفین ها زندگی اجتماعی پیچیده ای دارند. دو دلفین با نام های یودا (Yoda) و ترونسی (Trunci) بیش از یک دهه است که دوستان صمیمی هستند. دکتر راب گفت: «یودا و ترونسی دو دلفین نر مقیم ]این دریاچه ها[ هستند. آنها از سال ۲۰۰۶ با هم دیده شده اند. آنها پیوندی بسیار محکم با هم دارند که ما آن را یک اتحاد می نامیم. این پسرها همیشه با هم دیده می شوند».
پژوهشگران همچنین امیدوارند که زبان مادر و فرزندی دلفین ها را نیز بیاموزند. دکتر راب گفت: «دلفین های ماده مایلند که در گله هایی که مادران دیگری در آن با فرزندان همسن فرزند خودشان هستند حضور داشته باشند. ما دلفین های ماده ای داریم که نقش بزرگتر را دارند و دیگر بچه دار نمی شوند، اما مثل مادربزرگ ها در این گروه های دخترانه حضور دارند. این مادرها نگهداری از بچه ها را بین خود تقسیم می کنند تا بتوانند وقت آزاد برای غذا خوردن پیدا کنند».
مطالعه فعالیت های شبانه
پایش آکوستیک به دکتر راب و گروهش کمک می کند تا برای نخستین بار جابجایی دلفین های بورونان را در طول شب بررسی کنند. او گفت: «این کار برای نخستین بار مشخص خواهد کرد که دلفین ها در طول شب چه کار می کنند. به نظر می رسد که دلفین ها همان اندازه که در روز از محیط استفاده می کنند، در طول شب هم فعالند. آنها نمی خوابند، نصف مغزشان را غیرفعال می کنند و ]به جای خوابیدن[ استراحت می کنند. ما این کار را «چرخیدن» می نامیم. آنها می توانند این کار را در هر زمان از روز یا شب انجام دهند».
دکتر راب اضافه کرد که او انتظار دارد که دلفین ها در این دوران سکوت در دریاچه های گیپسلند بیشتر گفتگو کنند چون الزاماتی که به منظور حفاظت از دلفین ها در دوره های شلوغ قایقرانی در نظر گرفته شده بود، همیشه اجرا نمی شود.
او گفت: «مقرراتی برای حفاظت از دلفین ها وجود دارد که اجازه نمی دهد که قایق ها کمتر از صد متر به این حیوانات نزدیک شوند. مردم محلی منطقه به این قوانین احترام می گذارند، اما در دوره های شلوغی، تعداد زیادی از موارد نقض این مقررات گزارش می شود».
او در پایان اضافه کرد که ممکن است دیگر چنین فرصتی پیش نیاید که دریاچه های گیپسلند اینقدر ساکت باشند.
