این ها دبیرستان های دولتی هستند که گزینه ای ارزان اما با سطح آموزشی بالا را پیش روی دانش آموزان با استعداد می گذارند.
فقط چهار ایالت در استرالیا دارای مدارس دولتی گزینشی هستند. ورود به این مدارس دولتی نخبه بسیار رقابتی است چرا که این مدارس ظرفیت محدودی دارند.
ایالت نیوساوت ولز دارای ۲۱ مدرسه تمام گزینشی (fully selective) و ۲۶ مدرسه «نیمه گزینشی» (partially selective) است که ظرفیت پذیرش ۴۲۰۰ دانش آموز در سال هفتم را دارند.
بن نورت (Ben North) مقام ارشد آموزشی وزارت آموزش نیوساوت ولز می گوید تقاضای زیادی برای ثبت نام در مدارس گزینشی وجود دارد.
وی می گوید: «در کل، کمی بیش از ۴ هزار ظرفیت برای دانش آموزان کلاس هفتم در این ۴۷ مدرسه وجود دارد و وزارت آموزش بیش از ۱۵ هزار تقاضا برای ثبت نام دریافت می کند. آزمون ورودی به این مدارس بسیار چالش برانگیز و سخت است. این طوری طراحی شده است تا بتواند دانش آموزان با توانایی های خیلی بالا را ارزیابی کند و به همین دلیل خیلی آزمون سختی است.»
آقای نورت می گوید وزارت آموزش نیوساوت ولز برای سال ۲۰۲۱ یک آزمون جدید برای ثبت نام در این مدارس طراحی کرده است که روی مهارت های فکری، استدلال ریاضیات، و حل مساله متمرکز است.
وی می گوید: «ما یک طراح جدید آزمون داریم که مرکز Cambridge assessments است و بخشی از دانشگاه کمبریج است. و این آزمون در حال حاضر دارای ۴ بخش است، یعنی مهارت های فکری، خواندن، ریاضیات و نوشتن. تعداد سوالات و مدت زمان آزمون می تواند سال به سال تغییر کند و سوالات هم سال به سال تغییر می کنند.»
در ایالت وسترن استرالیا، ۲۲۵ دانش آموز سال هفتم از طریق آزمون ورودی وارد تنها دبیرستان گزینشی این ایالت که Perth Modern School نام دارد می شوند.
کوئینزلند نیز دارای یک مدرسه نیمه گزینشی است که در آن کلاس های انگلیسی، ریاضیات و علوم برای دانش آموزان گزینشی به صورت مجزا برگزار می شود. این ایالت همچنین دارای ۳ دبیستان تمام گزینشی است.
در ایالت ویکتوریا ۴ دبیرستان گزینشی با ظرفیت حدود هزار نفر برای دانش آموزان سال ۹ تا ۱۲ وجود دارد. ثبت نام در این مدارس بر اساس نتایج امتحانات و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در سال های ۷ و ۸ دبیرستان صورت می گیرد.
آزمون دبیرستان های گزینشی ایالت ویکتوریا شامل ۵ بخش است، یعنی استدلال کلامی، استدلال عددی (numerical reasoning)، نگارش خلاقانه، درک مطلب و ریاضیات.
دکتر ماجدا آواواده (Majeda Awawadeh) در سال ۲۰۰۵ به استرالیا مهاجرت کرد و در آن زمان چیزی در مورد مدارس گزینشی نمی دانست، به همین دلیل دختر بزرگ وی به یک دبیرستان غیر-گزینشی رفت. سال ها بعد، دختر کوچک وی موفق شد به یک دبیرستان گزینشی در نیوساوت ولز برود.
وی می گوید متوجه تفاوتی بزرگ در رویکرد دخترانش در مورد یادگیری شده است.
دکتر ماجدا می گوید: «دختری که به مدرسه غیر گزینشی رفت، عملکرد تحصیلی خوبی نداشت و به دیگر درس نمی خواند. او می گوید من خوبم. تمام دوستانم در امتحانات ۴۰، ۵۰ یا ۶۰ می گیرند. من ۹۰ می گیرم. بنابر این من خوبم. نیاز نیست درس بخوانم. خوب این استدلالی است که دارد. اما دختر دیگرم که به دبیرستان گزینشی رفته است اطرافش پر از دانش آموزانی بود که عملکرد تحصیلی خوبی دارند، به همین دلیل مجبور بود بیشتر درس بخواند، و انگیزه بیشتری برای مقایسه شدن با آنها داشت.»
کریستین هو (Christine Ho) استاد علوم اجتماعی و سیاسی در دانشگاه تکنولوژی سیدنی است. وی تحقیقاتی در مورد مدارس گزینشی استرالیا داشته است و کتابی تحت عنوان «آرزو و اضطراب: مهاجران آسیایی و مدارس استرالیایی» (Aspiration and Anxiety: Asian Migrants and Australian Schooling) نوشته است.
وی می گوید اکثر دانش آموزان این مدارس، فرزندان خانواده های مهاجری هستند که اهمیت زیادی برای تحصیل قائل هستند.
با این وجود وی می گوید تحت فشار دادن یک کودک برای این که عملکرد تحصیلی بالایی داشته باشد در دراز مدت می تواند روی سلامت روانی او تاثیر منفی بگذارد.
دکتر هو می گوید دانش آموزانی که از لحاظ اجتماعی-اقتصادی در سطح پایین تری قرار دارند معمولا توان مالی شرکت در دوره های آموزشی خارج از مدرسه یا گرفتن معلم خصوصی را ندارند و به همین دلیل احتمال موفقیت آنها برای ورود به مدارس گزینشی کاهش پیدا می کند.
وی می گوید: «به طور کلی این طور به نظر می رسد که ما در مسیری قرار گرفته ایم که منجر به نابرابری بیشتر و بیشتر در سیستم آموزشی ما می شود. اگر توان مالی ثبت نام فرزندانتان در کلاس های خصوصی را نداشته باشید، آنوقت احتمالا آنها نمی توانند به یک مدرسه گزینشی بروند.»
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد دبیرستان های گزینشی و دسترسی به یک نمونه آزمون، به وبسایت های وزارت های آموزش در ایالت های ، ، و مراجعه کنید.
