کوالاهای ساوت استرالیا، گذشته ای مشخص و آینده ای نا معلوم دارند، اما این کوالاها در روزگار ما که دوره تغییرات آب و هوایی و از بین رفتن گسترده جنگلهاست، شانس زیادی برای زنده ماندن دارند.
این پستانداران خاص استرالیایی که به نوعی نمادی ملی در استرالیا به حساب می آیند، در فهرست قرمز اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت یا IUCN به عنوان گونه کمتر در معرض خطر طبقه بندی شده اند، اما برخی از متخصصان معتقدند که این گونه جانوری در دوره زمانی پنجاه تا صد سال آینده منقرض خواهد شد.
در ماه جولای سال جاری، وزیر محیط زیست ساوت استرالیا، Ian hunter برنامه جدیدی را برای حفاظت از کوالاها به رسانه های اعلام کرد. این برنامه فهرستی از خطراتی را که کوالاها را تهدید می کنند معرفی می کند. علاوه بر این، تخمین حدودی از تعداد کوالاهای منطقه Adelaide Hills و mount lofty ranges نیز در این برنامه ارائه می شود. تعداد این کوالاها بر اساس این گزارش حدود صد و چهارده هزار حیوان است. این برنامه از این جهت حائز اهمیت است که می تواند به عنوان بیمه ای برای حفظ نسل کوالاهای استرالیا در نظر گرفته شود.
لازمه این امر، یعنی حفاظت از کوالاهای ساوت استرالیا و تبدیل آن به پشتوانه ای امن برای حیات کوالاهای استرالیا، این است که این جمعیت، به طور مناسبی حفظ شود و به همین دلیل، آقای Hunter در برنامه اش، راهبرد جدیدی را ارائه کرد و این راهبرد هم اکنون برای اعلام نظر مردم و کارشناسان رسانه ای شده است.
آقای hunter گفت که این برنامه جدید حفاظتی، به روشهایی خواهد پرداخت که با اجرای آنها ممکن است بتوان از تاثیرات محیطی که بر مرگ کوالاها موثرند کاست و تاثیرات دراز مدت آنها را بر ساوت استرالیا بررسی کرد. او اضافه کرد که دولت از مردم می خواهد که به این برنامه بپیوندند و نظراتشان را اعلام کنند تا این برنامه آیینه نظرات مردم باشد.
آیا کولاها در معرض خطرند؟
در حالیکه IUCN کولاها را در گروه حیوانات بسیار در معرض خطر طبقه بندی نکرده است، دولت استرالیا به صورت مستقل کولاهای ایالتهای کویینزلند و نیو ساوت ولز را در گروه حیوانات آسیب پذیر طبقه بندی کرده است. کوالاها در این ایالتها در معرض تهدیدهای مختلفی از قبیل جنگل زدایی و محدود شدن زیستگاه ها، آتش سوزی جنگلها، حمله سگها و تصادفات رانندگی هستند که همگی در مرگ و میر این حیوانات در ساحل شرقی استرالیا تاثیر گذارند.
این عوامل در بسیاری از مواقع به هم وابسته اند و همین مساله تمرکز بر یک عامل برای کاهش اثرات آن را دشوار می کند.
یکی از مهمترین این عوامل، از بین رفتن جنگلهای استرالیاست که موضوع همیشگی بحثهای رسانه ای است. پرفسور Corey Bradshaw از دانشگاه آدلاید تحقیقی در زمینه جنگل زدایی و ارتباط آن با کوالاها انجام داده است. در مقاله ای که او در سال 2012 منتشر کرد، او به این حقیقت اشاره می کند که از زمان اقامت اروپاییان در استرالیا، این کشور چهل درصد از جنگلهای خود را از دست داده است و جنگلهای باقیمانده نیز تکه تکه شده و از نظر کیفیت افت کرده اند.
پروفسور Bradshaw از بین رفتن جنگلهای ساحل شرقی را یکی از دلایل اصلی کاهش جمعیت کوالاهای این منطقه می داند.
بیشترین جنگل زدایی ها از سال 1970 در جنوب شرق کویینزلند و شمال نیوساوت ولز روی داد و ویکتوریا نیز خود بیشترین میزان جنگل زدایی را تجربه کرده است.
در هنگام شروع مهاجرت اروپاییان به ساوت استرالیا، این ایالت کوالا نداشت و تصور می شود که کوالاهای این منطقه حدود صد هزار سال پیش منقرض شده بودند. در قرن نوزدهم، تجارت پوست کوالاها به شدت از جمعیت آنها در ویکتوریا کاست و به همین دلیل تصمیم گرفته شد که کوالاهایی به ساوت استرالیا برده شوند تا در آنجا به تولید مثل بپردازند. بر همین اساس، در فاصله سالهای 1923 تا 1925،هجده کوالا در Kangaroo island رها شدند. تعداد این کوالاها در سال 2001، به بیست و هفت هزار رسید. علاوه بر این، تعدادی از این کوالاها در فاصله سالهای 1959 تا 1969 به Mount Lofty Ranges منتقل شدند تا در آنجا جمعیتی بسازند.
به همین دلیل تاریخی، جمعیت کوالاهای ساوت استرالیا، از خطراتی که کوالاهای ساحل شرقی با آن روبرو بوده اند، در امان بودند و در دوره ای که جمعیت کوالاها در سایر نقاط استرالیا کمی می شد، دوره رشد و افزایش زیاد جمعیت را تجربه کردند.
به عبارت دیگر، کوالاهای ساوت استرالیا با اینکه در منطقه ای تقریبا جنگلی زندگی می کنند، خیلی در معرض خطرات ناشی از جنگل زدایی نیستند. اما در مورد دیگر خطرات مانند آتش سوزی جنگلها، حمله سگها و تصادفات رانندگی، بله، خطر همچنان وجود دارد. مساله دیگر که در این جامعه از کوالاها وجود دارد، کمبود تنوع ژنتیکی است که نژاد آنها را در معرض آسیب قرار می دهد.
جمعیت کوالاهای ساوت استرالیا از هر زمانی در هزاره اخیر بیشتر است. اما همه این کوالاها در کمتر از صد سال از تنها هجده کوالا به وجود آمده اند. از نظر علمی و آماری، احتمالا همه آن هجده کوالا در تولید نسل نقش نداشته اند که این امر به نوبه خود تنوع را باز هم کمتر می کند. به گفته پروفسور Bradshaw شباهت ژنتیکی این کوالاها مثل پسر عموها نیست، بلکه بسیار بیشتر و در حد برادر و خواهر است و جفتگیری کوالاهایی چنان شبیه به هم، مشکلات ژنتیکی زیادی برای آنها ایجاد می کند. بر اساس تحقیقات تیم دکتر bradshaw، این کوالاها چنان به هم شبیهند که می توان جمعیت بیش از صد هزار نفری آنها را با سه یا چهار کوالا مدل سازی کرد.
استرالیا: سرزمین حیوانات خویش آمیز
گزارش هایی که از کوالاهای بیمار و دچار نارسایی های مادرزادی و شکل های ظاهری عجیب منتشر شده است، نگرانی bradshaw برای کوالاهای ساوت استرالیا را تایید می کند. با اینکه تعداد فعلی این حیوانات در حدی است که می توان آنها را در آستانه آفت شدن تصور کرد، اما نرخ حداکثر باروری و تولید مثل آنها کمتر از نرخ متوسط باروری استاندارد در کوالاهاست.
دکتر Bradshaw هشدار می دهد که حتی یک بیماری کوچک می تواند کوالاهای این منطقه را به طور کلی از حیات وحش منطقه حذف کند.
مساله جفتگیری های فامیلی و تنوع کم ژنتیکی، اگرچه در ساوت استرالیا بسیار شاخص است، اما مشکلی فراگیر برای کل کوالاهای استرالیا نیز است. جمعیت کوالا های به راحتی توسط رودها، جاده ها و پروژه های شهرسازی از هم جدا می شوند و این ایزوله شدن گروه ها، به نوبه خود به کاهش تنوع ژنتیکی منجر می شود. به گفته پروفسور Bradshaw، متنوع ترین جمعیت کوالاها در منطقه south gippsland در ویکتوریا زندگی می کنند.
دکتر bradshaw اضافه می کند که مساله کاهش تنوع ژنتیکی مخصوص کوالاها نیست. بسیاری دیگر از گونه های جانوری استرالیا مثل مارهای قهوه ای یا امیوها، نمونه هایی از جانورانی هستند که در سطح کشور پراکنده اند، اما تنوع ژنتیکی آنها به شدت کم است و دلیل این امر، لزوما دخالت انسان نیست. بعضی از این کاهش تنوع ها، به خاطر از بین رفتن تعداد زیادی از این حیوانات در هزاران سال قبل و تکثیر دوباره آنها از جمعیتی اندک است.
راه حل این مشکل هم به هیچ وجه ساده نیست. هنگامی که تنوع ژنتیک از بین رفت، بدون داشتن نمونه های جانوران واقعا متفاوت، به دست آوردن دوباره آن عملا غیر ممکن است. علاوه بر این، بدون داشتن زیستگاه مناسب برای حیوانات، پروژه های باروری این حیوانات نیز عملا بی ثمر خواهد ماند.
در زمینه برنامه حفاظت از کوالاهای ساوت استرالیا نیز پروفسور bradshaw معتقد است که دولت می باید تمرکز خود را بر افزایش تنوع ژنتیک این گونه گذارد و این کار با آوردن کوالاهایی سالم و متفاوت از دیگر نقاط کشور امکان پذیر است. او معتقد است که اگر چنین نشود، نسل این کوالاها می تواند به سادگی در پنجاه تا صد سال آینده از بین برود.
مطمئنم که شما هم مثل من آرزو می کنید که این برنامه حفاظتی به نحو موثری اجرا شود تا استرالیا این حیوانات دوست داشتنی را از دست ندهد و همه ما بتوانیم کماکان از دیدن این حیوانات استثنایی لذت ببریم.
