روز دوشنبه ۲۲ مارچ سال ۲۰۱۰ یک روز پائیزی معمولی، گرم، آفتابی و همراه با وزش بادهای شدید در پرت بود. با وجود این، آسمان به ظاهر آرام، حالت عجیبی داشت که حتی متخصصان هواشناسی هم نمی توانستند علت آن را توضیح بدهند.
آندرو برتون (Andrew Burton)، هواشناس ارشد اداره هواشناسی استرالیا در گفتگو با ای بی سی گفت: "هرچند آن روز، یک روز آفتابی زیبا بود، اما مرکز هواشناسی، مملو از انرژی منفی بود. همه ما در حال بررسی داده های هواشناسی بودیم و می دانستیم که تغییرات جوی گسترده ای قرار است اتفاق بیفتد. ما منتظر وقوع رگبار و رعد و برق های شدید در سطح شهر و در حال آمادگی برای کنترل آن بودیم. تا اینکه کم کم آسمان با ابرهای خاکستری، که از سمت شمال می آمدند، پوشیده شد و شدیدترین طوفانی که تا امروز شهر پرت به خودش دیده، شروع شد. سرعت وزش باد به ۱۲۰ کیلومتر در ساعت رسیده بود. سیلاب کف خیابان ها جاری شده و بارش تگرگ های درشت، رفت و آمد در سطح شهر را مختل کرده بود."
خودروهای له شده زیر بارش تگرگ
نمایندگی های خودروهای لوکس در محله آزبورن پارک (Osborne Park)، دقیقا در تیررس درشت ترین تگرگها، با قطر شش سانتی متر، قرار داشتند. مردم بهت زده بودند و فقط تماشا می کردند. آنها حتی نمی توانستند خودروها را از زیر تگرگ های درشت نجات بدهند. تغییر سریع آسمان، سبز رنگ شدن ابرها و بارش سرسام آور تگرگ تنها چیزی است که در ذهن بسیاری از مردم باقی مانده است. فقط در یکی از این نمایندگی ها، ۱۱۸ دستگاه خودرو زیر بارش تگرگ خرد شدند.
در سراسر پرت هم خساراتی که به وسایل نقلیه، خانه ها، ساختمانهایی مثل مدارس و بیمارستانها وارد شد، بی سابقه و جبران آنها بسیار زمانبر بود. در این بین، حدود صد نفر از مردم مجبور شدند تا آپارتمان محل زندگیشان را به دلیل رانش زمین تخلیه کنند. در واقع، این پرهزینه ترین حادثه طبیعی در تاریخ ایالت وسترن استرالیا بود که بنا به گفته شورای بیمه استرالیا(Insurance Council of Australia) یک و سه دهم میلیارد دلار خسارت به بار آورد.
آسیب شدید عمارت تاریخی دانشگاه وسترن استرالیا
طوفان و تگرگ با شدت هر چه تمام تر، کل محوطه دانشگاه وسترن استرالیا را هم به طور غیرمنتظره ای در نوردید. بعد از اینکه شوک اولیه طوفان برطرف شد، مشاهده خسارتهای وارده به تجهیزات دانشگاهی، موجی از ناراحتی را برای اهالی دانشگاه به همراه آورد. گلخانه های دانشکده علوم کشاورزی نابود شده و حاصل زحمات تحقیقاتی یک ساله محققان از بین رفته بود. هزاران جلد کتاب در میان گل و لای سیلاب نابود شده بود. دفترها و آزمایشگاه های مرکز پزشکی ملکه الیزابت دوم (Queen Elizabeth II Medical Centre ) مجبور به جابجایی شدند. درختان، متلاشی شده و خودروهای دانشجویان و کارکنان دانشگاه هم آسیب دیده بودند.
اما شاید مهمترین اثری که این طوفان خشمگین از خودش به جا گذاشت، خسارات وارده به تالار بزرگ وینتروپ (UWA's grand Winthrop Hall) بود. هشت پنجره شیشه ای نمادین در قسمت شمالی این عمارت، که در سال ۱۹۳۵ در انگلستان ساخته شده بود، بر اثر اصابت تگرگ نابود شدند.
برای جایگزین کردن شیشه های این کلیسای جامع، از محصولات یک کارخانه آمریکایی استفاده شد که جزء معدود کارخانه هایی است که هنوز شیشه های مخصوص کلیسای جامع تولید می کند. تاخیر در سیستم حمل و نقل ایالات متحده و وقوع سیل در ایالت کوئینزلند هم باعث شد تا نصب پنجره های شیشه ای جدید، حدود یک سال بعد انجام شود.
هر صد سال، یک طوفان
به گفته آقای برتون، که در آن روز مسئولیت سرویس هواشناسی را بر عهده داشت، وقوع چنین طوفانی در ایالت وسترن استرالیا سابقه نداشته است. اما آنها از طریق داده های به دست آمده، می دانستند که چنین طوفانی اتفاق خواهد افتاد. طوفانی که ممکن بود هر صد سال یک بار سر و کله اش پیدا بشود.
حدود یک ساعت قبل از شروع طوفان در حومه شمالی شهر پرت، برای شهروندان اخطار ویژه صادر شد. اما متاسفانه بسیاری از مردم وقت کافی برای واکنش نشان دادن به این اخطار را نداشته و غافلگیر شدند.
با وجود این و بعد از گذشت ده سال از وقوع این طوفان، امروزه شبکه های اجتماعی امکان اطلاع رسانی عمومی را بسیار آسانتر کرده اند. به گفته آقای برتون، در حال حاضر، چند روش جدید برای امتحان کردن و بالا بردن ضریب پیش بینی هوا وجود دارد. کانال های اطلاع رسانی متعددی هم مثل توییتر و فیس بوک وجود دارند که می توان از طریق آنها به طور گسترده ای اطلاع رسانی عمومی انجام داد.
آنچه در پرت اتفاق افتاد، یک پدیده طبیعی نادر بود که دوباره هم اتفاق خواهد افتاد. هرچند باید امیدوار بود که این اتفاق، در آینده نزدیک صورت نگیرد.
