ویدا گولدستاین (Vida Goldstein) که در سال ۱۸۶۹ در شهر پورتلند ایالت ویکتوریا به دنیا آمد، نخستین زن در جهان غرب بود که کاندیدای یک مجلس ملی شد.
به گزارش ، هنگامی که در سال ۱۹۰۲ حق رای به زنان استرالیایی داده شد، بقیه کشورهای دنیا به کشور جدید استرالیا به عنوان کشوری فوق العاده پیشرو نگاه می کردند. به همین دلیل حتی ویدا به عنوان نماینده استرالیا و با عنوان «کشوری که در آن زن ها رای می دهند» به ایالات متحده آمریکا دعوت شد. او در دوره اقامت پنج ماهه اش در آمریکا رابطه ای دوستانه با چهره های شاخص مدافع حق رای زنان برقرار کرد. او در این دوره سخنرانی های زیادی انجام داد و با رییس جمهور جدید آن زمان، تئودور روزولت دیدار کرد.
او در بازگشت به استرالیا به عنوان یک کاندیدای مستقل پیشرو، کاندیدای سنای ایالت ویکتوریا شد. ویدا اعلام کرد که فقط زنان شاید بتوانند منافع خود و فرزندانشان را تامین کنند. پیام کلی او هم واضح بود: «ما زنان می خواهیم که همان آزادی اندیشه و عملی را داشته باشیم که مردان دارند».
بسیاری از رسانه های محبوب آن زمان نامزدی یک زن برای انتخابات مجلس را موضوعی خنده دار می دیدند. وکلا سراغ قانون اساسی رفتند تا ببینند که آیا ویدا صلاحیت نامزدی را دارد یا نه. بیشتر مطالب منتشر شده در رسانه ها خصومت آمیز بود، اما هیچکدام از اینها او را از راهی که انتخاب کرده بود منصرف نکرد.
او برای دو ماه در ویکتوریا به سفرهای تبلیغاتی رفت و هر جا که رفت، ازدحام جمعیت چنان بود که پیش تر دیده نشده بود. ویدا در اولین انتخاباتی که نامزد شد، آرایش برابر با نیمی از آرای محبوب ترین سناتور ویکتوریا بود. او چهار بار دیگر برای عضویت در هر دو مجلس نمایندگان و سنا تلاش کرد، که این تلاش ها به ثمر ننشست. اما او همچنان برای رسیدن به آرمان هایش مصمم بود.
آخرین کارزار انتخاباتی او با جنگ جهانی اول همزمان بود. او در این هنگام به شدت به مبارزه با تلاش های نخست وزیر وقت، بیلی هیوز (Billy Hughes) برای تعیین خدمت سربازی اجباری در خارج از کشور پرداخت. او که نه تنها دولت، بلکه بخش بزرگی از جمعیت کشور را به چالش کشیده بود، گردهمایی های عمومی را رهبری می کرد و به زنان و کودکانی که مرد خانواده شان در جنگ بود سرکشی می کرد تا اطمینان حاصل کند که آنها از مایحتاج ضروری برخوردارند. سربازان باز گشته از جنگ بارها تریبون های سخنرانی او را به آتش کشیدند.
برای چند سال، ویدا در سطح جهانی شخصیتی مشهور بود. در این بین، فعالان حقوق زنان از انگلستان، ایالات متحده آمریکا و زنانی از آلمان، ترکیه، فرانسه و دیگر نقاط جهان، دوستان او را تشکیل می دادند.
ویدا گولدستاین زنی با توانایی های فوق العاده بود. او می توانست گنجینه ای ارزشمند برای یک مجلس باشد. اگر در آمریکا یا بریتانیا زندگی می کرد، یعنی جاهایی که مورد ستایش قرار گرفته بود، قطعا می توانست عضوی از مجلس ملی قانون گذاری شود. هر دوی این کشورها در یک دوره پنج ساله پس از اعطای حق رای به زنان، نمایندگان زنی در پارلمان داشتند، اما این زمان برای استرالیا چهل سال طول کشید.
البته این مساله را شاید نتوان تنها یک اتفاق نامید. هنوز هم سیاستمداران زن در عرصه سیاست استرالیا کم و بیش به فضای بیش از حد مردانه معترضند.
راهی که ویدا شروع کرد، منجر به ورود زنان به مجلس ملی استرالیا و رسیدن آنها به بالاترین مقام های سیاسی کشور شد. ویدا مطمئنا با دیدن جولیا گیلارد به عنوان اولین نخست وزیر زن استرالیا بسیار خوشحال می شد. او قطعا، موج نفرتی که جولیا گیلارد با آن روبرو بود را نیز درک می کرد.
با وجود این موفقیت ها، به نظر می رسد هنوز راه درازی در پیش است تا رهبری زنان در این کشور به امری عادی تبدیل شود.
