به گزارش کریت (Create)، پایانه بین المللی بارگیری کانتینرهای ویکتوریا (VICT) که در وب داک ایست (Webb Dock East) در بندر ملبورن واقع شده است، اولین تاسیسات کاملا خودکار از این نوع در کل کشور است.
این پایانه ظرفیت بارگیری بندر را ۳۳ درصد افزایش می دهد و این در حالی است که پیش بینی می شود بارگیری از بندر تا سال 2035، چهار برابر شود.
انجام پروژه ای با این اندازه در کنار دریا همواره چالش برانگیز است. شرکت اِی ای کام (AECOM) طراحی اولیه پایانه و خدمات بازرسی ژئوتکنیک و زیست محیطی پروژه را انجام داد تا اطمینان حاصل کند که پی این بنای ۳۵ هکتاری استحکام لازم را دارد.
این تاسیسات ۶۵۰ میلیون دلاری، پنج جرثقیل کشتی به ساحل دارد که روی اسکله ۶۶۰ متری آن قرار دارند. این جرثقیل ها که برای برداشتن بارهای تا ۶۵ تن طراحی شده اند، از فاصله ۱/۲ کیلومتری از ساحل و توسط فیبر نوری هدایت می شوند.
کاربران جرثقیل ها با استفاده از تصاویر ویدئویی از شانزده دوربین، دید کاملی از جرثقیل ها دارند و در هر لحظه می توانند ده نمای مختلف از آنها را ببینند.
این پایانه همچنین بیست جرثقیل خودکار برای روی هم گذاشتن کانتینرها دارد که در واقع وظیفه جابجایی کانتینرها از روی کامیون ها و انبارکردن آنها را بر عهده دارند.
یازده حمل کننده خودکار کانتینر هم در محل وجود دارد که امکان رساندن کانتینرها به محل مورد نیاز بدون داشتن راننده را فراهم می کنند. همه این نوآوری ها و ترکیب آنها باعث شده است که این ترمینال، به یکی از پیشرفته ترین ترمینال های دنیا تبدیل شود.
چالش رس ساحلی
اگرچه فناوری به کار رفته در جابجایی کانتینرها بسیار تحسین برانگیز است، اما کلید موفقیت پروژه، ساختن یک پی محکم بود.
رس ساحلی که تا حد زیادی قابلیت فشرده شدن دارد، در کل محل وجود داشت و برای اجرای این پروژه و نصب ماشین آلات و ریل ها، جابجایی زمین باید در کمترین مقدار ممکن می بود.
تیم ژئوتکنیکال اِی ای کام بازرسی های لازم را انجام داد که شامل مدل سازی ها و تحلیل کامپیوتری برای مطالعه تاریخچه نشست خاک در منطقه برای طرح های توسعه آینده بود.
بدون تقویت خاک، برآورد اِی ای کام این بود که سطح زمین در یک دوره ۲۷ ساله می توانست معادل نیم متر نشست کند.
عملیات تقویت خاک توسط غلتک، پایدارسازی شیمیایی و تکنیک های مهندسی دیگر انجام شد تا نشست خاک در آینده به محدوده زیر پانزده سانتیمتر برسد.
ایمنی و بهره وری
تاسیسات خودکاری مثل VICT باید طوری طراحی می شد که جابجایی کانتینرها و کامیون ها در آن به طور امن و بدون دخالت انسان انجام شود.
VICT برای این منظور همه اطلاعات وسایل نقلیه، درهای ورودی و خروجی ترمینال ها، جابجایی جرثقیل ها و همه سیستم های خودکار دیگر را با هم ترکیب می کند.
استوارت فینچ (Stuart Finch)، مدیر مهندسی VICT گفت: «یک محیط ساحلی، یکی از خطرناک ترین محیط های کاری است و کاری که اتوماسیون انجام داده، این بود که تماس آدم ها و ماشین ها تا جایی که امکان داشت حذف شود».
طراحی مطابق با محیط زیست
این ترمینال این قابلیت را دارد که بیست و چهار ساعته کار کند و نزدیکی نسبی آن به محل زندگی مردم، می تواند باعث ایجاد آلودگی نوری شود.
به همین دلیل VICT از نرم افزار سیستم مدیریت نور درخشان (Bright Light Management System) که به اختصار BLMS نامیده می شود و فناوری پلاسمای تابش نور (Light Emitting Plasma) استفاده می کند که باعث کاهش هفتاد درصدی مصرف انرژی برق و هزینه های نگهداری می شود و نورهای مزاحم و غیرضروری را حذف می کند.
آقای فینچ گفت: «وقتی همه چیز در ترمینال در حال کار است، محیط کاملا تاریک است و بعد وقتی که پرسنل برای انجام کاری به آنجا می روند که مثل خرابی را تعمیر کنند یا تعمیرات معمول را انجام دهند، می توانیم نور آن قسمت را برای استفاده آنها روشن کنیم».
طراحی برقی ترمینال هم به گونه ای انجام شده که نیاز انرژی ترمینال را کاهش دهد. ۱۷۵ نفر در اولین ترمینال کاملا خودکار استرالیا کار می کنند.
وب داک جایزه برتری مهندسی (Engineering Excellence) را در سال ۲۰۱۸ به خود اختصاص داد.
