جشنواره های زیبایی در استرالیا در حال تغییرهستند و انعکاس دهنده تنوع جمعیتی در این کشور شده اند.
در استرالیا اخیرا برای اولین بار یک زن متولد هند برنده عنوان Miss Universe Australia شد.
خانم پریا سرائو (Priya Serrao) به عنوان یک مشاور سیاستگذاری دولت در ایالت ویکتوریا کار می کند.
وی می گوید: "من فکر می کنم مردم رنگین پوست بیشتری باید در رسانه ها، تجارت و سیاست و سایر زمینه ها باشند. فکر می کنم اخیرا خواندم که یک چهارم از مردم استرالیا در خارج از این کشور متولد شدند. یک نفر از هر چهار نفر خیلی زیاده است و شما این را در فضای آنلاین، در رسانه ها و مخصوصا در زمینه سیاست یا تجارت نمی بینید و من دوست دارم این تغییر کند."
در برخی از جوامع قومی استرالیا، جشنواره های محلی زیبایی راهی برای ورود به رقابت های بین المللی محسوب می شوند.
یکی از مشهورترین این مسابقات زیبایی، مسابقه ای با عنوان "بانوی مهاجر لبنانی استرالیا" (Ms. Lebanon Emigrant Australia) است.
این مسابقه بخشی از یک رقابت بین المللی بزرگتر است که هر سال با حضور شرکت کنندگان لبنانی که به کشورهای دیگر مهاجرت کرده اند برگزار می شود.
شرکت کنندگانی که در کشور خود برنده می شوند به رقابت نهایی که تحت عنوان "بانوی مهاجر لبنانی" برگزار می شود راه پیدا می کنند.
مونی گابریل (Monie Gabriel) رییس بخش زیبایی و مدیریت این مسابقه است.
وی می گوید استقبال از جشنواره هایی زیبایی در لبنان و همچنین در جامعه لبنانی-استرالیایی حاکی از اهمیتی است که زنان لبنانی به ظاهر خود می دهند.
خانم گابریل می گوید: "بانوان لبنانی به دلیل شیک بودن شناخته شده هستند. آنها همیشه مد را دنبال می کنند و همیشه دوست دارند موی خود را درست کنند و آرایش کنند. بهمین دلیل وقتی یک مسابقه زیبایی برگزار می شود دوست دارند در آن شرکت کنند و دختران را تشویق به این کار می کنند."
خانم گابریل می گوید در این مسابقات تمرکز فقط روی زیبایی زنان نیست و سطح تحصیلات و تسلط آنها به زبان های دیگر هم شانس برنده شدن آنها را افزایش می دهد.
در سال 2009، دنیلا رحمی (Daniella Rahme) برنده این مسابقه زیبایی در استرالیا شد و در سال 2010 در مسابقه نهایی بانوی مهاجر لبنانی رتبه اول را کسب کرد.
در پی کسب این عنوان، وی موفق شد در لبنان به عنوان یک هنرپیشه و مجری تلویزیون شروع به کار کند.
خانم گابریل می گوید این مسابقه می تواند سکوی پرتابی برای کسب موفقیت های بزرگتر باشد.
جامعه آشوری استرالیا نیز یک مسابقه زیبایی برگزار می کند.
اعضای این جامعه عمدتا افرادی هستند که در خاورمیانه جنگ را تجربه کرده اند و از کشورهایی مانند سوریه و عراق به استرالیا مهاجرت کرده اند.
باسیم راشو (Basim Rasho) برگزارکننده مسابقه زیبایی "بانوی آشوری استرالیا" است.
وی می گوید برگزاری این مسابقه یکی از راه هایی است که این جامعه از آزادی که در استرالیا دارد استفاده می کند.
آقای راشو می گوید: "ما همچنین می خواهیم تا به مردان و زنان جوان خود این اعتماد به نفس را بدهیم تا احساس کنند می توانند در چنین فعالیت هایی شرکت کنند و نشان بدهند هم سطح جوانان استرالیایی و جوانان سایر ملیت ها هستند، تا پس از این که یک زندگی جدید را در این جا شروع کرده اند احساس اعتماد به نفس کنند، در این سرزمین فرصت ها آزادی، تا بتوانند کارهایی را انجام دهند که نمی توانستند در کشور خود انجام دهند."
هانا مک کن (Hannah McCann) استاد مطالعات فرهنگی در دانشگاه ملبورن است.
وی می گوید یکی از لحظات تاریخی در موج دوم فمینیسم تظاهراتی بود که در سال 1968 در مسابقه زیبایی بانوی آمریکا (Miss America) برگزار شد.
تظاهرکنندگان با این اقدام خود به تمرکز روی زیبایی مادرزادی زنان اعتراض کردند و این اقدام آنها توجه جهان را به خود جلب کرد.
وی می گوید بیش از 50 سال از این تظاهرات می گذرد ولی جنبش های فمینیستی مختلف مواضع مختلفی در مورد این مسابقه های زیبایی دارند.
خانم مک کن می گوید: "همه فمینیست ها با این که باید به برگزاری این مسابقات اعتراض شود موافق نیستند و همین، کار را سخت می کند. ممکن است برخی افراد نسبت به برگزاری این مسابقات اعتراض داشته باشند و برخی دیگر از آن دفاع کنند و یا مدافع این باشند که خود زنان اختیار داشته باشند تا در مورد این که می خواهند در این مسابقات شرکت کنند یا نه تصمیم بگیرند و این کمی پیچیده تر از آن لحظه اعتراض آمیز اولیه است."
هلن بارچم (Helen Barcham) یک جامعه شناس در دانشگاه وسترن سیدنی است که روی موضوع زیبایی و جنسیت در سیاست، بویژه در مورد زنان جوان، تحقیق می کند.
وی می گوید مسابقه های زیبایی می تواند فرصت هایی را در اختیار زنانی که می خواهند از لحاظ حرفه ای و اجتماعی پیشرفت کنند قرار دهد که نمی توانند از راه های دیگر داشته باشند.
خانم بارچم می گوید: "من معتقدم فرصت های این چنینی اندکی به زنان ارائه می شود. من فکر می کنم بسیاری از این زنان این اقدام را برای تقویت ارتباطات حرفه ای خود انجام می دهند و فکر می کنم این انعکاس دهنده این است که شاید از لحاظ اجتماعی وقت آن رسیده است که به فرصت هایی که به زنان داده می شود فکر کنیم و ببینیم آیا فرصت های کافی برای آنها وجود دارد."
