ਕਸ਼ਮੀਰ ਕੌਰ ਨੂੰ ਮੈਲਬੌਰਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਹੁਣ ਨੌਂ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਤੱਕ ਦਾ ਉਸਦਾ ਸਫ਼ਰ ਕਾਫੀ ਦਿਲਚਸਪ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀ ਭਰਪੂਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਮੈਲਬੌਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਜੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਆਈ ਸੀ ਕਿ ਇਥੇ ਦੀ ਹੀ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ।
ਉਸਨੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਅਡਵਾਂਸਡ ਡਿਪਲੋਮਾ ਇਨ ਹੋਸਪਿਟਾਲਿਟੀ ਕੀਤਾ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਉਸਦਾ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਹੋਇਆ।
ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਵੱਲ ਹੋਇਆ। ਬਨਿੰਗਜ਼ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸਦੀ ਇੱਕ ਸਾਥਣ ਨੇ ਜਦ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਦਿਖਾਈਆਂ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਦੀ ਠਾਣ ਲਈ।
ਕਸ਼ਮੀਰ ਕੌਰ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਅਹਿਮ ਮੰਨਦੀ ਹੈ - ‘ਮੈਨੂੰ ਪੀਐੱਸਓ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਬਾਰੇ ਜਿਆਦਾ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀ ਸੀ - ਪਰ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ ਮੈਨੂੰ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਬਲਕਿ ਇਸਦੀ ਤਿਆਰੀ ਲਈ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਇੱਕਠੀ ਕੀਤੀ।‘
Source: Supplied
ਉਸਦਾ ਆਖਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪੀਐੱਸਓ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ‘ਕੰਮਾਂ ਵਰਗਾ ਕੰਮ’ ਹੈ ਪਰ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਮੂਲ ਦੀ ਔਰਤ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇਹ ਰੋਲ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਅਹਿਮ ਹੋਵੇ - 'ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤੀ ਮੂਲ ਦੇ ਪੀਐੱਸਓ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਯੂਨਿਟ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਾਫੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ।'
ਕਸ਼ਮੀਰ ਕੌਰ ਆਪਣੇ ਵੇਹਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਸੱਭਿਆਤਾਵਾਂ ਦਾ ਮਿਸ਼੍ਰਣ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ।
Source: Supplied
'ਮੈਂ ਦੋਂਨੋ ਪਾਸੇ ਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅਪਣਾਉਣਾ ਚਾਂਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਪਰ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਕਰੀਬ ਰਹੇ ਹਨ।'
