در جوامع مختلف آسترالیا "فرهنگ پذیرش" در برابر تبعیض نژادی بوجود آمده است. یک تحقیق جدید دلیل سکوت مردم در برابر تبعیض را بازگو می‌کند.
این تحقیق که از سوی پوهنتون ویکتوریا انجام شده است، نشان می‌دهد که در میان جوامع چندفرهنگی و چندمذهبی ویکتوریا، تبعیض نژادی یک تجربه گسترده است.
بر اساس این گزارش ۷۶.۲ درصد از مردم (یا هم کسانی‌که زیر مراقبت آنها قرار دارند) در آسترالیا تبعیض نژادی را تجربه کرده اند.
در این تحقیق در جریان ۱۸ ماه، نظریات ۷۰۳ تن جمع‌آوری شد و تنها ۱۵.۵ درصد کسانی‌که تبعیض نژادی را تجربه کرده اند، این موضوع را بگونۀ رسمی به نهاد یا گروه اجتماعی مربوطه گزارش کرده اند.
پروفیسور ماریو پویکر، یکی از محققین اصلی این تحقیق می‌گوید، در جوامع مختلف در برابر تبعیض نژادی، فرهنگ پذیرش وجود دارد.
او می‌گوید: «بعضی از مردم نمی‌خواهند بحیث قربانی تبعیض نژادی دیده شوند، بنابراین نمی‌خواهند در مورد آن صحبت کنند. بعضی‌ها نگران هستند که ممکن است ناسپاس به نظر برسند.»
گپ‌های بد نگوئید، در این کشور در باره تبعیض نژادی صحبت نکنید، ممکن است که آنها از شما متنفر باشند. این کشور من نیست.یک زن مسلمان و متولد سومالیا
آقای پویکر می‌افزاید: «پاسخ‌ها به نظرسنجی‌های آنلاین و گروه‌های متمرکز دریافته اند که برخی‌ها به شایسته‌سالاری اعتقاد دارند و بر این باورند که در برابر سخت‌کوشی پاداشت خواهند گرفت. از همین‌رو شکایت نمی‌کنند. یک تعداد دیگر نگران اند که اگر در برابر تبعیض نژادی صحبت کنند، با پیامدهای منفی روبرو خواهند شد.»
در حالی که ۶۳.۴ درصد از پاسخ‌دهندگان به خانواده، دوستان یا همکار خود، حادثه تبعیض نژادی را بازگو کرده اند، حدود ۲۱.۲ درصد به هیچ‌کس این ماجرا شریک نکرده اند.
در این تحقیق برعلاوه نظرسنجی آنلاین، داستان‌ها و حکایت‌های افراد در ۲۷ گروه متمرکز جمع‌آوری شده است.
محققین دریافتند که اکثریت کسانی‌که مورد تبعیض نژادی قرار گرفته اند، نگران تاثیرات منفی احتمالی گزارش کردن نژادپرستی بر اشتغال، وضعیت اقامت یا حتی پذیرش آنها در جامعه، هستند.
یک تعداد دیگر نگران پیامدهای احتمالی منفی و از دست دادن شغل خود بوده اند.
یک تن از یک گروه متمرکز چینی گفته است که آنها تا اندازۀ رفتار ناخوشایند را پذیرفته اند.
مردم موارد تبعیض نژادی را گزارش نمی‌کنند، چون هزینه‌های آن بسیار زیاد و نتایج آن کم است.پروفیسور ماریو پویکر، محقق ارشد
یک زن که در سومالیا متولد شده، گفته است: «گپ‌های بد نگوئید، در این کشور در باره تبعیض نژادی صحبت نکنید، ممکن است که آنها از شما متنفر باشند. این کشور من نیست.»
یک زن مسلمان دیگر گفته است که ما نمی‌خواهیم آنها از ما متنفر باشند. اما این زن تأکید کرده که این وضعیت در حال تغییر است، بویژه میان نسل جوان.
دلایل گزارش نکردن موارد تعبیض نژادی
تقریباً تمام شرکت کنندگان این تحقیق (۹۰.۶) درصد، با احساس تسلیمی در برابر تبعیض نژادی، از گزارش کردن آن منصرف شده و بدین باور بوده اند که چیز را تغییر نخواهد داد.
بیش از ۸۰ درصد دیگر، روند گزارش‌دهی را بیش از حد دشوار دانسته و گفته اند که گزارش کردن موارد نژادپرستی تلاش‌های زیاد را می‌خواهد. این افراد احساس دلسردی کرده و افزوده اند که حتی هنگامی‌که موارد تبعیض نژادی را گزارش کرده، جدی گرفته نشده اند.
دلیل دیگر برای گزارش نکردن موارد تبعیض نژادی، نگرانی از پیامدهای منفی احتمالی آن بوده است.
آقای پویکر در این مورد می‌گوید: «مردم موارد تبعیض نژادی را گزارش نمی‌کنند، چون هزینه‌های آن بسیار زیاد و نتایج آن کم است.»
از میان کسانی‌که در گذشته‌ها موارد تبعیض نژادی را در ایالت ویکتوریا گزارش کرده بودند، ۷۷.۵ درصد از نتایج بدست آمده ناامیده شده اند.
حدود ۷۰ درصد دیگر از پروسه گزارش کردن احساس ناراحتی می‌کنند.
این نظرسنجی نشان داد که ۶۰.۷ درصد از پاسخ‌دهندگان ترجیح می‌دهند نژادپرستی را از طریق صحبت حضوری گزارش کنند، در حالی که ۵۶.۳ درصد می‌خواهند آن‌را به صورت آنلاین گزارش کنند.
بسیاری افرادی‌که تبعیض نژادی را گزارش کرده اند، این کار را از طریق سیستم‌های داخلی مانند سیستم‌های موجود در محل کار یا مکاتب خود یا با شکایت به پولیس انجام داده اند. تعداد بسیار کمی در باره کمیسیون فرصت‌های برابر و حقوق بشر ویکتوریا (VEOHRC) شنیده بودند و تنها ۱۹.۳ درصد افراد تبعیض نژادی را به این سازمان گزارش کرده بودند.
تاثیر مثبت گزارش کردن موارد تبعیض نژادی روی افراد
با وجود این‌که بطور مجموعی گزارش کردن موارد تبعیض نژادی، تجارب منفی را باخود داشته است؛ اما این امر می‌تواند تاثیرات مثبت نیز داشته باشد.
۶۴.۲ درصد اشتراک کنندگان تحقیق گفته اند که پس از گزارش کردن احساس بهتری را تجربه کرده اند.
حدود ۶۵ درصد از اشتراک کنندگان خواستار پاسخگویی مسوولین بوده اند، در حالی که ۴۲ درصد گفتند که می خواهند یک شکایت رسمی درج کنند.
یک تعداد دیگر بدنبال حمایت بودند، بیش از ۲۷ درصد می‌خواستند با کسی در مورد آن صحبت کنند، و ۲۴.۷ درصد دیگر در تلاش برای دریافت حمایت عاطفی بودند.
افراد با پیشینه‌های خاص بیشتر احتمال دارد نژادپرستی را تجربه کنند
دو سوم از کسانی که تبعیض نژادی را تجربه کرده اند نیز حداقل با یک حادثه در ۱۲ ماه قبل مواجه شده اند و تقریباً یک چهارم گفته اند که این اتفاق اغلب برای آنها رخ داده است.
تنها ۱۲.۸ درصد از افراد مورد بررسی هرگز شاهد تبعیض نژادی نبوده یا آن را تجربه نکرده بودند.
افراد با پیشینه یا اعتقادات مذهبی خاص بیشتر از دیگران نژادپرستی را تجربه می کنند.
بیش از ۹۰ درصد از کسانی که دارای پیشینه آفریقایی هستند، گفتند که تبعیض نژادی را تجربه کرده اند.
افراد دارای پیشینه آسیای جنوبی بیشترین تأثیر را داشتند، از جمله ۸۱.۲ درصد از افراد دارای پیشینه هندی یا سریلانکا.
حدود ۶۹.۹ درصد از افراد دارای پیشینه خاورمیانه‌ای تبعیض نژادی را تجربه کرده بودند و ۶۵.۴ درصد از افراد دارای پیشینه آسیای جنوب شرقی (تایلندی، ویتنامی، اندونیزیایی، مالزیایی و فیلیپینی) بودند.
به عنوان بخشی از این تحقیق، به شرکت کنندگان گفته شد که تبعیض نژادی می‌تواند معانی متفاوتی داشته باشد و این شامل تبعیض مذهبی نیز می‌شود.
کسانی که دارای پیشینه مسلمان و یهودی بودند تحت تأثیر خاص قرار گرفته اند، به طوری که ۸۸.۱ درصد از شرکت کنندگان مسلمان، تبعیض یا اسلام‌هراسی را تجربه کرده اند و ۸۴.۱ درصد از پاسخ‌دهندگان یهودی نیز یهودستیزی را تجربه کرده اند.
مکان هایی که مردم بیشتر در آن در معرض تبعیض نژادی هستند
حدود ۵۶.۵ درصد از کسانی که تبعیض نژادی را در ۱۲ ماه گذشته تجربه کرده، گفته اند که این تبعیض نژادی در محل کار یا زمانی‌که آنها در صدد پیدا کردن کار بودند، اتفاق افتاده است.
پس از آن مراکز خرید یا مغازه ها (۴۹.۵ درصد) و حمل و نقل عمومی (۳۷.۸ درصد) قرار گرفته اند.
او گفت که شرایط کاری مردم می‌تواند مسکن، سلامت و زندگی خانوادگی آنها را تحت تاثیر قرار دهد.
در این گزارش همچنین اشاره شده است که تقریباً ۲۲ درصد از تبعیض نژادی در مکاتب اتفاق افتاده که شامل تبعیض و رفتار نژادپرستانه از جانب کارکنان است.
به "سواد نژادی" بهتر نیاز است
این تحقیق بر لزوم آموزش منظم و کارگاه‌های آموزشی در مورد تبعیض نژادی در مکاتب، محلات کار و سایر فضاها برای تقویت سواد نژادی تاکید دارد.
همچنین باید حمایت قانونی قوی‌تر برای افزایش مسوولیت پذیری در قبال رفتار نژادپرستانه و اجرای بهتر قوانین موجود وجود داشته باشد.
پویکر می‌گوید: «بسیاری از مردم نمی‌خواهند این کار را انجام دهند (شکایت کردن) زیرا ممکن است عذرخواهی کنند... کارفرما باید آموزش بدهد... اما این چیزی نیست که بیشتر مردم به عنوان نتیجه می‌خواهند.»
