Δέκα χρόνια μετά τον φονικό σεισμό των 7,8 Ρίχτερ τι έχει αλλάξει στο Νεπάλ

Nepal Earthquake Then and Now

Statues of the Buddha buried in Bhaktapur, on the outskirts of Kathmandu, Nepal, in 2015 Source: AAP / Niranjan Shrestha/AP

Έχουν περάσει 10 χρόνια από τον καταστροφικό σεισμό των 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που έπληξε το Νεπάλ, σκοτώνοντας περισσότερους από 9.000 ανθρώπους. Κάτοικοι και εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις μοιράστηκαν με το SBS Nepali τις εμπειρίες τους από εκείνη την ημέρα και τον αντίκτυπο που είχε στην χώρα τους ο εγκέλαδος.


Ο Νεοζηλανδός ορειβάτης Peter Hilary έκανε πεζοπορία προς καμπ του Έβερεστ το Σάββατο 25 Απριλίου 2015, όταν το έδαφος άρχισε να τρέμει.

«Ήμασταν στα 5.100 μέτρα, λίγες ώρες κάτω από το καμπ του Έβερεστ και ξαφνικά όλος ο κόσμος άρχισε να τρέμει. Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Νόμιζα ότι το κτίριο στο οποίο βρισκόμασταν θα κατέρρεε», θυμάται.

Το επώνυμο του Peter μπορεί να ακούγεται οικείο - ο πατέρας του, Sir Edmund Hilary, είναι γνωστός στο Νεπάλ ως «Sagarmatha» και έχει μια διάσημη σχέση με το Έβερεστ.
Μαζί με τον σέρπα Tenzing Norgay, πιστώνονται ως οι πρώτοι στον κόσμο που έφτασαν στην κορυφή.

Αυτή η κληρονομιά σήμαινε ότι ο νεαρός Peter πέρασε την παιδική του ηλικία κάνοντας πεζοπορία στα Ιμαλάια.

Έτσι ήξερε ότι οι θόρυβοι που ένιωσε από το βουνό το 2015 ήταν μια πρόγευση καταστροφής.

«Υπήρξε μεγάλη σιωπή και ακολούθησε αυτός ο τεράστιος βρυχηθμός στα βουνά γύρω μας και φυσικά επρόκειτο για χιονοστιβάδα», αναφέρει μεταξύ άλλων.

Ένας σεισμός μεγέθους 7,8 βαθμών είχε πλήξει την περιοχή Γκόρκα, περίπου 80 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας της χώρας, Κατμαντού.

Χιλιάδες άνθρωποι θάφτηκαν στα συντρίμμια, ενώ τις ημέρες που ακολούθησαν, ο απολογισμός αυξήθηκε: 9.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και σχεδόν 22.000 τραυματίστηκαν.

Σχολεία, νοσοκομεία και μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς έγιναν ερείπια.

Ο Thumbman Singh Dura ήταν ένας από τους χιλιάδες κατοίκους που έχασαν το σπίτι τους.

«Υπήρχαν μετασεισμοί κάθε μέρα. Δεν βοηθούσε να κάνεις τίποτα ή να πας στη δουλειά σου. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Το μονώροφο σπίτι μας περιβαλλόταν από ψηλά κτίρια. Φοβόμασταν ότι θα κατέρρεαν και τα συντρίμμια που θα έπεφταν θα μας σκότωναν», σημειώνει.

Ο Chanthea Nou, από την φιλανθρωπική οργάνωση, Caritas Australia, λέει ότι το ορεινό έδαφος αποτέλεσε μια επιπλέον πρόκληση για τις υπηρεσίες αρωγής που προσπαθούσαν να φτάσουν στις χειρότερα πληγείσες περιοχές.

Ειδικοί ορειβάτες από την Αυστραλία αναπτύχθηκαν για να φτάσουν στην περιοχή, η πρόσβαση στην οποία ήταν πρακτικά αδύνατη.

Ο Simon Balderstone διαχειριζόταν αυτή την προσπάθεια, ως πρόεδρος του Αυστραλιανού Ιδρύματος Ιμαλαΐων εκείνη την εποχή.

Όπως υπογραμμίζει τα τρόφιμα, το καθαρό νερό και η ιατρική περίθαλψη αποτελούσαν επείγουσα προτεραιότητα, αλλά αμέσως μετά έγιναν μακροπρόθεσμες προμήθειες.
Ο δημοσιογράφος του SBS World News Tys Occhiuzzi ήταν εθελοντής στην πόλη Pokhara όταν χτύπησε ο σεισμός.

Όπως λέει η εμπειρία του αυτή είχε βαθύ αντίκτυπο στην κατεύθυνση που θα ακολουθούσε στην καριέρα του.

Ο Bom Bahadur, κάτοικος του Νεπάλ, αναφέρει πως ενώ έγιναν σημαντικές αλλαγές κατά τους μήνες και τα χρόνια μετά τον σεισμό, ο εφησυχασμός αυξήθηκε κατά τη δεκαετία που ακολούθησε την καταστροφή.

Καθώς η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την περιοχή, ο σημερινός Διευθύνοντας Σύμβουλος του Αυστραλιανού Ιδρύματος Ιμαλαΐων, Andrew Judge, λέει ότι είναι ζωτικής σημασίας να υποστηριχθεί ο πληθυσμός του Νεπάλ στην προσαρμογή στις εξελισσόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.

Share