گوراو وماهاجان ساکن ملبورن در هند بودند که برای اولین بار متوجه کبودی روی پاهای دخترشان شدند. ریا، که در آن زمان ۱۱ سال داشت، از تب و احساس خستگی رنج می برد.
آزمایشها نشان داد که سطح پلاکتهای خون او بسیار پایین است. محدوده نرمال بین ۱۵۰،۰۰۰ تا ۴۵۰،۰۰۰ است. در حالی که مال ریا روی ۴۰۰۰ بود.
این خبر سرعت بازگشت خانواده وی به استرالیا را به همراه داشت. گورا میگوید زمانی که وضعیت ریا به اندازه کافی پایدار بود تا بتواند پرواز کند، سوار اولین پرواز به ملبورن شدند.
ریا چند روز پس از بازگشت به استرالیا، درمان را در بیمارستان سلطنتی کودکان ملبورن آغاز کرد. او می گوید: «من یک جورهایی ترسیده بودم، گیج شده بودم. پروسه درمان برای بدن بسیار سخت است، حالت تهوع می گیرید و بدنتان واقعا درد می کند»
پس از تقریباً شش ماه درمان، از جمله تزریق خون هر دو روز، پیوند مغز استخوان برای وی توصیه شد. گاوراو میگوید یافتن یک اهداکننده کاملاً منطبق کار دشوار و دردناکی بود.
پس از ماهها انتظار، مادر ریا با وجود اینکه فقط ۵۰ درصد از نظر ژنتیکی همسان بود، اهداکننده دخترش شد.
پیوند موفقیت آمیز بود اما بدون تطابق اهداکننده کامل، ریا دچار عوارض شد و مجبور شد به مدت سه ماه در بیمارستان ایزوله شود.
دانشمندان استرالیایی برای اولین بار در جهان، سلول های بنیادی خونی مهندسی شده آزمایشگاهی - مشابه سلول های موجود در انسان - ایجاد کردند و آنها را با موفقیت به موش پیوند زدند.
آنها می گویند درمان های آینده می تواند شامل نمونه برداری از پوست، خون یا موی بیمار، بازسازی مجدد سلول ها و سپس انتقال مجدد آنها به بیمار باشد.
پروفسور اد استنلی از مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در این مطالعه شرکت داشت. وی می گوید: «این نوع فناوری به طور بالقوه می تواند برای بازسازی سلول های خونی آنها و بازگرداندن مغز استخوان در حال کار به آنها استفاده شود.»
محققان اذعان میکنند که مطالعات روی حیوانات کامل نیست و آزمایشهای بالینی روی انسان حدود پنج سال دیگر باقی مانده است. اما کشف آنها روزی می تواند کمبود اهداکنندگان را برطرف کند.
پروفسور و محقق ارشد الیزابت ان.جی میگوید که این کشف میتواند عوارض جانبی ناشی از آنهایی را که قادر به یافتن یک اهداکننده کاملاً همسان نیستند را کاهش دهد.
وی همچنین اعتقاد دارد که آنها می توانند پس از درمان بدون هیچ یک از عوارض جانبی که معمولاً مربوط به سلول های بنیادی خونی است که از اهداکننده دریافت می کنند، سیستم خونی را بازیابی و بازسازی کنند.
محققان می گویند سرعت و هزینه این فناوری موانعی هستند که باید بر آنها غلبه کرد، اما ماهاجان می گویند که می تواند زندگی خانواده هایی مانند خانواده آنها را تغییر دهد.