نتیجه یک نظرسنجی جدید در استرالیا حاکی از آن است که تعداد دانشجویان دانشگاه های استرالیایی که روز و شب خود را با گرسنگی سر می کنند رو به افزایش است.
در تازه ترین گزارش سازمان دانشگاه های استرالیا یافته شده است که در حدود یک نفر از هر هفت دانشجوی استرالیایی در سال ۲۰۱۷ به صورتی منظم و مکرر نتوانسته اند غذا و مایحتاج ضروری خود را تهیه کنند چرا که آنها استطاعت خرید آنها را نداشتند.
این در حالی است که این آمار حتی برای دانشجویانی که در مناطق روستایی و حاشیه ای استرالیا تحصیل می کنند و دارای پیشینه اجتماعی-اقتصادی ضعیف تری هستند به مراتب وخیم تر است.
برای این افراد یک نفر از هر پنج نفر با چنین مشکلاتی روبرو است. و این در حالی است که این وضعیت حتی در دانشجویان بومی استرالیایی وخامت به مراتب بیشتری را تجربه می کند چرا که یک چهارم از دانشجویان بومی استرالیایی به دلیل مشکلات مالی توانایی تهیه غذا و مایحتاج ضروری زندگی خود را به صورتی منظم ندارند.
کاترینا جکسون مدیر اجرایی سازمان دانشگاه های استرالیا می گوید دانشجویان بین المللی نیز در استرالیا با مشکلات متعددی روبرو هستند.
او می گوید: "اگر فردی از کشور دیگری به استرالیا آمده باشد حتی فشارهای بیشتری را تجربه خواهد کرد. فقط کمی به آن فکر کنید. آنها نمی توانند برای خوردن شام به خانه خود بروند. بنابراین به عنوان مثال اگر شما ۱۷ یا ۱۸ سال داشته باشید و پول کم بیاورید در برخی موارد مثلا یک شب یک شنبه برای صرف شام یا ناهار می توانید بروید منزل پدر و مادرتان و یا خاله و عمه یا دایی و عموی خودتان و این می تواند کمکی باشد برای شما. اما شما نمی توانید برای خوردن شام با پدر و مادرتان به مالزی، چین، یا اندونزی بروید. فکر می کنم که چنین احساسی در داخل جامعه دانشجویان بین المللی وجود دارد. و این امر می تواند منزوی کننده باشد".
بر اساس یافته های این گزارش، درآمد متوسط سالانه برای دانشجویانی که به صورت تمام وقت تحصیل می کنند، ۱۸۳۰۰ دلار است. این در حالی است که یک سوم از دانشجویان برآورد می کنند که هزینه های معیشتی آنها به مراتب بیشتر از درآمد آنها است.
یک نفر از سه نفر دانشجویی که در این نظرسنجی شرکت کرده اند همچنین گفته اند آنها به صورتی منظم از حضور در کلاس های درس خود محروم می شوند چرا که می بایست کار کنند.
خانم جکسون می گوید بسیاری از دانشجویان مجبور می شوند واحدهای درسی خود را حذف کنند یا تعداد آن را کاهش دهند تا با این شرایط روبرو شوند.
او می افزاید: "ده درصد از دانشجویانی که در این نظرسنجی شرکت کرده اند گفته اند که به دلیل مشکلات مالی مجبور به حذف واحدهای درسی خود شده اند. در نتیجه آنها از گرفتن مدرک تحصیلی خود به دلیل مشکلات مالی محروم شده اند. در حدود ۲۰ درصد گفته اند آنها مجبور شده اند حجم درسی خود را به وضعیت نیمه وقت تبدیل کنند چرا که آنها نمی توانند به صورت تمام وقت تحصیل کنند. ما قطعا می خواهیم دانشجویان بتوانند بهترین پیامد را در خلال دوران تحصیل خود تجربه کنند. متاسفانه این نوع چالش در طیف های گوناگون مشاهده می شود. از نگرانی های مربوط به مواجه شدن با گرسنگی گرفته تا کار کردن برای زمان های طولانی و اتخاذ تصمیم دشوار حذف واحد های درسی یا تبدیل وضعیت تحصیلی به وضعیت نیمه وقت آنهم فقط برای آنکه فرد استطاعت حضور به صورت تمام وقت در دانشگاه را ندارد".
یک سوم از تعداد بیش از ۱۸۵۰۰ دانشجویی که در این نظرسنجی شرکت کرده اند یک سری حمایت های درآمدی از دولت دریافت می کردند؛ کمک پرداختی های حمایتی مانند Austudy, Abstudy و. Youth Allowance
مارک پیس (Mark Pace) ریاست اتحادیه ملی دانشجویان در استرالیا می گوید افزایش هزینه های معیشتی سبب شده تا میزان دسترسی به آموزش عالی در کشور کمتر از گذشته شود.
او می گوید: در گزارش پژوهشی که در سال گذشته توسط دانشگاه نیوساوت ولز انجام گرفته بود عنوان شده است که برای یک دانشجوی مجرد، حداقل پولی که برای زندگی به آن نیاز دارد در حدود ۴۳۰ دلار در هفته است در حالی که میزان کمک پرداختی Newstart در حال حاضر ۲۷۸ دلار است. بنابراین شکاف بزرگی بین فردی که این کمک پرداختی های حمایتی درآمدی را دریافت می کند و خط فقر وجود دارد. و کاری که ما باید انجام دهیم آن است که میزان کمک پرداختی Newstart را افزایش دهیم. اینکه میزان دیگر تمهیدات کمکی و درآمدی را برای دانشجویان دانشگاه ها افزایش دهیم به گونه ای که آنها بتوانند دروس خود را تکمیل کنند و بتوانند به واسطه مدارکی که دریافت می کنند به فرصت های بیشتری دست پیدا کنند".
آقای پیس می گوید بسیاری از دانشجویان دانشگاه ها مقدار بسیار کمی از این پرداختی های حمایتی درآمدی را از دولت فدرال استرالیا دریافت می کنند.
او می گوید این رویه نیاز به تغییر دارد.
او می افزاید: "اشتغال افراد در مشاغلی که به مراتب پایین از حد تخصص آنها است در حال تبدیل شده به امری متداول است. میزان بیکاری نیز در حال افزایش است. و علاوه بر همه اینها، به جای آنکه شاهد حضور نوعی سیستم باشیم که در آن از دانشجویان در سرتاسر دوران دانشگاهی حمایت می کند ما شاهد ظهور نوعی سیستم رفاهی تنبیهی هستیم. در بسیاری از مواقع آنها با صدور برگه های اخطار مربوط به بدهکار بودن دانشجویان در واقع آنها را از ادامه تحصیل منع می کنند و در واقع در جهت عکس حمایت از آنها در خلال دوران تحصیل عمل می کنند. ما قطعا نیازمند آن هستیم تا شاهد اقدامات بیشتری از طرف دولت فدرال باشیم و نیاز به اقداماتی فوری داریم. در غیر این صورت، ما شاهد بروز آشفتگی در دانشگاه های خود خواهیم بود".
