در بسیاری مواقع شناخت این موضوع که چه اقداماتی را باید به منظور کمک به فردی که می دانید تحت تاثیر خشونت های خانگی قرار گرفته است کمی دشوار است. اما باید بدانید که خوشبختانه منابع گوناگونی در استرالیا وجود دارند که می توانند حمایت هایی را در این زمینه ارائه کنند.
با آنکه بسیاری از ما معمولا اذیت ها و آزارهای خانگی و خانوادگی را با خشونت های فیزیکی مرتبط می دانیم اما این نوع از آزارها و اذیت ها می توانند به گونه های مختلف از جمله آزار و اذیت های روانی، مزاحمت و حتی آزارهای مالی رخ دهند.
زنان از اقشار گوناگون جامعه، به طور عمده، در شمار قربانیان بالغ هستند. و باید گفت زمانی که صحبت از دریافت کمک در این گونه مواقع می شود باید گفت زنان مهاجر برای دریافت کمک با چالش های بیشتری روبرو می شوند.
آنو کریشنن (Anu Krishnan) مددکار اجتماعی از ملبورن می گوید آنها اغلب مواقع منزوی می شوند و در بسیاری مواقع نمی دانند که برای دریافت کمک باید به کجا مراجعه کنند.
او می گوید: "آنها می ترسند این موضوع را گزارش کنند و حتی اگر بخواهند که این موضوع را گزارش دهند، باید به کجا بروند؟ آنها عادت به دریافت کمک هایی که به افراد ارائه می شود و یا رفتن به پناهگاه های ویژه زنان ندارند. آنها از پیش تصوراتی درباره آنکه این مراکز شبیه به چیست در ذهن خود دارند. بسیاری از زنان با ویزاهای خود مشکل دارند و حتی ممکن است در تامین مخارج زندگی خود شدیدا به همسران خود وابسته باشند. برخی از مواقع آنها حتی توانایی آنکه فرزندانشان را بردارند و از آن محل نقل مکان کنند را هم ندارند".
به دلیل شرایط ویژه زنان مهاجر، برخی از سازمان ها و خدمات در استرالیا نیز به طور خاص به منظور ارائه خدمات به این افراد تاسیس شده اند.
دریافت کمک و توصیه
در صورتی که می خواهید اطلاعاتی در این خصوص کسب کنید یا نیاز به دریافت توصیه به زبان خود در این زمینه دارید می توانید با خدمات ملی ترجمه شفاهی TIS به شماره 131450 تماس بگیرید و از آنها بخواهید تا شما را به شماره 1800 RESPECT متصل کنند. این شماره در واقع شماره تلفن خدمات ویژه مشورتی مربوط به خشونت های خانگی و خانوادگی است. خدماتی شبانه روزه و در هفت روز هفته. آنها همچنین یک سری نیز دارند.
در صورتی که مایل به صحبت با یک پزشک عمومی و یا یک افسر پلیس در این خصوص باشید هم می توانید درخواست یک مترجم شفاهی کنید.
سازمان نیز یک مرکز چندفرهنگی است که فعالیت های آن حول محور خشونت های خانوادگی است. این مرکز نیز کمک هایی را به زبان شما در اختیار شما قرار می دهد. شما می توانید با این مرکز به شماره 1800755988 تماس بگیرید.
هر یک از ایالت ها و مناطق خدمات خود را دارند. شما می توانید در این خصوص از پزشک عمومی و مرکز جمعی منطقه سکونت خود سئوال کنید.
درخواست کمک زمانی که خطری شما را تهدید می کند
اگر شما یا فردی که او را می شناسید در معرض خطر فوری قرار دارد با شماره 000 تماس بگیرید.
خانم وندی لابوین (Wendy Lobwein) از سازمان AMES Australia می گوید: "افسران پلیس در واکنش به این نوع مشکلات آموزش های بسیار خوبی دیده اند. آنها همواره از امنیت افراد و اینکه این امر به پایان یافتن یک زندگی مشترک یا ازدواج منتهی نشود، اطمینان حاصل می کنند".
چه کار می توانم بکنم؟
اگر فردی را می شناسید که به شما می گوید او قربانی خشونت خانوادگی شده است و یا حتی اگر شما فقط مشکوک هستید که فردی قربانی این گونه خشونت ها است، به او کمک کنید و سعی کنید او را به منابع مرتبط ارتباط دهید.
آنو کریشنن (Anu Krishnan) مددکار اجتماعی از ملبورن می گوید: "حمایت های گوناگونی موجود هستند به گونه ای که زنان بتوانند احساس شهامت کرده و درخواست کمک کنند".
او می گوید: باید حمایت های زیادی در این خصوص ارائه شوند به طوری که زنان به اندازه کافی احساس شجاعت کنند، به اندازه کافی اعتماد به نفس کسب کنند و در نهایت درخواست کمک کنند. در عین حال باید برنامه هایی نیز به منظور افزایش آگاهی عمومی در داخل جامعه ارائه شود به طوری که سایر اعضای جامعه نیز بتواند در آنها شرکت کنند و به زنی که خشونت خانگی را تجربه می کند کمک کنند به طوری که او احساس نکند که جامعه او را به حال خود رها کرده است. زنان در اغلب مواقع به دلیل شرم و خجالت، خشونت شریک زندگی خود را گزارش نمی کنند. ما باید این احساس شرم را از بین ببریم و به آنها بگوییم که صحبت کردن درباره این موضوع کاملا مناسب است و نباید آنها را مقصر قلمداد کرد".
دوره های آموزشی برای رهبران جامعه
در اوایل سال جاری سازمان AMES Australia نخستین دوره از دوره های آموزشی مخصوص رهبران جوامع گوناگون فرهنگی و زبانی را در استرالیا برگزار کرد. این دوره ها با هدف پیشگیری از خشونت علیه زنان برگزار شد.
اگر مایل به شرکت در این دوره های آموزشی هستید آنها این دوره ها را یک بار دیگر سال آینده برگزار خواهند کرد. برای کسب اطلاعات بیشتر لطفا را دنبال کنید.
لینک های مفید
سال ها بود که خشونت های خانوادگی و خانگی به عنوان نوعی مشکل فردی – و نه یک معضل اجتماعی – در نظر گرفته می شد.
اما نتایج آماری کاملا روشن هستند. بر اساس آمار موجود، زنان، بیشتر توسط یکی از اعضا خانواده خود قربانی این گونه از خشونت ها می شوند.
نادا ابراهیم (Nada Ibrahim) کارشناس امور خشونت های خانگی از مرکز آموزش های اسلامی می گوید خشونت های خانوادگی می تواند به طرق گوناگون رخ دهند.
او می گوید: "موضوع خشونت های خانوادگی در واقع یک نوع عبارت کلی است که از آن برای هر نوع خشونتی که در یک موقعیت خانگی یا خانوادگی رخ می دهد، استفاده می شود. بنابراین، خشونت های خانوادگی می تواند همچنین خشونت هایی مانند خشونت بین زوجین و یا خشونت شریک صمیمی زندگی را هم در بر بگیرد. این امر شامل آزار کودکان، آزار سالمندان، آزار خواهر و برادرها، و آزار والدین نیز می شود. در واقع هر نوع از خشونتی که در یک محیط خانگی رخ می دهد".
آنچه که مشخص است این است که اکثر قربانیان خشونت های خانگی و خانوادگی را زنان تشکیل می دهند.
و زمانی که صحبت از خشونت می شود باید گفت این خشونت صرفا خشونت فیزیکی نیست بلکه این خشونت می تواند به گونه های مختلف مانند آزارهای روانی و همچنین اذیت و آزارهای مالی رخ دهد.
آنو کریشنن (Anu Krishnan) مددکار اجتماعی از ملبورن می گوید مهاجران پس از ورود به استرالیا با فشارها و استرس های فراوانی روبرو هستند که ممکن است در برخی مواقع موجبات خشونت را فراهم نماید.
او می گوید: "جامعه مهاجر در استرالیا با یک سری استرس های اضافی در خصوص کنار آمدن با زندگی آنهم در فرهنگ جدید روبرو هستند؛ مشکلاتی در ارتباط با پیدا کردن کار و فرصت های شغلی. در بسیاری از مواقع مهاجران در کنار آمدن با موضوع برابری های جنسی در استرالیا که ممکن است با کشور آنها فرق داشته باشد دچار چالش هایی می شوند چرا که در استرالیا آنها ممکن است با فرهنگی کاملا جدید و آزادتر از کشورهای خود روبرو شوند".
نادا ابراهیم می گوید همه آژانس های فعال در زمینه حمایت های مرتبط با خشونت های خانوادگی، برای روبرو شدن با تفاوت های ظریف فرهنگی در استرالیا آمادگی ندارند و به همین دلیل است که داشتن سازمان هایی مانند InTouch که در زمینه حل مشکلات مربوط به خشونت های خانوادگی در جوامع مهاجر و پناهنده تخصص دارند، امر بسیار مطلوبی است.
او می گوید: "بعضی اوقات در یک فرهنگ به خصوص ممکن است خشونت های خانگی آنهم خارج از خشونت های فیزیکی تشخیص داده نشود. آنها ممکن است خشونت های فیزیکی را شناسایی کنند که البته به دلیل مشخص بودن آن به هیچ وجه در داخل جوامع استرالیا مورد پذیرش نیست. اما آنها ممکن است شناسایی برخی از چالش ها به ویژه در موضوع خشونت های خانگی و خانوادگی را امر بسیار دشواری ببینند. به طور ویژه شناسایی چیزهایی مانند آزارهای کلامی، آزارهای روانی یا آزارهای مالی یا اجتماعی. یعنی نکات و مواردی که جدا از جوامع هستند".
در این میان برخی موضوعات خاص دیگر مانند استفاده مناسب از مترجمین شفاهی، تاثیر دین و مذهب و یا فشارهای مداوم خانواده نیز وجود دارند که باید گفت در این موضوع دخیل هستند.
آنو کریشنن (Anu Krishnan) مددکار اجتماعی از ملبورن یکی از شرکت کنندگان در نخستین دوره از کلاس های آموزشی در استرالیا است که برای رهبران فرهنگی و جوامع گوناگون زبانی در خصوص "پیشگیری از خشونت علیه زنان" برگزار می شوند.
این دوره های آموزشی توسط سازمان AMES Australia در اوایل سال جاری در ملبورن برگزار شده اند.
او می گوید این نکته کامل مشخص است که پیشگیری از بروز خشونت های خانوادگی را تنها می توان زمانی به صورت کامل انجام داد که کل جامعه در آن مشارکت داشته باشد.
او می گوید: باید حمایت های زیادی در این خصوص ارائه شوند به طوری که زنان به اندازه کافی احساس شجاعت کنند، به اندازه کافی اعتماد به نفس کسب کنند و در نهایت درخواست کمک کنند. در عین حال باید برنامه هایی نیز به منظور افزایش آگاهی عمومی در داخل جامعه ارائه شود به طوری که سایر اعضای جامعه نیز بتواند در آنها شرکت کنند و به زنی که خشونت خانگی را تجربه می کند کمک کنند به طوری که او احساس نکند که جامعه او را به حال خود رها کرده است. زنان در اغلب مواقع به دلیل شرم و خجالت، خشونت شریک زندگی خود را گزارش نمی کنند. ما باید این احساس شرم را از بین ببریم و به آنها بگوییم که صحبت کردن درباره این موضوع کاملا مناسب است و نباید آنها را مقصر قلمداد کرد".
خانم وندی لابوین (Wendy Lobwein) از سازمان AMES Australia این دوره آموزشی را تسهیل کرده است.
او می گوید زمانی که صحبت از پیشگیری آنهم در خشونت های خانگی و خانوادگی می شود مردان نیز باید سهم خود را ادا کنند.
او می گوید: "مردان می توانند واقعا نقش مهمی را ایفا کنند. این نقش در واقع دفاع و ترویج روابطی محترمانه بین مردان و زنان و ترویج رویکردی محترمانه نسبت به زنان و همچنین به چالش گرفتن همدیگر آنهم در زمانی است که آنها تجربیات زنان در خشونت علیه زنان را بی اهمیت جلوه می دهند".
در این میان زنان مهاجر به ویژه در هنگام درخواست کمک با موانع متعددی روبرو هستند.
آنو کریشنن (Anu Krishnan) مددکار اجتماعی از ملبورن می گوید آنها اغلب مواقع منزوی می شوند و در بسیاری مواقع نمی دانند که برای دریافت کمک باید به کجا مراجعه کنند.
او می گوید: "آنها می ترسند این موضوع را گزارش کنند و حتی اگر بخواهند که این موضوع را گزارش دهند، باید به کجا بروند؟ آنها عادت به دریافت کمک هایی که به افراد ارائه می شود و یا رفتن به پناهگاه های ویژه زنان ندارند. آنها از پیش تصوراتی درباره آنکه این مراکز شبیه به چیست در ذهن خود دارند. بسیاری از زنان با ویزاهای خود مشکل دارند و حتی ممکن است در تامین مخارج زندگی خود شدیدا به همسران خود وابسته باشند. برخی از مواقع آنها حتی توانایی آنکه فرزندانشان را بردارند و از آن محل نقل مکان کنند را هم ندارند".
اما امروزه خدمات به مراتب بیشتر و بیشتری به زنان مهاجری که قربانی خشونت های خانگی و خانوادگی هستند ارائه می شود.
چندین سازمان و خط تلفن ویژه کمک به قربانیان خشونت های خانگی و خانوادگی در استرالیا ضمن همکاری با مترجمین شفاهی، خدمات و حمایت های گسترده ای را به زبان های گوناگون به افراد ارائه می کنند.
این در حالی است که پزشکان عمومی نیز می توانند فردی را که خشونت خانگی و خانوادگی را تجربه کرده گزارش دهند.
اما آنگونه که خانم وندی لابوین (Wendy Lobwein) از سازمان AMES Australia می گوید، اگر شما در معرض خطر فوری هستید باید با شماره 000 بگیرید.
او می گوید: "من می دانم که بسیاری از زنان از اینکه پلیس وارد این ماجرا شود می ترسند. آنها فکر می کنند این قضیه سرآغازی برای از هم پاشیدن خانواده آنها است. اما باید بدانید که افسران پلیس در واکنش به این نوع مشکلات آموزش های بسیار خوبی دیده اند. آنها همواره از امنیت افراد و اینکه این امر به پایان یافتن یک زندگی مشترک یا ازدواج منتهی نشود، اطمینان حاصل می کنند."
