نکات مهم
- اپراتور بازار انرژی استرالیا (AEMO) از دولت خواست است تا با شروع تعطیلی نیروگاه های زغال سنگ، پروژه های کلیدی را برای تجدید خطوط انتقال نیرو و عرضه انرژی های تجدید پذیر بیشتر سرعت بخشد.
- این بخشی از برنامه سیستم یکپارچه اپراتور برای این بخش است تا از تامین انرژی قابل اطمینان، ایمن و پاک تر اطمینان حاصل کند و از وقوع بحران های برق در آینده جلوگیری کند.
شرکت Solar4Life پانل های خورشیدی و باتری را در سرتاسر قلمرو پایتخت استرالیا (ACT) فراهم می کند.
سوکجیت سینگ مدیر این شرکت می گوید آماده ارتقا این تجارت است.
او گفت: «ما از انگیزه جدید دولت فدرال برای حمایت از انرژی های تجدید پذیر استقبال می کنیم. این نشانه بسیار خوبی برای محیط زیست و اقتصاد ما و همچنین حمایت از کسب و کارهای کوچکی مانند ما است.»
کسب و کارهای شاغل در حوزه انرژی های تجدید پذیر اکنون در شمار کسب و کارهای هستند که بسیار محبوب هستند و این برنامه جدید توسط اپراتور بازار انرژی استرالیا می تواند باعث گسترش بیشتر آنها شود.
این برنامه موسوم به طرح سیستم یکپارچه یا I-S-P توسط دولت های فدرال و ایالتی مورد استفاده قرار می گیرد.
این برنامه پیش بینی می کند که اپراتور چگونه بازار را طی سه دهه آینده می بیند و چه کاری باید در مورد آن انجام شود.
جزئیات زیادی در این سند ۱۰۰ صفحه ای وجود دارد که شامل افزایش انرژی های تجدید پذیر، کاهش مصرف سوخت های فسیلی، تثبیت ظرفیت، باتری ها، خودروهای الکتریکی و موارد دیگر می شود.
دنیل وسترمن، مدیر عامل اپراتور بازار انرژی گفت: «انتقال انرژی استرالیا بر پایه سه چیز است: انرژی های تجدید پذیر مانند خورشید و باد، تولید محکم مانند باتری ها، آب و گاز، و انتقالی که برای اتصال و به اشتراک گذاری آن منابع کم هزینه انرژی مورد نیاز است.»
کریس بوئن، وزیر انرژی و تغییرات آب و هوایی، از این طرح استقبال کرده است؛ برنامه ای که برخی از سیاست های حزب کارگر را که پیش از انتخابات به آنها اشاره کرده است، دنبال می کند.
آقای بوئن گفت: «این یک سند در سطح جهانی است. این یک نقشه راه برای انقلاب در زمینه انتقال انرژی است که کشور ما به شدت به آن نیاز دارد.»
در حال حاضر، برق استرالیا عمدتاً از محل سوخت های فسیلی تامین می شود. اما AEMO پیش بینی می کند تا سال ۲۰۳۰ تا ۶۰ درصد نیروگاه های زغال سنگ از بین خواهند رفت.
پروفسور کن بالدوین از دانشگاه ملی استرالیا می گوید هر چه زودتر این انتقال صورت گیرد، هزینه آنها نیز ارزان تر خواهد بود.
او گفت: «طرح سیستم های یکپارچه خواستار سرمایه گذاری چشمگیر در انتقال انرژی است. اما آنچه باید در نظر داشت این است که این سرمایه گذاری باید به هر حال انجام شود زیرا تمام مولدهای قدیمی سوخت فسیلی به پایان عمر خود رسیده اند».
همه اینها در پی یک ماه کمبود گاز و عدم قطعیت انرژی در کشور صورت می گیرد که خطر خاموشی های احتمالی و افزایش مبلغ قبوض برق را تشدید کرده است.
انتظار آن می رود که این طرح به پایداری سیستم کمک کند، زیرا با استفاده از آن، روند فاصله گیری از سوخت های فسیلی تسریع می شود.
دیوید لیچ تحلیلگر بازار انرژی استرالیا می گوید که برای به حداقل رساندن اختلال، این نکته مهم است که همه باید که با یکدیگر همکاری کنند.
یکی از بزرگترین سرمایه گذاری هایی که I-S-P خواستار آن شده است، ارتقاء خطوط انتقال استرالیا است.
دیوید لیچ می گوید شبکه ای که به سواحل شرقی استرالیا خدمات رسانی می کند به بیش از ۱۰ هزار کیلومتر خط انتقال جدید برای اتصال منابع برق کنونی و تجدید پذیر جدید نیاز دارد.
البته این نیز گفتنی است که انرژی های تجدید پذیر نیز در دستور کار AEMO قرار دارد.
با آنکه استرالیا بالاترین سرانه مصرف انرژی خورشیدی از طریق پانل های خورشیدی بر روی پشت بام منازل و صنایع در جهان را دارد، تولید انرژی در مقیاس بالا از منابع بادی و خورشیدی باید تا سال ۲۰۵۰ به نه برابر افزایش یابد تا تامین انرژی با سوخت های زغال سنگ را پوشش دهد.
همچنین برای جبران افزایش برق رسانی سایر چیزها، مانند وسایل نقلیه، تولید برق باید بیشتر از آنچه اکنون است باشد.
و برای جبران زمانی که خورشید نمی تابد و باد نمی وزد، مولدهایی مانند باتری ها و نیروگاه های آبی نیز باید سه برابر افزایش یابد.
کریس بوئن دولت پیشین را به دلیل عدم سرعت در اقدامات لازم را سرزنش کرده است.
او گفت: «این بخش در مورد سرعت تغییر در بازار، صادق بود اما دولت قبلی، نبود».
عامل اصلی دیگر، تلاش استرالیا برای حرکت به سمت کربن صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ است.
اگرچه این نیز گفتنی است که طرح AEMO این نکته را در نظر گرفته است.
دانیل وسترمن می گوید این انتقال برای مصرف کنندگان خوب خواهد بود.
اگرچه این نیز گفتنی است که در حالی که این طرح به آینده می نگرد، برخی از شکاف ها و کمبودهای برق در کوتاه مدت را برطرف نمی کند. این به این معنی آن است که خانوارها و کسب و کارها ممکن است فشارهای بیشتری را از منظر انرژی و قیمت آن در آینده احساس کنند.
