همه استرالیایی های حق دارند تا به عنوان شهروندانی فعالی در شکل دادن به جامعه ای که در آن زندگی می کنیم مشارکت داشته باشند.
ولی به دلیل برخی تجارت ناخوشایند در گذشته، شاید مهاجران جدید در مورد اظهار نظرهای علنی نگران باشند و اطلاعات کافی را در مورد پروسه دموکراتیک استرالیا نداشته باشند.
تاریخ مشارکت مدنی در استرالیا به ۲۰۰ سال پیش برمی گردد.
موری پرینت (Murray Print) استاد دانشگاه سیدنی می گوید استرالیایی ها به این عادت دارند که بدون نگرانی در مورد هر نوع مجازات و یا تنبیه، در تصمیم گیری هایی که روی زندگی آنها تاثیر می گذارد مشارکت داشته باشند.
وی می گوید: "در حقیقت این چیزی است که ترویج هم داده می شود چرا که نشان می دهد مردم به این پروسه علاقه دارند و می خواهند کمک کنند. آنها می توانند به سازمان های اجتماعی بپیوندند و به سایر مردم کمک کنند و یا داوطلب شوند. آنها می توانند در احزاب سیاسی مشارکت داشته باشند. همه این ها آزاد و رایگان است و اگر نخواهید آنها را انجام دهید هیچ عواقبی ندارد و قطعا اگر بخواهید انجام دهید هم عواقبی وجود نخواهد داشت."
عادت کردن به ابراز آزادانه عقاید و مشارکت در امور جامعه برای همه مهاجران کار ساده ای نیست.
دیوی انگوین (Davey Nguyen) یک پناهجوی سابق ویتنامی است.
وی زمانی که ۸ سال داشت از یک قایق حامل پناهجویان نجات داده شد.
حالا وی معاون رییس انجمن ویتنامی های سیدنی است و به مهاجران جدید کمک می کند تا کسب و کارهای خود را در استرالیا راه اندازی کنند.
آقای انگوین می گوید بسیاری از مهاجران جدید از صحبت کردن علنی در جامعه و مطرح کردن مواضع خود در مورد مسائل مختلف می ترسند.
وی می گوید: "بسیاری از مهاجران از سیاست می ترسند. آنها می ترسند اگر نظرات خود را بیان کنند ممکن است تنبیه شوند جون این چیزی است که در کشورهای جنگ زده خود تجربه کرده اند. اما الان آنها در استرالیا هستند. ما باید به مهاجران آموزش دهیم که در استرالیا افرادی هستند که می توانند به آنها کمک کنند و آنها را راهنمایی کنند."
آقای انگوین می گوید مهاجران جوان شروع به ابراز علاقمندی بیشتر برای مشارکت در امور جامعه کرده اند.
وی گوید: "یک طرز فکر قدیمی رایج در این زمینه، بویژه در بین افرادی که پیشینه آسیایی دارند این است که بسیاری از والدین نمی خواهند فرزندانشان وارد سیاست شوند. آنها فکر می کنند سیاست یک حرفه خوب نیست. آنها ترجیح می دهند فرزندانشان دکتر، حسابدار شوند. هر چیزی به جز سیاست. ولی فکر می کنم این کمی در حال تغییر است و علاقه زیادی را در بین نسل جوانمان برای ورود به عرصه سیاسی می بینم."
سوفی کاتسیس (Sophie Cotsis) یکی از نمایندگان پارلمان نیوساوت ولز است.
والدین وی از یونان به استرالیا مهاجرت کرده بودند و وی اکنون وزیر سایه حزب کارگر برای امور چندفرهنگی است.
وی تایید می کند که اسکان پیدا کردن در یک کشور جدید یکی از بزرگترین چالش ها در زندگی هر فردی می تواند باشد و وی علاقه دارد تا چالش های پیش روی مردم را از زبان آنها بشنود.
خانم کاتسیس می گوید: "والدین من در دهه ۶۰ به استرالیا آمدند و انگلیسی کمی بلد بودند و امکانات کمی داشتند و تنها کاری که می توانستند انجام دهند این بود که سخت کار کنند و زندگی خود را بسازند و ما را تشویق کردند تا کار کنیم و درس بخوانیم. الان به خاطر دموکراسی که داریم این فرصت را دارید تا با نماینده محلی خود دسترسی داشته باشید بدون این که نگرانی داشته باشید تا آنها از این طریق اطلاع داشته باشند در جوامع در حال ظهور ما به چه خدماتی نیاز است."
خانم کاتسیس می گوید مهاجران جدید معمولا سعی می کنند از طریق اعضای جامعه خود اطلاعاتی در مورد مسکن، درمان و آموزش به دست آورند ولی مسائل دیگری هستند که به طور ویژه زنان مهاجر را تحت تاثیر قرار می دهند.
وی می گوید: "خشونت خانگی یک مساله بزرگ است و یکی از موضوعاتی است که افراد در مورد آن به ما مراجعه و مسائل خود را مطرح می کنند و ما با سازمان ها کار می کنیم تا آموزش های بهتری به جوامع جدید در مورد خدمات حمایتی ارائه دهیم."
مشارکت در اداره استرالیا فقط محدود به صحبت کردن با نماینده محلی خود در پارلمان نیست.
پرفسور موری پرینت می گوید این مهم است که مهاجران جدید بدانند چه حقوقی دارند و در صورت مواجهه با یک مشکل باید به کجا شکایت کنند و اطلاع داشته باشند چه کسی مسئول اداره کدام قسمت دولت است.
وی می گوید: "شما باید بدانید که پارلمان های محلی مسئول برخی چیزها هستند و پارلمان فدرال مسئول برخی چیزهای دیگر. برای مثال، این معنی ندارد که سراغ یک نماینده پارلمان بروید و در مورد مشکل جمع آوری زباله ها با او صحبت کنید. این حیطه کاری یک شورای شهر محلی است."
دیوی انگوین از انجمن ویتنامی های سیدنی می گوید مشارکت در جامعه باعث می شود تا جوامع در حال ظهور به طور موفق تر در استرالیا اسکان پیدا کنند.
وی می گوید: "از لحاظ مختلف ما می خواهیم افرادی را جذب کنیم که جسارت و علاقه لازم را برای ایجاد تغییر در کشورمان دارند و در نهایت اگر کشور ما کشوری بزرگ باشد، مردم ما بزرگ خواهند بود و در نهایت هماهنگی بیشتری بین همه افرادی که می خواهند به این هدف دست پیدا کنند ایجاد خواهد شد و به نظرم نتیجه این خواهد بود که استرالیا کشوری بهتر برای همه خواهد بود."
