Δεν ήταν ο μόνος που μοιράστηκε το συγκεκριμένο μήνυμα στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, αλλά η ανταπόκριση από την παροικία έδωσε αφορμή να κληθεί να καταθέσει την προσωπική του εμπειρία ως πατέρας ενός 27χρονου στο φάσμα του αυτισμού.
Κύρια σημεία
- Ομογενής καταγγέλλει τη διακριτική ή και προσβλητική μεταχείριση που βιώνουν αυτιστικά παιδιά
- Ως πατέρας 27χρονου στο φάσμα του αυτισμού εξηγεί ότι η διαφορετικότητα όχι απλά δεν σημαίνει αδυναμία αλλά συνεπάγεται και ξεχωριστές ικανότητες
- Καλεί το κοινό να επιδεικνύει ίση αντιμετώπιση σε παιδιά με ειδικές ανάγκες
Η ανάρτηση ξεκινά ως εξής:
«Όταν έχεις ένα ′′ κανονικό ′′ παιδί που παίρνει καλούς βαθμούς, χαίρεσαι. Όταν αυτός ή αυτή κάνει ό, τι τους λένε, χαίρεσαι. Αλλά είναι μια ′′ φυσιολογική ′′ χαρά, γιατί, φυσικά, είναι καθήκον του. Όταν όμως έχεις παιδί με ορισμένους περιορισμούς, με κάθε μάθηση και μικρή επιτυχία, χτυπιέσαι και δονείσαι σαν να πήρες πρωτάθλημα...».
Συνεχίζει δε καλώντας τον κόσμο να αντιληφθεί πως τα παιδιά με ειδικές ανάγκες «δεν είναι ξένοι».
«Δεν θέλουν ιδιαίτερη μεταχείριση ούτε να τα δείχνουμε [με το δάχτυλο] τίποτε παραπάνω τίποτα λιγότερο από ίση αντιμετώπιση», λέει ο κ. Ιασωνίδης στο SBS Greek.
Ο ίδιος περιγράφει την καθημερινότητα του σπιτικού του ως «εντελώς διαφορετική από μιας κανονικής – εντός εισαγωγικών – οικογένειας»
Ο γιος του Γιώργος, όπως λέει, έχει υποστεί ουκ ολίγες φορές απόρριψη ή γελοιοποίηση από κόσμο που «κρίνει δίχως να ξέρει».
Αναφέρεται ενδεικτικά σε περιστατικά λεκτικών επιθέσεων από αγνώστους σε χώρους στάθμευσης όταν τον βλέπουν με τον γιο του να παρκάρουν σε θέση με το γνωστό λογότυπο – αναπηρικό καροτσάκι.
Σχολιάζει πάντως πως του έκανε εντύπωση η «ίση αντιμετώπιση» που είδε στην Ελλάδα απέναντι στον γιο του, σε ταξίδι που πραγματοποίησαν.
Θυμάται τότε ένα περιστατικό την ώρα του αποχωρισμού από τους γονείς του, και παππούδες του Γιώργου, που του θύμισε για άλλη μια φορά τη ξεχωριστή διαίσθηση που διακατέχει τον γιο του.
«Όταν τους αποχαιρετήσαμε ο μικρός άρχισε να κλαίει «είπα γεια στον παππού τον Γιώργο» μου έλεγε, περιγράφει επισημαίνοντας ότι δεν είπε το αντίστοιχο για τη γιαγιά του στην οποία είχε αδυναμία.
«Πραγματικά μετά από τέσσερις μέρες ο πατέρας μου συγχωρέθηκε.
«Αισθάνομαι λίγος κοντά στον γιο μου, στη διαίσθηση, στη διάνοια, στη σβελτάδα του μυαλού».
Πατήστε play στην κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε το podcast με τη συνέντευξη.
