نکات مهم
- موسسه گراتان می گوید تعداد فزاینده ای از بازنشستگان در کشور که در منازل اجاره ای زندگی می کنند در معرض خطر بی خانمانی قرار دارند.
- دولت فدرال در دو بودجه قبلی خود کمک به اجاره را ۲۷ درصد افزایش داده است.
- کارشناسان می گویند کمک های بیشتری برای محافظت از اجاره کنندگان مورد نیاز است.
یک گزارش جدید در استرالیا حاکی از آن است که مستأجران بازنشسته به حال خود رها شده اند و تعداد فزاینده ای از استرالیایی های مسن در معرض خطر بی خانمان شدن قرار دارند.
جدیدترین گزارش موسسه گراتان حاکی از آن است که مشکل فقط بدتر شده است.
یافته های این گزارش حاکی از آن است که از هر سه بازنشسته ای که در بازار خصوصی خانه ای را اجاره می کنند، دو نفر در شرایط فقر زندگی می کنند و نیمی از مستاجران مسن در کشور، کمتر از ۲۵ هزار دلار پس انداز دارند.
برای ۴۰ درصد فقیرترین افراد بین ۴۵ تا ۵۴ ساله، مالکیت خانه از ۶۸ درصد در سال ۱۹۸۱ به ۵۴ درصد در سال ۲۰۲۱ کاهش یافته است.
این در حالی است که بسیاری از مستاجران مسن تر برای ادامه پرداخت اجاره بها در دوران بازنشستگی خود پس اندازی ندارند، چرا که ثروت مالی خالص ۴۰ درصد فقیرترین خانوار بین ۴۰ تا ۵۵ سال ۴۰ هزار دلار است .
برندن کوتس، نویسنده اصلی گزارش، از دولت فدرال خواسته است تا حداکثر نرخ کمک پرداختی ویژه کامنولت در حوزه اجاره خانه را ۵۰ درصد برای افراد مجرد و ۴۰ درصد برای زوج ها افزایش دهد و این پرداختی ها را شاخص بندی کند.
دولت فدرال در دو بودجه پیشین خود کمک هزینه اجاره خانه را ۲۷ درصد افزایش داده است.
اما تحت این تغییرات نیز یک بازنشسته مجرد که به حمایت های درآمدی دولتی متکی است، تنها می تواند چهار درصد از خانه های یک خوابه در سیدنی، ۱۳ درصد در بریزبن و ۱۴ درصد چنین خانه هایی را در ملبورن اجاره کند.
این اندیشکده دریافته است که افزایش حداکثر نرخ کمک درآمد های مربوط به اجاره به میزان ۵۳ دلار در هفته برای مجردها و ۴۰ دلار در هفته برای زوج ها به بازنشستگان فرصت کافی برای اجاره ۲۵ درصد از ارزان ترین خانه های یک خوابه در شهرهای مرکزی استرالیا را می دهد.
افزایش کمک های دولتی در حوزه اجاره بها برای همه دریافت کنندگان هر سال حدود دو میلیارد دلار هزینه دارد و حدود ۵۰۰ میلیون دلار از آن شامل بازنشستگان خواهد داشت.
اما این گزارش استدلال می‌کند که این امر می‌تواند با تشدید بیشتر معافیت‌های مالیاتی برای حقوق بازنشستگی، مهار ساز و کار موسوم به «نگاتیو گیرینگ» که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد کسر زیان‌های خود را مطالبه کنند، و نصف کردن تخفیف های مالیات بر عایدی سرمایه که میزان مالیات پرداختی توسط استرالیایی‌هایی را که دارایی‌هایی را که به مدت ۱۲ ماه یا بیشتر در اختیار داشته‌اند را به نصف کاهش می‌دهد، صورت گیرد.
کوتس گفت: «استرالیا بسیاری از بازنشستگانی را که اجاره می‌دهند با شکست روبرو کرده است. تنها یک افزایش قابل توجه در کمک به اجاره بها می تواند تضمین کند که همه استرالیایی ها بازنشستگی آبرومندانه ای را که شایسته آن هستند، تجربه خواهند کرد.»
